Henri Milne-Edwards: Diferenzas entre revisións
m Reemplazos con Replacer: «london» |
m Reemplazos con Replacer: «irmáns maiores» |
||
(Non se amosan 7 revisións feitas por 3 usuarios.) | |||
Liña 4: | Liña 4: | ||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Naceu en [[Bruxas]], que daquela formaba parte de [[Francia]], o [[23 de outubro]] de [[1800]]. Foi o fillo |
Naceu en [[Bruxas]], que daquela formaba parte de [[Francia]], o [[23 de outubro]] de [[1800]]. Foi o fillo máis novo do [[Inglaterra|inglés]] William Edwards (o 27, ou o 28, ou segundo as fontes, o 29), que era un rico plantador de [[Xamaica]], e da súa segunda esposa Elisabeth Vaux, [[Francia|francesa]]. O mozo Henri foi educado polas súas irmás e polos seus irmáns máis vellos. |
||
O seu pai axudou aos [[Gran Bretaña|británicos]] a reunir a illa co [[Reino Unido]], e foi arrestado polas tropas de [[Napoléon Bonaparte]]. Henri Milne-Edwards foi entón levado a [[París]] polo seu irmán |
O seu pai axudou aos [[Gran Bretaña|británicos]] a reunir a illa co [[Reino Unido]], e foi arrestado polas tropas de [[Napoléon Bonaparte]]. Henri Milne-Edwards foi entón levado a [[París]] polo seu irmán máis vello William Edwards, [[médico]]. |
||
A caída de Napoleón permite a liberación do seu pai e a familia reúnese en París. Henri estudou [[medicina]]. Durante os seus estudos gañou unha reputación de trouleiro. [[Stendhal]] chamouno «Irmán Brandy» e dixo del que era «un mal suxeito cos seus rizos loiros e os seus belos ollos divagantes» e «moi alegre, moi valente e mesmo cunha alma nobre, cando non estaba ofuscada por cincuenta copas de augardente».<ref>Stendhal, ''Souvenirs d'égotisme'', capítulo 9.</ref> |
A caída de Napoleón permite a liberación do seu pai e a familia reúnese en París. Henri estudou [[medicina]]. Durante os seus estudos gañou unha reputación de trouleiro. [[Stendhal]] chamouno «Irmán Brandy» e dixo del que era «un mal suxeito cos seus rizos loiros e os seus belos ollos divagantes» e «moi alegre, moi valente e mesmo cunha alma nobre, cando non estaba ofuscada por cincuenta copas de augardente».<ref>Stendhal, ''Souvenirs d'égotisme'', capítulo 9.</ref> |
||
Liña 20: | Liña 20: | ||
En [[1832]] Henri foi profesor de [[Hixiene]] e de [[Historia natural]] na Escola Central de Artes e Manufacturas de París. Obtivo o doutoramento en [[Ciencias naturais]] na Facultade de Ciencias de París en [[1837]]. Á morte de Audouin, en [[1841]], foi nomeado para ocupar a cadeira de [[entomoloxía]] no [[Museo Nacional de Historia Natural de Francia]]. Henri Milne-Edwards visitou en [[1849]] as costas de [[Italia]] e [[Sicilia]] con dous futuros mestres do Museo, [[Armand de Quatrefages]] (1810-1892) e [[Émile Blanchard]] (1819-1900). Cando en [[1849]] [[Jean-Baptiste Dumas|Dumas]] (1800-1884) se converteu en ministro, Milne-Edwards accedeu ao posto de decano. |
En [[1832]] Henri foi profesor de [[Hixiene]] e de [[Historia natural]] na Escola Central de Artes e Manufacturas de París. Obtivo o doutoramento en [[Ciencias naturais]] na Facultade de Ciencias de París en [[1837]]. Á morte de Audouin, en [[1841]], foi nomeado para ocupar a cadeira de [[entomoloxía]] no [[Museo Nacional de Historia Natural de Francia]]. Henri Milne-Edwards visitou en [[1849]] as costas de [[Italia]] e [[Sicilia]] con dous futuros mestres do Museo, [[Armand de Quatrefages]] (1810-1892) e [[Émile Blanchard]] (1819-1900). Cando en [[1849]] [[Jean-Baptiste Dumas|Dumas]] (1800-1884) se converteu en ministro, Milne-Edwards accedeu ao posto de decano. |
||
En [[1862]] abandonou |
En [[1862]] abandonou a súa cadeira de Entomoloxía para suceder a [[Isidore Geoffroy Sant-Hilaire]] (1805-1861) na cadeira de [[Mastozooloxía]] e [[Ornitoloxía]] do mesmo museo. Tamén foi decano da Facultade de Ciencias de París e profesor de [[zooloxía]], [[anatomía]] e [[fisioloxía]]. |
||
Milne-Edwards foi o líder da escola da "zooloxía fisiolóxica", que dominou a Historia Natural francesa durante moito tempo, tras o baleiro deixado pola morte de Georges Cuvier e de [[Étienne Geoffroy Saint-Hilaire]]. Milne-Edwards defendeu o estudo dos [[animais]] no seu [[ambiente]] natural, opoñéndose á tradición dominante, baseada no estudo [[anatomía|anatómico]] dos animais [[taxidermia|disecados]]. |
Milne-Edwards foi o líder da escola da "zooloxía fisiolóxica", que dominou a Historia Natural francesa durante moito tempo, tras o baleiro deixado pola morte de Georges Cuvier e de [[Étienne Geoffroy Saint-Hilaire]]. Milne-Edwards defendeu o estudo dos [[animais]] no seu [[ambiente]] natural, opoñéndose á tradición dominante, baseada no estudo [[anatomía|anatómico]] dos animais [[taxidermia|disecados]]. |
||
Liña 35: | Liña 35: | ||
* ''A manual of surgical anatomy …'' Desilver, Philadelphia 1828. |
* ''A manual of surgical anatomy …'' Desilver, Philadelphia 1828. |
||
* ''A manual of materia medica and pharmacy.'' Careys & Lea, Philadelphia 1829. |
* ''A manual of materia medica and pharmacy.'' Careys & Lea, Philadelphia 1829. |
||
* ''Cahiers d’histoire naturelle.'' Crochard & Masson, |
* ''Cahiers d’histoire naturelle.'' Crochard & Masson, París 1833–53. |
||
* ''Annales des sciences naturelles, zoologie et biologie animale.'' Masson, |
* ''Annales des sciences naturelles, zoologie et biologie animale.'' Masson, París 1834–85. |
||
* ''Élémens de zoologie.'' Crochard & Dumont, |
* ''Élémens de zoologie.'' Crochard & Dumont, París, Brüssel 1834–37. |
||
* ''Histoire naturelle des crustacés.'' Roret, |
* ''Histoire naturelle des crustacés.'' Roret, París 1834–40. |
||
* ''Outlines of anatomy and physiology.'' Little & Brown, Boston 1841. |
* ''Outlines of anatomy and physiology.'' Little & Brown, Boston 1841. |
||
* ''Die Zoologie.'' Scheible, Rieger & Sattler, Stuttgart 1848–58. |
* ''Die Zoologie.'' Scheible, Rieger & Sattler, Stuttgart 1848–58. |
||
* ''Quelques remarques sur l’emploi du sel en agriculture …'' |
* ''Quelques remarques sur l’emploi du sel en agriculture …'' París 1849. |
||
* ''A monograph of the British fossil corals.'' Londres, 1850–72. |
* ''A monograph of the British fossil corals.'' Londres, 1850–72. |
||
* ''Zoologie.'' Langlois, Leclercq & Masson, |
* ''Zoologie.'' Langlois, Leclercq & Masson, París 1850–58. |
||
* ''Mélanges carcinologiques.'' Martinet, |
* ''Mélanges carcinologiques.'' Martinet, París 1851–54. |
||
* ''Beiträge zur allgemeinen Zoologie.'' Müller, Stuttgart 1853. |
* ''Beiträge zur allgemeinen Zoologie.'' Müller, Stuttgart 1853. |
||
* ''Leçons sur la physiologie et l'anatomie comparée de l'homme et des animaux, faites a la faculté des sciences de Paris'', |
* ''Leçons sur la physiologie et l'anatomie comparée de l'homme et des animaux, faites a la faculté des sciences de Paris'', París: Masson, 1857. |
||
* ''Introduction a la zoologie génerale, ou Considérations sur les tendances de l anature dans la constrruction du règne animal'', |
* ''Introduction a la zoologie génerale, ou Considérations sur les tendances de l anature dans la constrruction du règne animal'', París: Masson, 1853. |
||
* ''Histoire naturelle des coralliaires ou polypes proprement dits.'' Roret, |
* ''Histoire naturelle des coralliaires ou polypes proprement dits.'' Roret, París 1857–60. |
||
* ''A manual of zoology.'' Renshaw, Londres 1863. |
* ''A manual of zoology.'' Renshaw, Londres 1863. |
||
Liña 76: | Liña 76: | ||
{{commonscat}} |
{{commonscat}} |
||
=== Bibliografía === |
=== Bibliografía === |
||
* Berthelot, Marcelin (1981): ''Notice historique sur Henri Milne Edwards'', Didot, |
* Berthelot, Marcelin (1981): ''Notice historique sur Henri Milne Edwards'', Didot, París. |
||
* Norton, Trevor (2000): ''Stars beneath the sea'', Carroll & Graf, Nova York. ISBN 0-7867-0750-X. |
* Norton, Trevor (2000): ''Stars beneath the sea'', Carroll & Graf, Nova York. ISBN 0-7867-0750-X. |
||
* {{cita libro |
* {{cita libro |
||
Liña 82: | Liña 82: | ||
| título = Histoire d'une question anatomique: la répétition des parties |
| título = Histoire d'une question anatomique: la répétition des parties |
||
| ano = 2004 |
| ano = 2004 |
||
| editorial = |
| editorial = París: Publications Scientifiques du Muséum national d'Histoire naturelle |
||
}} |
}} |
||
Liña 89: | Liña 89: | ||
{{ORDENAR:Milne-Edwards, Henri}} |
{{ORDENAR:Milne-Edwards, Henri}} |
||
[[Categoría:Científicos de Francia]] |
[[Categoría:Científicos de Francia]] |
||
[[Categoría: |
[[Categoría:Zoólogos de Francia]] |
||
[[Categoría:Membros da Royal Society]] |
[[Categoría:Membros da Royal Society]] |
||
[[Categoría:Medalla Copley]] |
[[Categoría:Medalla Copley]] |
||
Liña 97: | Liña 97: | ||
[[Categoría:Nados en Bruxas]] |
[[Categoría:Nados en Bruxas]] |
||
[[Categoría:Finados en 1886]] |
[[Categoría:Finados en 1886]] |
||
[[Categoría:Malacólogos]] |
[[Categoría:Malacólogos de Francia]] |
||
[[Categoría: |
[[Categoría:Ornitólogos de Francia]] |
Revisión actual feita o 15 de abril de 2023 ás 19:49
Henri Milne-Edwards, tamén coñecido como Henri Milne Edwards[1], nado en Bruxas o 23 de outubro de 1800 e finado en París o 29 de xullo de 1885, foi un médico e zoólogo francés. Foi o pai do tamén zoólogo Alphonse Milne Edwards.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Naceu en Bruxas, que daquela formaba parte de Francia, o 23 de outubro de 1800. Foi o fillo máis novo do inglés William Edwards (o 27, ou o 28, ou segundo as fontes, o 29), que era un rico plantador de Xamaica, e da súa segunda esposa Elisabeth Vaux, francesa. O mozo Henri foi educado polas súas irmás e polos seus irmáns máis vellos.
O seu pai axudou aos británicos a reunir a illa co Reino Unido, e foi arrestado polas tropas de Napoléon Bonaparte. Henri Milne-Edwards foi entón levado a París polo seu irmán máis vello William Edwards, médico.
A caída de Napoleón permite a liberación do seu pai e a familia reúnese en París. Henri estudou medicina. Durante os seus estudos gañou unha reputación de trouleiro. Stendhal chamouno «Irmán Brandy» e dixo del que era «un mal suxeito cos seus rizos loiros e os seus belos ollos divagantes» e «moi alegre, moi valente e mesmo cunha alma nobre, cando non estaba ofuscada por cincuenta copas de augardente».[2]
Porén, recibiu o seu doutoramento en medicina en 1823 e o mesmo ano casou con Laura Trézel, con quen tivo nove fillos, entre eles a Alphonse Milne-Edwards (1835-1900), que tamén sería zoólogo.
Milne-Edwars dedicouse un tempo á práctica médica e publicou varios libros de divulgación sobre temas de medicina. Tamén ensinou durante un tempo Ciencias naturais no Lycée real Henri IV.
En 1828 publicou a súa Investigación sobre os moluscos, que foi recompensada co premio de fisioloxía da Academia de Ciencias de Francia.
Seguiu cursos con Georges Cuvier (1769-1832) e fíxose amigo de Jean Victoire Audouin (1797-1841). Con este último realizou entre 1826 e 1828 un estudo moi detallado da fauna mariña costeira nas proximidades de Granville (Departamento de Mancha).
En 1832 Henri foi profesor de Hixiene e de Historia natural na Escola Central de Artes e Manufacturas de París. Obtivo o doutoramento en Ciencias naturais na Facultade de Ciencias de París en 1837. Á morte de Audouin, en 1841, foi nomeado para ocupar a cadeira de entomoloxía no Museo Nacional de Historia Natural de Francia. Henri Milne-Edwards visitou en 1849 as costas de Italia e Sicilia con dous futuros mestres do Museo, Armand de Quatrefages (1810-1892) e Émile Blanchard (1819-1900). Cando en 1849 Dumas (1800-1884) se converteu en ministro, Milne-Edwards accedeu ao posto de decano.
En 1862 abandonou a súa cadeira de Entomoloxía para suceder a Isidore Geoffroy Sant-Hilaire (1805-1861) na cadeira de Mastozooloxía e Ornitoloxía do mesmo museo. Tamén foi decano da Facultade de Ciencias de París e profesor de zooloxía, anatomía e fisioloxía.
Milne-Edwards foi o líder da escola da "zooloxía fisiolóxica", que dominou a Historia Natural francesa durante moito tempo, tras o baleiro deixado pola morte de Georges Cuvier e de Étienne Geoffroy Saint-Hilaire. Milne-Edwards defendeu o estudo dos animais no seu ambiente natural, opoñéndose á tradición dominante, baseada no estudo anatómico dos animais disecados.
Grande admirador de Cuvier, Milne-Edwards concedía unha absoluta prioridade á función sobre a forma animal, esforzándose por encontrar as leis reitoras da adaptación biolóxica:
- Segundo a lei da economía ou da unidade do tipo, a natureza tende a reutilizar os mesmos órganos ou estruturas para funcións diferentes.[3]
- A lei da división do traballo (1827, 1834), influída pola teoría económica de Adam Smith, parte da analoxía entre o organismo e a fábrica, e entre os órganos que o compoñen e os obreiros que traballan nela. Ao igual que unha fábrica é máis produtiva canto máis especializados estean os seus traballadores, Milne-Edwards postula que canto máis complexo sexa o animal, máis diferenciados estarán os seus órganos.
A maior parte das súas obras publicáronse nos Annales des sciences naturelles, revista da cal dirixiu a parte dedicada á zooloxía (desde 1834). Entre as súas outra obras están a Histoire naturelle des crustacés (3 volumes, 1837-1841), que durante moito tempo foi unha abra de referencia, a Histoire naturelle des coralliaires (1858-1860) e especialmente as importantes leccións sobre a fisioloxía e a anatomía comparada de humanos e animais (14 volumes, 1857-1881).
Milne-Edwads faleceu en París o 29 de xullo de 1885.
Principais publicacións
[editar | editar a fonte]- A manual of surgical anatomy … Desilver, Philadelphia 1828.
- A manual of materia medica and pharmacy. Careys & Lea, Philadelphia 1829.
- Cahiers d’histoire naturelle. Crochard & Masson, París 1833–53.
- Annales des sciences naturelles, zoologie et biologie animale. Masson, París 1834–85.
- Élémens de zoologie. Crochard & Dumont, París, Brüssel 1834–37.
- Histoire naturelle des crustacés. Roret, París 1834–40.
- Outlines of anatomy and physiology. Little & Brown, Boston 1841.
- Die Zoologie. Scheible, Rieger & Sattler, Stuttgart 1848–58.
- Quelques remarques sur l’emploi du sel en agriculture … París 1849.
- A monograph of the British fossil corals. Londres, 1850–72.
- Zoologie. Langlois, Leclercq & Masson, París 1850–58.
- Mélanges carcinologiques. Martinet, París 1851–54.
- Beiträge zur allgemeinen Zoologie. Müller, Stuttgart 1853.
- Leçons sur la physiologie et l'anatomie comparée de l'homme et des animaux, faites a la faculté des sciences de Paris, París: Masson, 1857.
- Introduction a la zoologie génerale, ou Considérations sur les tendances de l anature dans la constrruction du règne animal, París: Masson, 1853.
- Histoire naturelle des coralliaires ou polypes proprement dits. Roret, París 1857–60.
- A manual of zoology. Renshaw, Londres 1863.
Abreviatura
[editar | editar a fonte]A abreviatura Milne-Edwards emprégase para recoñecer a Henri Milne-Edwards como autoridade na descrición e taxonomía en zooloxía.
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]Galardóns
[editar | editar a fonte]- En 1848 foi elixido membro estranxeiro da Royal Society de Londres, sociedade que en 1856 galardoouno coa medalla Copley.
- Así mesmo foi grande oficial da Lexón de Honor francesa.
Nomes de familias, de xéneros e de especies naturais
[editar | editar a fonte]O nome de Henri Milne-Edwards foi honrado por varios autores para nomear familias, xéneros ou especies de animais, entre eles:
- Anemones de mar: familia Edwardsiidae Andres, 1881
- Estrelas de mar: xénero Henricia Gray, 1840
- Ourizos de mar: Milnesium tardigradum Doyère, 1840
- Crustáceos: Glossocephalus milneedwardsi Bovallius, 1887
- Caprinos: Capricornis milneedwardsii David, 1869
- Coracíidos: Geranopterus milneedwardsi Mayr & Mourer-Chauviré, 2000
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Orixinalmente, Milne era un dos nomes de Henri. Para evitar ser confundido cos membros da súa importante familia, el agregou este nome ao seu apelido, como Milne Edwards (sen guión). O seu fillo Alphonse sempre usou o apelido Milne-Edwards (con guión). Esta situación ás veces conduce a confusión, especialmente debido a que os autores anglosaxóns (e doutras linguas, debido á influencia do inglés na literatura científica) moi a miúdo chámano Henri Milne-Edwards. Para distinguir a ambos os autores empréganse nas publicacións as abreviaturas Milne-Edwards para o pai e A. Milne-Edwards (en zooloxía) e Milne-Edw. (en botánica), para o fillo.
- ↑ Stendhal, Souvenirs d'égotisme, capítulo 9.
- ↑ Leçons sur la physiologie et l'anatomie comparée de l'homme et des animaux, faites a la faculté des sciences de Paris, Paris: Masson, 1857, vol. 1: 13, e Introduction a la zoologie génerale, ou Considérations sur les tendances de la nature dans la construction du règne animal, Paris: Masson, 1853 : 7-12.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Henri Milne-Edwards |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Berthelot, Marcelin (1981): Notice historique sur Henri Milne Edwards, Didot, París.
- Norton, Trevor (2000): Stars beneath the sea, Carroll & Graf, Nova York. ISBN 0-7867-0750-X.
- Schmitt, Stéphane (2004). Histoire d'une question anatomique: la répétition des parties. París: Publications Scientifiques du Muséum national d'Histoire naturelle.