رادیم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رادیوم''' (Radium)، [[عنصر شیمیایی|عنصری شیمیایی]] و [[رادیواکتیو]] در گروه [[فلزات قلیایی خاکی]] با [[عدد اتمی]] ۸۸ و [[نشان شیمیایی]] '''[[RA]]Ra''' و به رنگ سفید درخشان است. این عنصر سنگین‌ترین عنصر در این گروه است. از رادیوم به عنوان [[سوخت هسته‌ای]] نیز استفاده می‌شود. این عنصر جزو کشفیات [[ماری کوری]] و [[پیر کوری]] می‌باشداست. این ماده تشعشعات [[رادیواکتیو]] دارد.

این عنصر در سال ۱۸۹۵ توسط [[ماری کوری]] و [[پیر کوری]] کشف شد. ماری کوری تکه ای از فلز [[اورانیوم|اورانیم]] را در لای کاغذ سفیدی گذاشته بود و سپس آنراآن‌را بر روی [[نگاتیو]] فیلم نورندیده اینورندیده‌ای گذاشت و در فردای آن روز دید که نگاتیو فیلم انگار که نور دیده باشد سیاه شده‌است و فهمید که پرتوهایی از آن تکه اورانیم خارج شده‌اند و از کاغذ عبور کرده‌اند و باعث سیاه شدن نگاتیو شده‌اند. سپس در فردای آن روز همین کار را با یک سنگ پیچبلند انجام داد و در فردای آن روز نگاتیو با شدت بسیار بیشتری سیاه شد. در نتیجه او فهمید که عنصری بسیار رادیواکتیو تر از اورانیم و ناشناخته در انآن سنگ وجود دارد. سپس آن دو با هم به جستجوی آن پرداختند و [[رادیوم]] را کشف کردند. پس از مدتی این عنصر به‌طور رسمی شناخته شد.

در ۲۶ دسامبر ۱۸۹۸ (۵ دی ماه ۱۲۷۷) اعضای آکادمی علوم [[پاریس]]، گزارشی تحت عنوان «دربارهٔ ماده شدیداً رادیواکتیوی که در پیچبلند وجود دارد» انتشار دادند و این روز تاریخ تولد رادیوم است. پیدایش رادیوم در میان عناصر [[رادیواکتیو]] طبیعی تقریباً به فوریت ثابت کرد که این عنصر مناسبترینمناسب‌ترین عنصر رادیو اکتیورادیواکتیو برای بسیاری کارهاست. بزودیبه‌زودی معلوم شد که [[نیمه‌عمر]] رادیوم نسبتاً زیاد است (~۱۶۰۰ سال). کشف رادیوم موجب دگرگونی‌های اساسی در دانش بشر دربارهٔ خواص و ساخت ماده شد و منجر به شناخت و دستیابی به [[انرژی هسته‌ای|انرژی اتمی]] شد.

این واقعیت که پرتوهای رادیوم می‌توانند بافت‌های زنده اندام‌ها را از بین ببرند، به‌عنوان مهم‌ترین دستاورد کشف کوری‌ها مشخص گردید. پزشکان و پژوهشگران علوم پزشکی به زودی دریافتند که به این وسیله می‌توانند غده‌ها[[تومور|تومورها]] و بافتهایبافت‌های [[بدخیمی|بدخیم]] را که در [[سرطان]] و همچنین بیماریهایبیماری‌های پوستی و غدد ترشحی بروز می‌کنند، از بین ببرند.