ζηλόω

Ancient Greek

Etymology

From ζῆλος (zêlos) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /zdɛː.ló.ɔː/ → /ziˈlo.o/ → /ziˈlo.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /zdɛː.ló.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ze̝ˈlo.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ziˈlo.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ziˈlo.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ziˈlo.o/

Verb

ζηλόω • (zēlóō)

1. to emulate
2. to be jealous

Inflection

   Present: ζηλῶ, ζηλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ζηλῶ	ζηλοῖς	ζηλοῖ	ζηλοῦτον	ζηλοῦτον	ζηλοῦμεν	ζηλοῦτε	ζηλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ζηλῶ	ζηλοῖς	ζηλοῖ	ζηλῶτον	ζηλῶτον	ζηλῶμεν	ζηλῶτε	ζηλῶσῐ(ν)
	optative	ζηλοίην, ζηλοῖμῐ	ζηλοίης, ζηλοῖς	ζηλοίη, ζηλοῖ	ζηλοῖτον, ζηλοίητον	ζηλοίτην, ζηλοιήτην	ζηλοῖμεν, ζηλοίημεν	ζηλοῖτε, ζηλοίητε	ζηλοῖεν, ζηλοίησᾰν
	imperative		ζήλου	ζηλούτω	ζηλοῦτον	ζηλούτων		ζηλοῦτε	ζηλούντων
middle/ passive	indicative	ζηλοῦμαι	ζηλοῖ	ζηλοῦται	ζηλοῦσθον	ζηλοῦσθον	ζηλούμεθᾰ	ζηλοῦσθε	ζηλοῦνται
	subjunctive	ζηλῶμαι	ζηλοῖ	ζηλῶται	ζηλῶσθον	ζηλῶσθον	ζηλώμεθᾰ	ζηλῶσθε	ζηλῶνται
	optative	ζηλοίμην	ζηλοῖο	ζηλοῖτο	ζηλοῖσθον	ζηλοίσθην	ζηλοίμεθᾰ	ζηλοῖσθε	ζηλοῖντο
	imperative		ζηλοῦ	ζηλούσθω	ζηλοῦσθον	ζηλούσθων		ζηλοῦσθε	ζηλούσθων
		active				middle/passive
infinitive		ζηλοῦν				ζηλοῦσθαι
participle	m	ζηλῶν				ζηλούμενος
	f	ζηλοῦσᾰ				ζηλουμένη
	n	ζηλοῦν				ζηλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐζήλουν, ἐζηλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐζήλουν	ἐζήλους	ἐζήλου	ἐζηλοῦτον	ἐζηλούτην	ἐζηλοῦμεν	ἐζηλοῦτε	ἐζήλουν
middle/ passive	indicative	ἐζηλούμην	ἐζηλοῦ	ἐζηλοῦτο	ἐζηλοῦσθον	ἐζηλούσθην	ἐζηλούμεθᾰ	ἐζηλοῦσθε	ἐζηλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ζηλώσω, ζηλώσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ζηλώσω	ζηλώσεις	ζηλώσει	ζηλώσετον	ζηλώσετον	ζηλώσομεν	ζηλώσετε	ζηλώσουσῐ(ν)
	optative	ζηλώσοιμῐ	ζηλώσοις	ζηλώσοι	ζηλώσοιτον	ζηλωσοίτην	ζηλώσοιμεν	ζηλώσοιτε	ζηλώσοιεν
middle	indicative	ζηλώσομαι	ζηλώσῃ, ζηλώσει	ζηλώσεται	ζηλώσεσθον	ζηλώσεσθον	ζηλωσόμεθᾰ	ζηλώσεσθε	ζηλώσονται
	optative	ζηλωσοίμην	ζηλώσοιο	ζηλώσοιτο	ζηλώσοισθον	ζηλωσοίσθην	ζηλωσοίμεθᾰ	ζηλώσοισθε	ζηλώσοιντο
		active			middle
infinitive		ζηλώσειν			ζηλώσεσθαι
participle	m	ζηλώσων			ζηλωσόμενος
	f	ζηλώσουσᾰ			ζηλωσομένη
	n	ζηλῶσον			ζηλωσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐζήλωσᾰ, ἐζηλωσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐζήλωσᾰ	ἐζήλωσᾰς	ἐζήλωσε(ν)	ἐζηλώσᾰτον	ἐζηλωσᾰ́την	ἐζηλώσᾰμεν	ἐζηλώσᾰτε	ἐζήλωσᾰν
	subjunctive	ζηλώσω	ζηλώσῃς	ζηλώσῃ	ζηλώσητον	ζηλώσητον	ζηλώσωμεν	ζηλώσητε	ζηλώσωσῐ(ν)
	optative	ζηλώσαιμῐ	ζηλώσειᾰς, ζηλώσαις	ζηλώσειε(ν), ζηλώσαι	ζηλώσαιτον	ζηλωσαίτην	ζηλώσαιμεν	ζηλώσαιτε	ζηλώσειᾰν, ζηλώσαιεν
	imperative		ζήλωσον	ζηλωσᾰ́τω	ζηλώσᾰτον	ζηλωσᾰ́των		ζηλώσᾰτε	ζηλωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐζηλωσᾰ́μην	ἐζηλώσω	ἐζηλώσᾰτο	ἐζηλώσᾰσθον	ἐζηλωσᾰ́σθην	ἐζηλωσᾰ́μεθᾰ	ἐζηλώσᾰσθε	ἐζηλώσᾰντο
	subjunctive	ζηλώσωμαι	ζηλώσῃ	ζηλώσηται	ζηλώσησθον	ζηλώσησθον	ζηλωσώμεθᾰ	ζηλώσησθε	ζηλώσωνται
	optative	ζηλωσαίμην	ζηλώσαιο	ζηλώσαιτο	ζηλώσαισθον	ζηλωσαίσθην	ζηλωσαίμεθᾰ	ζηλώσαισθε	ζηλώσαιντο
	imperative		ζήλωσαι	ζηλωσᾰ́σθω	ζηλώσᾰσθον	ζηλωσᾰ́σθων		ζηλώσᾰσθε	ζηλωσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ζηλῶσαι			ζηλώσᾰσθαι
participle	m	ζηλώσᾱς			ζηλωσᾰ́μενος
	f	ζηλώσᾱσᾰ			ζηλωσᾰμένη
	n	ζηλῶσᾰν			ζηλωσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐζήλωκᾰ, ἐζήλωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐζήλωκᾰ	ἐζήλωκᾰς	ἐζήλωκε(ν)	ἐζηλώκᾰτον	ἐζηλώκᾰτον	ἐζηλώκᾰμεν	ἐζηλώκᾰτε	ἐζηλώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐζηλώκω	ἐζηλώκῃς	ἐζηλώκῃ	ἐζηλώκητον	ἐζηλώκητον	ἐζηλώκωμεν	ἐζηλώκητε	ἐζηλώκωσῐ(ν)
	optative	ἐζηλώκοιμῐ, ἐζηλωκοίην	ἐζηλώκοις, ἐζηλωκοίης	ἐζηλώκοι, ἐζηλωκοίη	ἐζηλώκοιτον	ἐζηλωκοίτην	ἐζηλώκοιμεν	ἐζηλώκοιτε	ἐζηλώκοιεν
	imperative		ἐζήλωκε	ἐζηλωκέτω	ἐζηλώκετον	ἐζηλωκέτων		ἐζηλώκετε	ἐζηλωκόντων
middle/ passive	indicative	ἐζήλωμαι	ἐζήλωσαι	ἐζήλωται	ἐζήλωσθον	ἐζήλωσθον	ἐζηλώμεθᾰ	ἐζήλωσθε	ἐζήλωνται
	subjunctive	ἐζηλωμένος ὦ	ἐζηλωμένος ᾖς	ἐζηλωμένος ᾖ	ἐζηλωμένω ἦτον	ἐζηλωμένω ἦτον	ἐζηλωμένοι ὦμεν	ἐζηλωμένοι ἦτε	ἐζηλωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐζηλωμένος εἴην	ἐζηλωμένος εἴης	ἐζηλωμένος εἴη	ἐζηλωμένω εἴητον/εἶτον	ἐζηλωμένω εἰήτην/εἴτην	ἐζηλωμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐζηλωμένοι εἴητε/εἶτε	ἐζηλωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐζήλωσο	ἐζηλώσθω	ἐζήλωσθον	ἐζηλώσθων		ἐζήλωσθε	ἐζηλώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐζηλωκέναι				ἐζηλῶσθαι
participle	m	ἐζηλωκώς				ἐζηλωμένος
	f	ἐζηλωκυῖᾰ				ἐζηλωμένη
	n	ἐζηλωκός				ἐζηλωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐζηλώκειν, ἐζηλώμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐζηλώκειν, ἐζηλώκη	ἐζηλώκεις, ἐζηλώκης	ἐζηλώκει(ν)	ἐζηλώκετον	ἐζηλωκέτην	ἐζηλώκεμεν	ἐζηλώκετε	ἐζηλώκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐζηλώμην	ἐζήλωσο	ἐζήλωτο	ἐζήλωσθον	ἐζηλώσθην	ἐζηλώμεθᾰ	ἐζήλωσθε	ἐζήλωντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “ζηλόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ζηλόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ζηλόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G2206 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible