Lingua Iavanica[1] (rite basa jawa, IPA [bɔsɔ dʒɔwɔ]; vulgo Cara jawa, IPA [tjɔrɔ dʒɔwɔ]) est lingua populi Iavanici ex media et orientali insulae Iavae regioibus, in Indonesia; sunt praeterea greges loquentium secundum septentrionale Iavae occidentalis litus. Lingua Iavanica est sermo patrius plus quam 98 millionum hominum,[2] plus quam 42 centesimae totius numeri incolarum Indonesiae.

Atroviridis: regiones ubi Iavanica est lingua maioritatis. Viridis pallidus: ubi lingua minoritatis est.
Tabula geographica linguarum in usu in Iava, Madura, et Bali.

Lingua Iavanica est una ex linguis Austronesiis, sed praesertim non arte conecta cum aliis linguis et difficilis in genera descriptu.

Vocabulum basa ('lingua') scripto Iavanico scriptum.
Vocabulum Jawa (Iava) scripto Iavanico scriptum.
Iavanica priyayi ('domina nobilis') (laeva) servum uno vocabulario alloqui responsumque alio accipere soleret. Imago uxoris Raden Saleh pictoris et servi, Bataviae colonicae, 1860–1872.)
Sultan Pakubuwono X Surakartaensis. Surakarta fuit sedes culturae Iavanicae, et sua dialectos humanissima iam habetur.
Manuscriptum folii palmarum Kakawin Sutasoma, poematis saeculi quarti decimi.
Inscriptio Nova Iavanica scripta in Mescita Sholihin Surakartae.
Textus bilinguis hodiernus Lusitanice et Iavanice in Yogyakarta scriptus.

Linguae artissime cognatae cum lingua Iavanica sunt linguae Sundana, Madurensis, Balinensis, aliaeque linguae vicinae. Plurimi loquentes Iavanenses lingua Indonesiana quoque utuntur, genere linguarum Malaicarum solito, ob fines publicos et commerciales, et cum Indonesiis non Iavanicis communicare.

Sunt Iavanice loquentes in Malaesia (praecipue in civitatibus Selangor et Johor) et Singapura contracti. Nonnulli homines generis Iavanici in Surinamia (Surinamia, colonia Nederlandica, usque ad 1975) lingua creola de Iavanica descendente utebantur.

Nexus interni

recensere
  1. "Lingua Javanica" (vide p. 384 apud Google Books).
  2. Heriawan 2011.

Bibliographia

recensere
  • Bauer, Laurie. 2007. The Linguistics Student's Handbook. Edimburgi.
  • Horne, Elinor C. 1961. Beginning Javanese. Portu Novo: Yale University Press.
  • Molen, W. van der. 1993. Javaans schrift. Lugduni Batavorum: Vakgroep Talen en Culturen van Zuidoost-Azië en Oceanië. ISBN 9073084091.
  • Wurm, S. A., et Shiro Hattori, eds. 1983. Language Atlas of the Pacific Area, Part II: (Insular South-east Asia). Canberrae.
  • Zoetmulder, P. J. 1982. Old Javanese–English Dictionary. 's-Gravenhage: Martinus Nijhoff. ISBN 9024761786.

Bibliographia addita

recensere

Nexus externi

recensere