Frits Böttcher: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k . . gewijzigd in . (2x punt gewijzigd in 1x punt) |
als u het oneens bent met de Volkskrant, dit dan opnemen met de Volkskrant |
||
Regel 14:
| promotor = [[Anton Eduard van Arkel (scheikundige)|prof. A.E. van Arkel]]
}}
'''Carl Johan Friedrich (Frits) Böttcher''' ([[Rotterdam]], [[17 oktober]] [[1915]] – [[Den Haag]], [[23 november]] [[2008]]) was een [[Nederland]]s [[hoogleraar]] [[fysische scheikunde]], een van de oprichters van de [[Club van Rome]], en [[Opwarming van de Aarde|
===Studie en promotie===
Regel 29:
In zijn functie als voorzitter van het ''Curatorium van de Centrale Stichting Studentenhuisvesting'', dat zich bezighield met het bouwen van [[studentenflat]]s en het aankopen van [[studentenhuis|studentenhuizen]], had hij geregeld contact met het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Begin 1963 sprak hij na afloop van een overleg met [[Arie Johannes Piekaar|A.J. Piekaar]], vanaf 1960 directeur-generaal Wetenschapsbeleid van dat ministerie, zijn verbazing uit over het feit dat er in Nederland nauwelijks sprake was van voorbereiding voor deelname aan de conferentie van de [[Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling]] (OESO) later dat jaar. Nederland was vanaf de oprichting van de OESO in 1961 lid van die organisatie maar de toenmalig minister [[Jo Cals|Cals]] van onderwijs vond dat een economische organisatie zich niet met wetenschapsbeleid zou moeten bezighouden. Op verzoek van Piekaar schreef Böttcher toch een korte notitie. Na de verkiezingen van 15 mei 1963 werd Cals opgevolgd door [[Theo Bot (politicus)|Theo Bot]] die wel wat zag in de voorstellen van Böttcher en hem vroeg om voorzitter van de Nederlandse OESO-delegatie te worden.
[[File:Carl Johan Friedrich Böttcher.jpg|thumb|Persconferentie van de Stichting Tentoonstelling Club van Rome te Rotterdam; Prof. dr. C. J. F. Böttcher (18 april 1972)]]
Frits Böttcher was betrokken bij de totstandkoming van de [[Raad van Advies voor het Wetenschapsbeleid]] (RAWB) en werd daarvan bij de oprichting in 1966 de voorzitter. Op uitnodiging van de OESO kwamen in Rome enkele delegatieleiders bijeen om te discussiëren over de groei van de wereldbevolking en de gevolgen daarvan. Dit overleg groeide uit tot de oprichting in 1968 van wat uiteindelijk de 'Club van Rome' zou gaan heten en waarvan Böttcher dus een van de oprichters is. De Club van Rome werd enkele jaren later bekend met het rapport ''[[Grenzen aan de groei]]'' (1972), al had Böttcher zich juist van dit rapport gedistantieerd, als dissident binnen de Club van Rome<ref name="Volkskrant">[https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/hoe-frits-bottcher-met-steun-van-tientallen-bedrijven-de-basis-legde-voor-de-klimaatscepsis-in-nederland~b1accbaf/ De Volkskrant 20 februari 2020 Hoe Frits Böttcher met steun van tientallen bedrijven de basis legde voor de klimaatscepsis in Nederland]</ref>. Een voorlopige versie hiervan lekte via [[Wouter van Dieren]] uit naar de Nederlandse pers en de eerste reactie uit de Nederlandse bevolking was toen zo positief dat Böttcher voorstelde om nationale afdelingen van de Club van Rome op te richten. Als gevolg hiervan had Nederland in 1971 als eerste zo'n afdeling. Uiteindelijk zouden er in Nederland met toen 13 miljoen inwoners 900.000 boeken van het rapport verkocht worden. Als bestuurder van de Club van Rome Nederland zette Böttcher zich in om tegenwicht te bieden aan de "het bedrijfsleven ondermijnende voorlichting [over de eindigheid van grondstoffen en het bestaan van grenzen aan de groei] die nu overal wordt gegeven"<ref name="Volkskrant" />. Frits Böttcher was van 1972 tot 1978 lid van het uitvoerend comité van de Club van Rome en hij is sinds 1986 erelid.
Bij de oprichting van het [[Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid]] (WRR) in 1972 werd hij lid van deze raad. Om die reden gaf hij in 1974 het voorzitterschap van de RAWB op, al bleef hij wel aan als lid. In 1976 kwam een einde aan zijn lidmaatschap van zowel de WRR als de RAWB, en in datzelfde jaar richtte hij zijn eigen onderzoeksinstituut op: ''The Global Institute for the Study of Natural Resources''. Na 33 jaar hoogleraar in Leiden te zijn geweest ging hij in 1980 met emeritaat waarna hij zijn aandacht meer kon richten op zijn onderzoeksinstituut. Begin jaren 90 werd Frits Böttcher bekend op radio, tv en forums als scepticus ten opzichte van het versterkte [[broeikaseffect]]. Hij zei hierover
Regel 35:
:"''De klimaatmodellen zijn veel te grof om maar iets met enige waarschijnlijkheid te kunnen voorspellen. Maar de CO<sub>2</sub>-problematiek is een kwestie van vraag en aanbod. En er is vraag naar een CO<sub>2</sub>-probleem, van de kant van politici, milieuorganisaties en de kernenergielobby''"
Tegenstanders van zijn standpunten beweerden dat zijn instituut draaide op geld van de autolobby zoals Shell, [[BOVAG]] en [[RAI Vereniging|RAI]]. Bovendien vermoedden zij dat Böttchers afkeer van [[kernenergie]] een belangrijke rol speelde bij zijn houding ten opzichte van het broeikaseffect. [[Lucas Reijnders]] vroeg hem na afloop van een discussie op de televisie waarin Böttcher had gezegd dat er geen CO<sub>2</sub>-probleem is "''Je weet toch ook wel dat dat niet klopt''" waarop hij als antwoord kreeg "''Ja, maar ik ben tegen kernenergie''". In februari 2020 bleek uit onderzoek van het [[Platform Authentieke Journalistiek]], in samenwerking met [[Follow the Money]] en [[de Volkskrant]] in Böttchers archief dat hij in de negentiger jaren van de twintigste eeuw steun ontving van onder meer [[Royal Dutch Shell|Shell]], [[Texaco]], [[Koninklijke Hoogovens|Hoogovens]], [[Koninklijke DSM NV|DSM]], de [[Nederlandse Gasunie|Gasunie]], de [[Nederlandse Aardolie Maatschappij|NAM]], de [[KLM]], [[Schiphol]], [[ING Groep|ING]], [[Bovag]] en de [[ANWB]].<ref name="Volkskrant"
===Oprichting ESEF===
Regel 43:
ESEF was opgericht in het kader van een brede aanval op de milieuwetenschappen, en dan vooral de klimaatwetenschap. Zo bevat de Academic board van ESEF uit 1998 reeds een hele hoop namen van mensen die in het decennium dat volgde bekend zouden worden als prominent klimaatscepticus.
Het Global Institute is later gaan samenwerken met de ''[[Stichting Heidelberg Appeal Nederland]]'' (HAN). In oktober 1997 resulteerde dit in het samen oprichten van het ''Science and Society Forum'' (SSF) op hetzelfde adres in Den Haag als het Global Institute. Tijdens een interview in 2007 in het weekblad [[Elsevier (opinieweekblad)|Elsevier]] gaf de intussen 91-jarige Frits Böttcher aan dat het Global Institute op dat moment naast hem nog één medewerkster (
===Overlijden===
| |||