روبان نقره‌ای بهترین کارگردان

فدریکو فلینی یکی از کارگردانان برتر ایتالیا

روبان نقره‌ای بهترین کارگردان (ایتالیایی: Nastro d'argento al regista del miglior film) یکی از جوایز اتحادیه ملی روزنامه نگاران سینمای ایتالیا است که از ۱۹۴۶ تاکنون به بهترین کارگردان ایتالیا اهدا می‌شود.

دهه ۱۹۴۰

• ۱۹۴۶
  • آلساندرو بلازتی - Un giorno nella vita
  • ویتوریو دسیکا - واکسی
• ۱۹۴۷ - روبرتو روسلینی - از خودی‌ها
• ۱۹۴۸
  • آلبرتو لاتوادا - Flesh Will Surrender
  • جوزپه دسانتیس - شکار غم‌انگیز
• ۱۹۴۹ - ویتوریو دسیکا - دزد دوچرخه

دهه ۱۹۵۰

• ۱۹۵۰ - آگوستو جنینا - Heaven over the Marshes
• ۱۹۵۱ - آلساندرو بلازتی - Prima comunione
• ۱۹۵۲ - رناتو کاستلانی - دو شاهی امید
• ۱۹۵۳ - لوئیجی زامپا - The City Stands Trial
• ۱۹۵۴ - فدریکو فلینی - I Vitelloni
• ۱۹۵۵ - فدریکو فلینی - جاده
• ۱۹۵۶ - میکل‌آنجلو آنتونیونی - رفیقه‌ها
• ۱۹۵۷ - پیترو جرمی - مرد راه‌آهن
• ۱۹۵۸ - فدریکو فلینی - شب‌های کابیریا
• ۱۹۵۹ - پیترو جرمی - A Man of Straw

دهه ۱۹۶۰

• ۱۹۶۰ - روبرتو روسلینی - ژنرال دلا روره
• ۱۹۶۱ - لوکینو ویسکونتی - روکو و برادرانش
• ۱۹۶۲ - میکل‌آنجلو آنتونیونی - شب
• ۱۹۶۳
  • نانی لوی - چهار روز ناپلز
  • فرانچسکو رزی - سالواتوره جولیانو
• ۱۹۶۴ - فدریکو فلینی - ۱/۲ ۸
• ۱۹۶۵ - پیر پائولو پازولینی - The Gospel According to St. Matthew
• ۱۹۶۶ - آنتونیو پیترآنجلی - من او را خوب می‌شناختم
• ۱۹۶۷ - جیلو پونته‌کوروو - نبرد الجزیره
• ۱۹۶۸ - الیو پتری - We Still Kill the Old Way
• ۱۹۶۹ - فرانکو زفیرلی - رومئو و ژولیت

دهه ۱۹۷۰

• ۱۹۷۰ - لوکینو ویسکونتی - The Damned
• ۱۹۷۱ - الیو پتری - بازجویی از یک شهروند دور از سوءظن
• ۱۹۷۲ - لوکینو ویسکونتی - مرگ در ونیز
• ۱۹۷۳ - برناردو برتولوچی - آخرین تانگو در پاریس
• ۱۹۷۴ - فدریکو فلینی - آمارکورد
• ۱۹۷۵ - لوکینو ویسکونتی - تابلوی خانواده در صحنه‌ای از زندگی روزانه
• ۱۹۷۶ - میکل‌آنجلو آنتونیونی - حرفه: خبرنگار
• ۱۹۷۷ - والریو زورلینی - صحرای تاتارها
• ۱۹۷۸ - برادران تاویانی - پدرسالار
• ۱۹۷۹ - ارمانو اولمی - درخت چوب سندل

دهه ۱۹۸۰

• ۱۹۸۰ - فدریکو فلینی - شهر زنان (فیلم۱۹۸۰)
• ۱۹۸۱ - فرانچسکو رزی - سه برادر
• ۱۹۸۲ - مارکو فرری - داستان‌های جنون معمولی
• ۱۹۸۳ - برادران تاویانی - شب سن لورنزو
• ۱۹۸۴
  • پوپی آواتی - Una gita scolastica
  • فدریکو فلینی - And the Ship Sails On
• ۱۹۸۵ - سرجو لئونه - روزی روزگاری در آمریکا
• ۱۹۸۶ - ماریو مونیچلی - Speriamo che sia femmina
• ۱۹۸۷ - اتوره اسکولا - خانواده
• ۱۹۸۸ - برناردو برتولوچی - آخرین امپراتور
• ۱۹۸۹ - ارمانو اولمی - The Legend of the Holy Drinker

دهه ۱۹۹۰

• ۱۹۹۰ - پوپی آواتی - The Story of Boys & Girls
• ۱۹۹۱ - جانی آملیو - Open Doors
• ۱۹۹۲ - گابریله سالواتورس - مدیترانه
• ۱۹۹۳ - جانی آملیو - بچه‌های دزدیده‌شده
• ۱۹۹۴ - نانی مورتی - خاطرات عزیز
• ۱۹۹۵ - جانی آملیو - Lamerica
• ۱۹۹۶ - جوزپه تورناتوره - ستاره‌ساز
• ۱۹۹۷ - ماوریتسیو نیکه‌تی - Luna e l'altra
• ۱۹۹۸ - روبرتو بنینی - زندگی زیباست
• ۱۹۹۹ - جوزپه تورناتوره - افسانه ۱۹۰۰

دهه ۲۰۰۰

• ۲۰۰۰ - سیلویو سولدینی - Bread and Tulips
• ۲۰۰۱ - نانی مورتی - اتاق پسر
• ۲۰۰۲ - مارکو بلوکیو - لبخند مادر من
• ۲۰۰۳ - گابریله سالواتورس - I'm Not Scared
• ۲۰۰۴ - مارکو تولیو جوردانا - بهترین دوران جوانی
• ۲۰۰۵ - جانی آملیو - The Keys to the House
• ۲۰۰۶ - میکله پلاچیدو - Romanzo Criminale
• ۲۰۰۷ - جوزپه تورناتوره - زن ناشناخته
• ۲۰۰۸ - پائولو ویردزی - Tutta la vita davanti
• ۲۰۰۹ - پائولو سورنتینو - ایل دیوو

دهه ۲۰۱۰

• ۲۰۱۰ - پائولو ویردزی - The First Beautiful Thing
• ۲۰۱۱ - نانی مورتی - Habemus Papam
• ۲۰۱۲ - پائولو سورنتینو - اینجا باید همان‌جا باشد
• ۲۰۱۳ - جوزپه تورناتوره - بهترین پیشنهاد
• ۲۰۱۴ - پائولو ویردزی - Human Capital
• ۲۰۱۵ - پائولو سورنتینو - جوانی

جستارهای وابسته

• جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین کارگردان
• سینمای ایتالیا

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nastro d'Argento for Best Director». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۵.

پیوند به بیرون

• Italian National Syndicate of Film Journalists official site (ایتالیایی)