Λανδούλφος της Κόντσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ 🛠️ (By FindAndReplace) |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πληροφορίες προσώπου}} |
{{πληροφορίες προσώπου}} |
||
Ο '''Λανδούλφος της Κόντσα''', ''Landulf Conza'' (απεβ. μετά το 979) από τον Οίκο των |
Ο '''Λανδούλφος της Κόντσα''', ''Landulf Conza'' (απεβ. μετά το 979) από τον Οίκο των Λανδουλφιδών ήταν ένας [[Λομβαρδοί|Λομβαρδός]] ευγενής, για λίγο [[πρίγκιπας του Μπενεβέντο]] το 940 και στη συνέχεια για λίγο [[Κατάλογος πριγκίπων του Σαλέρνο|πρίγκιπας του Σαλέρνο]] το 973. Ως γιος του [[Ατενόλφος Β΄ του Μπενεβέντο|Ατενόλφου Β΄]] συγκυβερνήτη του Μπενεβέντο, ο Λανδούλφος κυβέρνησε με το τέλος τού πατέρα του (940) ως συγκυβερνήτης με τον θείο του, [[Λανδούλφος Α΄ του Μπενεβέντο|Λανδούλφο Α΄]], ο οποίος τον έστειλε σύντομα στην εξορία. <ref>Published in M. Morcaldi, ed. (1875), ''Codex Diplomaticus Cavensis Tome II'' (Naples), CCLX, 62, a [[charter]] of July 969 records a donation of ''Landolfus filius bone memorie domni Atenolfi, qui fuid princeps Benebenti'' (Landulf, son of lord Atenulf of good memory, who was prince of Benevento").</ref> Αρχικά κατέφυγε στην Αυλή του [[Μαρίνος Β΄ της Νάπολης|Μαρίνου Β΄]] δούκα της Νάπολης, από όπου αναζήτησε καταφύγιο στο Σαλέρνο μέσω της θείας του, Γκαϊτελγκρίμας της Κάπουα, δεύτερης συζύγου του [[Γουαϊμάρος Β΄ του Σαλέρνο|Γουαϊμάρος Β΄]] πρίγκιπα του Σαλέρνο. Αυτός τον δέχθηκε, και σύντομα τον διόρισε [[Gastald|διοικητή]] (gastald) της [[Κόνζα ντέλλα Καμπάνια|Κόντσα]], ενώ οι γιοι του —Λάντενουλφ, Λάντουλφ, Ίντουλφ και Γουαϊμάρος— έλαβαν γαίες στο Σαλέρνο. Το ''Χρονικό του Σαλέρνο'' ([[Chronicon Salernitanum]], το οποίο είναι η πιο σημαντική πηγή για τη ζωή του Λανδούλφου, ονομάζει τις κομητείες [[Mάρσικα|Mάρσι]], [[Σάρνo]] και [[Λάουρο]] ως αυτές του Γουαϊμάρου, Ίντουλφ και Λάντενουλφ, αντίστοιχα, αλλά δεν ονομάζει κάποια κομητεία για τον Λάντουλφ. |
||
Με τη βοήθεια των συμμάχων του, Mαρίνου της Νάπολης και [[Μάνσο του Σαλέρνο|Mάνσo Α΄ του Αμάλφι]], ο Λανδούλφος και οι επιζώντες γιοι του (ο Λάντενουλφ απεβ. το 971 <ref>Of the ''Chronicon Salernitanum'', 176, records he ''habuit unum claucosum oculum'' (had one glaucous? eye) and married the daughter of a certain Tasselgard, by whom he had one son, Landulf. This Landulf is recorded with the title of count (''comes'') in a document of 5 December 981 in which Otto I judged a dispute between Landulf and the abbot of [[San Vincenzo al Volturno]], John, in the presence of ''Gunzolino marchio et Azzolino Teatino comitibus'' (the margrave Gunzolin and counts Azzolin and Teatino).</ref> ), κατέλαβαν την εξουσία στο Σαλέρνο, αφού έδιωξαν τον βασιλεύοντα πρίγκιπα, γιο του |
Με τη βοήθεια των συμμάχων του, Mαρίνου της Νάπολης και [[Μάνσο του Σαλέρνο|Mάνσo Α΄ του Αμάλφι]], ο Λανδούλφος και οι επιζώντες γιοι του (ο Λάντενουλφ απεβ. το 971 <ref>Of the ''Chronicon Salernitanum'', 176, records he ''habuit unum claucosum oculum'' (had one glaucous? eye) and married the daughter of a certain Tasselgard, by whom he had one son, Landulf. This Landulf is recorded with the title of count (''comes'') in a document of 5 December 981 in which Otto I judged a dispute between Landulf and the abbot of [[San Vincenzo al Volturno]], John, in the presence of ''Gunzolino marchio et Azzolino Teatino comitibus'' (the margrave Gunzolin and counts Azzolin and Teatino).</ref> ), κατέλαβαν την εξουσία στο Σαλέρνο, αφού έδιωξαν τον βασιλεύοντα πρίγκιπα, γιο του Γουαϊμάρου Β΄ από την πρώτη σύζυγό του, [[Γισούλφος Α΄ του Σαλέρνο|Γισούλφο Α΄]], ο οποίος κατέφυγε στην αυλή του [[Πανδόλφος ο Σιδηροκέφαλος|Πανδόλφου του Σιδηροκέφαλου]], γιου του Λανδούλφου Α΄ και πρίγκιπα του Μπενεβέντo. Με τη βοήθεια του Πανδόλφου, ο Γισούλφος Α΄ επανεγκαταστάθηκε ως πρίγκιπας αργότερα εκείνο το έτος, με τον γιο του [[Πανδόλφος Β΄ του Σαλέρνο|Πανδόλφο Β΄]] να συγκυβερνά μαζί του. |
||
Παρά τη |
Παρά τη σύντομη εξουσία του, ο Λανδούλφος φαίνεται ότι είχε καταφέρει να κόψει νομίσματα στο Σαλέρνο. Ένα ''[[δηνάριο]]'' βάρους 0,66 γραμ. σώζεται με την επιγραφή <small>+ LAN / SALΕRN</small> (σε δύο γραμμές, με <small>LΕR</small> συνδεδεμένα). Στην άλλη πλευρά φέρει εικόνα αγίου και δυσδιάκριτα ελληνικά γράμματα. <ref>''Medieval European Coinage'', III, 60. The letters have been read as <small>MΘ / EO / L</small>, perhaps a reference to [[Saint Matthew]], whose relics had recently been brought to Salerno and who would become the patron saint of the city. Philip Grierson's reading ''Agios Theodoros'' ([[Theodore the Studite|Saint Theodore]]), has been called "inappropriate for Salerno".</ref> Εάν η απόδοση του ''δηναρίου'' στον Λανδούλφο είναι σωστή, θα ήταν ο πρώτος ηγεμόνας τού Σαλέρνο, που τα έκοψε μετά τον [[Γουαϊμάρος Α΄ του Σαλέρνο|Γουαϊμάρο Α']], πριν από το 900. Δυστυχώς, αμφισβητείται και η αυθεντικότητα των νομισμάτων. <ref>''Medieval European Coinage'', III, 61.</ref> |
||
== Σημειώσεις == |
== Σημειώσεις == |
||
Τρέχουσα έκδοση από την 12:11, 14 Σεπτεμβρίου 2024
| Λανδούλφος της Κόντσα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10ος αιώνας |
| Θάνατος | 879 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ατενόλφος Β΄ του Μπενεβέντο |
| Οικογένεια | Λανδουλφίδες |
Ο Λανδούλφος της Κόντσα, Landulf Conza (απεβ. μετά το 979) από τον Οίκο των Λανδουλφιδών ήταν ένας Λομβαρδός ευγενής, για λίγο πρίγκιπας του Μπενεβέντο το 940 και στη συνέχεια για λίγο πρίγκιπας του Σαλέρνο το 973. Ως γιος του Ατενόλφου Β΄ συγκυβερνήτη του Μπενεβέντο, ο Λανδούλφος κυβέρνησε με το τέλος τού πατέρα του (940) ως συγκυβερνήτης με τον θείο του, Λανδούλφο Α΄, ο οποίος τον έστειλε σύντομα στην εξορία. [1] Αρχικά κατέφυγε στην Αυλή του Μαρίνου Β΄ δούκα της Νάπολης, από όπου αναζήτησε καταφύγιο στο Σαλέρνο μέσω της θείας του, Γκαϊτελγκρίμας της Κάπουα, δεύτερης συζύγου του Γουαϊμάρος Β΄ πρίγκιπα του Σαλέρνο. Αυτός τον δέχθηκε, και σύντομα τον διόρισε διοικητή (gastald) της Κόντσα, ενώ οι γιοι του —Λάντενουλφ, Λάντουλφ, Ίντουλφ και Γουαϊμάρος— έλαβαν γαίες στο Σαλέρνο. Το Χρονικό του Σαλέρνο (Chronicon Salernitanum, το οποίο είναι η πιο σημαντική πηγή για τη ζωή του Λανδούλφου, ονομάζει τις κομητείες Mάρσι, Σάρνo και Λάουρο ως αυτές του Γουαϊμάρου, Ίντουλφ και Λάντενουλφ, αντίστοιχα, αλλά δεν ονομάζει κάποια κομητεία για τον Λάντουλφ.
Με τη βοήθεια των συμμάχων του, Mαρίνου της Νάπολης και Mάνσo Α΄ του Αμάλφι, ο Λανδούλφος και οι επιζώντες γιοι του (ο Λάντενουλφ απεβ. το 971 [2] ), κατέλαβαν την εξουσία στο Σαλέρνο, αφού έδιωξαν τον βασιλεύοντα πρίγκιπα, γιο του Γουαϊμάρου Β΄ από την πρώτη σύζυγό του, Γισούλφο Α΄, ο οποίος κατέφυγε στην αυλή του Πανδόλφου του Σιδηροκέφαλου, γιου του Λανδούλφου Α΄ και πρίγκιπα του Μπενεβέντo. Με τη βοήθεια του Πανδόλφου, ο Γισούλφος Α΄ επανεγκαταστάθηκε ως πρίγκιπας αργότερα εκείνο το έτος, με τον γιο του Πανδόλφο Β΄ να συγκυβερνά μαζί του.
Παρά τη σύντομη εξουσία του, ο Λανδούλφος φαίνεται ότι είχε καταφέρει να κόψει νομίσματα στο Σαλέρνο. Ένα δηνάριο βάρους 0,66 γραμ. σώζεται με την επιγραφή + LAN / SALΕRN (σε δύο γραμμές, με LΕR συνδεδεμένα). Στην άλλη πλευρά φέρει εικόνα αγίου και δυσδιάκριτα ελληνικά γράμματα. [3] Εάν η απόδοση του δηναρίου στον Λανδούλφο είναι σωστή, θα ήταν ο πρώτος ηγεμόνας τού Σαλέρνο, που τα έκοψε μετά τον Γουαϊμάρο Α', πριν από το 900. Δυστυχώς, αμφισβητείται και η αυθεντικότητα των νομισμάτων. [4]
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Published in M. Morcaldi, ed. (1875), Codex Diplomaticus Cavensis Tome II (Naples), CCLX, 62, a charter of July 969 records a donation of Landolfus filius bone memorie domni Atenolfi, qui fuid princeps Benebenti (Landulf, son of lord Atenulf of good memory, who was prince of Benevento").
- ↑ Of the Chronicon Salernitanum, 176, records he habuit unum claucosum oculum (had one glaucous? eye) and married the daughter of a certain Tasselgard, by whom he had one son, Landulf. This Landulf is recorded with the title of count (comes) in a document of 5 December 981 in which Otto I judged a dispute between Landulf and the abbot of San Vincenzo al Volturno, John, in the presence of Gunzolino marchio et Azzolino Teatino comitibus (the margrave Gunzolin and counts Azzolin and Teatino).
- ↑ Medieval European Coinage, III, 60. The letters have been read as MΘ / EO / L, perhaps a reference to Saint Matthew, whose relics had recently been brought to Salerno and who would become the patron saint of the city. Philip Grierson's reading Agios Theodoros (Saint Theodore), has been called "inappropriate for Salerno".
- ↑ Medieval European Coinage, III, 61.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Philip Grierson, Mark AS Blackburn και Lucia Travaini, edd. Μεσαιωνική Ευρωπαϊκή Νομισματοκοπία: Ιταλία, III (Νότια Ιταλία, Σικελία, Σαρδηνία). Cambridge: Cambridge University Press, 1998.