Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1987

De Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1987 was de negende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 2 augustus 1987 op Donington Park nabij Castle Donington (Leicestershire).

Vlag van Verenigd Koninkrijk Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1987
Donington Park
Officiële naam Shell Oils British Motorcycle Grand Prix 1987
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Datum 2 augustus 1987
Organisator FIM / ACU
500 cc
Poleposition Vlag van Australië Wayne Gardner
Snelste ronde Vlag van Japan Tadahiko Taira
Eerste Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Tweede Vlag van Australië Wayne Gardner
Derde Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Patrick Igoa
Snelste ronde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Italië Loris Reggiani
Derde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Bruno Casanova
Snelste ronde Vlag van Italië Fausto Gresini
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Derde Vlag van Frankrijk Jean-Claude Selini
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Jorge Martínez
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez (wereldkampioen)
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie
Derde Vlag van Duitsland Gerhard Waibel
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Tweede Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Derde Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Bruno Hiller

Algemeen

bewerken

Na tien jaar Silverstone ging de Britse Grand Prix voor het eerst naar Donington Park. Hoewel dit een groot moment was voor circuiteigenaar Tom Wheatcroft, die jarenlang had geprobeerd een Grand Prix naar Donington te krijgen, stond de GP vooral in het teken van de terugkeer van Freddie Spencer, die 18 maanden niet meer geracet had. Alle klassen kwamen aan de start en werden onder goede weersomstandigheden verreden, hoewel er in de warming op en in de 125cc-race nog wat vochtige plekken van nachtelijke buien waren overgebleven. In de 80cc-klasse werd het wereldkampioenschap beslist. In de 125cc-klasse bouwde Fausto Gresini zijn al grote voorsprong nog verder uit, in de 250cc-klasse bracht Toni Mang de spanning weer terug, in de 500cc-klasse verraste Freddie Spencer vriend en vijand en bleken de Yamaha YZR 500's sterker geworden te zijn en in de zijspanklasse werden Steve Webster en Tony Hewitt vrijwel onbereikbaar voor de concurrentie. Intussen maakte de organisatie van Wheatcroft en de Auto-Cycle Union een uitstekende indruk. Zowel voor publiek (ongeveer 55.000 toeschouwers) als rijders was alles tot in de puntjes geregeld.

500cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

In de training waren alle ogen gericht op Freddie Spencer, die verklaarde voor 90% fit te zijn en in dat licht bezien was zijn achtste startplaats zeer acceptabel. De Yamaha's profiteerden hier pas volop van de extra ontwikkelingstijd die er was ontstaan door het wegvallen van de Belgische Grand Prix. In de GP van Frankrijk was dat door de regen nog niet zo uit de verf gekomen. Bovendien was dit een echt stuurcircuit, waardoor de Honda-fabriekscoureurs minder van hun vermogensoverschot konden profiteren. Ron Haslam verloor veel tijd met het testen van de ELF 4, waardoor hij zijn Honda NSR 500 niet goed kon afstellen.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"38'29
2.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"39'05
3.   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"39'11
4.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"39'26
5.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"39'44
6.   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 1"39'47
7.   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 1"39'70
8.   Freddie Spencer HRC-Honda 1"39'85
9.   Didier de Radiguès Bastos-Cagiva 1"39'95
10.   Kenny Irons Heron-Suzuki 1"39'95

De race

bewerken

De eerste 500cc-race op Donington Park begon spectaculair toen uitgerekend Freddie Spencer vanaf de tweede startrij naar voren stormde en de leiding nam. Hij werd aanvankelijk gevolgd door Eddie Lawson, maar die werd in de "Esses" gepasseerd door Ron Haslam. Lawson vocht zich terug naar de tweede plaats en kroop richting Spencer, gevolgd door Haslam, Wayne Gardner, Christian Sarron en Randy Mamola. In de derde ronde begon Spencer ineens posities in te leveren en in de vierde ronde stak hij zijn arm omhoog ten teken dat zijn race voorbij was, naar later bleek door een blokkerende achterrem. Mamola en Gardner sloten achter Lawson aan toen ook Haslam steeds meer snelheid begon te verliezen door een verkeerd gekozen achterband, maar Gardner kon niet echt aanvallen, zeker niet tegen het einde toen er achterblijvers moesten worden gepasseerd. Mamola moest afhaken door kramp in zijn armen en werd derde, voor Christian Sarron. Rob McElnea leek vijfde te worden, tot hij in een bocht rechtuit schoot omdat hij geen voorrem meer had, een probleem waar ook Kenny Irons mee worstelde, maar die werd nog tiende.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 50"09'77 2 15
2   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 50"14'38 1 12
3   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 50"24'69 3 10
4   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 50"31'21 5 8
5   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 50"34'41 4 6
6   Didier de Radiguès Bastos-Cagiva 50"41'31 9 5
7   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 50"41'70 6 4
8   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 50"42'74 12 3
9   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 50"45'73 11 2
10   Kenny Irons Heron-Suzuki 51"01'91 10 1
11   Shungi Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 51"17'35 13
12   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 51"25'73 15
13   Richard Scott Roberts-Lucky Strike-Yamaha 51"31'21 14
14   Marco Gentile Lucky Strike-Fior-Honda 51"33'20 19
15   Fabio Biliotti Honda 51"33'89 20
16   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 ronde 17
17   Bruno Kneubühler Honda +1 ronde 29
18   Hervé Guilleux Fior-SNCF-Honda +1 ronde 28
19   Alessandro Valesi Iberna-Honda +1 ronde 23
20   Joey Dunlop Rothmans-Honda +1 ronde 24
21   Louis-Luc Maisto Honda +1 ronde 32
22   Alan Irwin Honda +1 ronde 34
23   Maarten Duyzers HDJ-Honda +1 ronde 36
24   Fabio Barchitta Honda +1 ronde 31
25   Silvo Habat Honda +2 ronden 33
26   Hennie Boerman Assmex-Honda +2 ronden 35

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha Voorrem 7
  Simon Buckmaster Duckhams-Honda 27
  Roger Marshall Skoal Bandit-Suzuki Opgave 16
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Mechanisch 22
  Andy McGladdery Honda Opgave 25
  Mark Phillips Suzuki 21
  Steve Henshaw Suzuki 30
  Manfred Fischer Honda 26
  Ray Swann Honda 18
  Freddie Spencer HRC-Honda Blokkerende achterrem 8

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Alan Jeffrey Suzuki
  Andreas Leuthe Honda
  Ian Pratt Suzuki
  Dennis Ireland Suzuki
  Moreno Vacondio Suzuki
  Josef Doppler Honda
  Steve Manley Suzuki
  Claus Wulff Suzuki

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Raymond Roche Bastos-Cagiva Blessure[1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 105
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 91
3   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 79
4   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 64
5   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 37
6   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 33
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha
8   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 31
9   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 28
10   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 18

250cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Patrick Igoa was drievoudig wereldkampioen endurance, maar hij was zelf enigszins verbaasd dat hij in Donington in de 250cc-klasse op poleposition stond. Hij had vrij ontspannen gereden, maar dacht dat hij een voordeel had gehad omdat Roger Burnett hem en Dominique Sarron op vrijdagavond met een auto de baan uitgelegd.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"42'21
2.   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 1"42'43
3.   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 1"42'48
4.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 1"42'75
5.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"42'77
6.   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 1"42'84
7.   Jean-François Baldé Honda 1"42'90
8.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"43'13
9.   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 1"43'14
10.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 1"43'56

De race

bewerken

De 250cc-race in Donington was spannend van start tot finish. Dominique Sarron leidde heel even, maar zakte daarna steeds verder weg. De kopgroep bestond uit Reinhold Roth, Toni Mang, Martin Wimmer, Jacques Cornu, Dominque Sarron en de slecht gestarte Patrick Igoa, maar uit de achtergrond kwam Loris Reggiani heel snel naar voren. De posities wisselden zo snel dat commentator Murray Walker het nauwelijks kon volgen. Mang nam een tijdje alleen de leiding, maar werd weer ingerekend. Hetzelfde deed Reggiani, toen hij de leidende groep eenmaal gepasseerd was. Igoa bemoeide zich met de strijd om de kop en uiteindelijk deed ook Jacques Cornu dat, nadat hij het grootste deel van de race als zesde de groep gevolgd had. Twee ronden voor het einde van de race had Reggiani een - op het oog - comfortabele voorsprong van ruim 2 seconden, maar toen nam Mang de tweede positie over van Wimmer en hij reed het gat dicht. In de laatste ronde remde hij Reggiani bij de "Esses" uit en hij won met minder dan 0,2 seconde voorsprong.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 44"54'26 4 15
2   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 44"54'42 9 12
3   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 44"55'69 3 10
4   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 44"57'74 10 8
5   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 44"58'67 2 6
6   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 44"59'17 1 5
7   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 45"16'09 11 4
8   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 45"22'75 20 3
9   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 45"26'77 5 2
10   Manfred Herweh Levior-Honda 45"48'57 13 1
11   Stefano Caracchi Honda 45"48'80 17
12   Donnie McLeod EMC-Rotax 45"49'27 16
13   Maurizio Vitali FMI-Garelli 45"49'30 15
14   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 45"49'80 18
15   Gary Cowan Honda 45"58'10 23
16   Jean-Michel Mattioli Yamaha 45"58'39 14
17   Alain Bronec Honda 45"59'17 26
18   Harald Eckl Honda 45"59'38 24
19   Kevin Mitchell Yamaha 46"07'92 32
20   Guy Bertin Honda 46"12'55 25
21   Hans Lindner Honda 46"17'58 31
22   Jochen Schmid Yamaha 46"23'51 22
23   Patrick van den Goorbergh Grundig-Honda 46"25'67 27
24   Andy Machin Rotax 46"29'36 28
25   Bernard Haenggeli Yamaha 46"37'58 30
26   Rob Orme Yamaha +1 ronde 34
27   Hervé Duffard Honda +1 ronde 36
28   Christian Boudinot Fior +1 ronde 21

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Val 8
  René Delaby Yamaha 29
  Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda Val 6
  Jean-François Baldé Honda 7
  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha Mechanisch 12
  Iván Palazzese Yamaha Val 19
  Nigel Bosworth Yamaha 35
  Marcellino Lucchi Honda Val 33

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Bruno Bonhuil Honda
  Gerard van der Wal Assmex-Rotax
  Jean Foray Chevallier
  Urz Luzi Honda
  Steve Patrickson Yamaha
  Ian Newton Honda
  Carl Fogarty Honda
  Takayoshi Yamamoto Yamaha
  Cees Doorakkers Grundig-Honda
  Siegfried Minich Honda
  Frank Wagner Honda
  Gary Noel Exactweld
  Alberto Rota Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 88
2   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 82
3   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 57
4   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 50
5   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 45
6   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 31
7   Loris Reggiani Aprilia-Rotax 40
8   Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 39
9   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 30
10   Juan Garriga Ducados-Yamaha 23

125cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

In de training was Bruno Casanova sneller dan zijn teamgenoot en WK-leider Fausto Gresini. Hij was ook een van de weinigen die Gresini nog van de wereldtitel kon afhouden, zeker nu August Auinger nog steeds niet fit was. Garelli hoefde dan ook geen stalorders uit te vaardigen, want naaste belager Domenico Brigaglia was ruim 3 seconden langzamer en had in de WK-stand al 54 punten achterstand.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Bruno Casanova FMI-Garelli 1"47'01
2.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"47'74
3.   Corrado Catalano MBA 1"49'45
4.   Mike Leitner MBA 1"49'75
5.   Flemming Kistrup MBA 1"49'86
6.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"49'87
7.   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 1"50'16
8.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 1"50'18
9.   Jean-Claude Selini MBA 1"50'26
10.   Thierry Feuz MBA 1"50'30

De race

bewerken

In de eerste ronden van de 125cc-race op Donington duldden de beide Garelli-rijders nog een klein groepje in hun omgeving: Pier Paolo Bianchi, Corrado Catalano en Andrés Sánchez. Bianchi mocht zelfs even aan de leiding rijden, maar vanaf de achtste ronde gingen Fausto Gresini en Bruno Casanova er samen vandoor, Casanova voorop. Opnieuw werden gedachten over teamorders ontkracht, want Casanova moest zo hard rijden dat hij bij het aanremmen van de Esses onderuit ging. Bianchi reed toen al vrij eenzaam op de tweede plaats, op afstand gevolgd door Domenico Brigaglia. Brigaglia gaf aan het einde van de 15e ronde op door een gebroken schakelpedaal. Gresini strekte tijdens de race voortdurend zijn linkerbeen. Hij had last van een spier en had pijnstillende injecties gehad, maar die hielpen niet echt. Het belette hem niet om het ronderecord te verbeteren en uiteindelijk 19 seconden voorsprong te nemen. Na deze race was Garelli zeker van de wereldtitel. Alleen Bruno Casanova kon Fausto Gresini theoretisch nog van de titel afhouden.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 43"54'50 2 15
2   Pier Paolo Bianchi MBA 44"14'11 6 12
3   Jean-Claude Selini MBA 44"35'65 9 10
4   Johnny Wickström MBA 44"43'49 13 8
5   Ezio Gianola FMI-Honda 44"49'15 14 6
6   Gastone Grassetti MBA 45"00'25 17 5
7   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 45"00'84 8 4
8   Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA 45"00'94 16 3
9   Robin Milton MBA 45"02'42 27 2
10   Ivan Troisi MBA 45"06'60 21 1
11   Flemming Kistrup MBA 45"23'68 5
12   Olivier Liégeois Assmex-MBA 45"32'42 15
13   Thierry Feuz MBA 45"32'56 10 Na val
14   Willy Pérez MBA 45"33'15 18
15   Mick McGarrity MBA +1 ronde 28
16   Fernando Gonzales JJ Cobas-Rotax +1 ronde 29
17   Jacques Hutteau MBA +1 ronde 32
18   Thomas Møller-Pedersen MBA +1 ronde 33
19   Christian Le Badezet MBA +1 ronde 31
20   Mark Carkeek Scitsu +1 ronde 35
21   Allan Scott EMC-Rotax +1 ronde 25
22   Hubert Abold Honda +1 ronde 26
23   Krysztof Galatowicz Honda +1 ronde 30
24   Paul Bordes MBA +1 ronde 24
25   Steve Mason MBA +2 ronden 36
26   Robin Appleyard MBA +3 ronden 34 Na pitstop

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Bruno Casanova FMI-Garelli Val 1
  Corrado Catalano MBA Val 3
  Mike Leitner MBA Motor 4
  Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA Versnellingsbak 7
  Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA Motor 11
  Adi Stadler[2] Bartol-MBA Motor 12
  Bady Hassaine MBA 19
  Peter Sommer MBA 22
  Esa Kytölä MBA 23

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk
  Håkan Olsson Starol

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Doug Flather Honda
  Garry Dickinson MBA
  Ken Beckett MBA
  Reg Lennon Morbidelli
  Tim Salveson MBA
  Dave Browns MBA

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA Familieomstandigheden[3]
  August Auinger Bartol-MBA Blessure[4]
  Ton Spek MBA Blessure[5]
  Jan Eggens LCR-EGA Blessure[6]
  Ian McConnachie MBA Teammanagement[7]
  Hans Spaan MBA Teammanagement[7]

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 105
2   Bruno Casanova FMI-Garelli 66
3   August Auinger Bartol-MBA 42
4   Pier Paolo Bianchi MBA 38
5   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 36
  Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA
7   Ezio Gianola FMI-Honda 23
8   Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 18
9   Johnny Wickström MBA 15
10   Mike Leitner MBA 14

80cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

In de training voor de 80cc-klasse waren er niet veel verrassingen. Jorge Martínez was de snelste voor Stefan Dörflinger en thuisrijder Ian McConnachie. Alleen Martínez' teamgenoot Manuel Herreros viel wat tegen met slechts de 8e trainingstijd.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 1"52'32
2.   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 1"52'96
3.   Ian McConnachie LCR-Krauser 1"52'98
4.   Hans Spaan JVC-HuVo-Casal 1"54'10
5.   Karoly Juhasz Krauser 1"54'44
6.   Gerhard Waibel LCR-Krauser 1"54'54
7.   Jörg Seel Seel 1"54'67
8.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 1"55'43
9.   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 1"55'45
10.   Juan Ramón Bolart Krauser 1"55'83

De race

bewerken

Nadat Manuel Herreros in de warming-up training was uitgeschakeld door een gebroken sleutelbeen, had Jorge Martínez aan de tweede plaats voldoende om wereldkampioen te worden. In de race nam hij al snel alleen de leiding, nadat Stefan Dörflinger tijdens de tweede ronde had geleid, maar daarna door Martínez werd achtergelaten. Ian McConnachie vocht een tijdje met Luis Miguel Reyes om de vierde plaats, maar reed zich los van Reyes om de aanval te openen op Gerhard Waibel. Die lag op dat moment nog op de derde plaats, tot Dörflinger in de twaalfde ronde stilviel. McConnachie passeerde Waibel echter ook en werd tweede. Jorge Martínez was opnieuw wereldkampioen 80 cc.

Uitslag 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 34"20'99 1 15
2   Ian McConnachie LCR-Krauser 34"38'27 3 12
3   Gerhard Waibel LCR-Krauser 34"41'40 6 10
4   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 35"01'47 9 8
5   Jörg Seel Seel 35"01'74 7 6
6   Josef Fischer LCR-Krauser 35"22'92 12 5
7   Günter Schirnhofer Krauser 35"27'25 14 4
8   Hubert Abold Krauser 35"30'65 11 3
9   Paolo Priori Krauser 35"35'52 13 2
10   Jacques Bernard[8] HuVo-Casal 35"35'98 16 1
11   Heinz Paschen Casal 36"07'14 20
12   René Dünki Krauser 36"07'38 21
13   Alojz Pavlič Seel 36"07'97 23
14   Serge Julin Casal 36"09'68 15
15   Theo Timmer JVC-HuVo-Casal +1 ronde 18
16   Lionel Robert SPR +1 ronde 30
17   Reiner Koster Kroko +1 ronde 24
18   Paul Bordes RB +1 ronde 27
19   Thomas Engl GPE +1 ronde 26
20   Dennis Batchelor Krauser +1 ronde 32
21   Doug Flather Wicks +1 ronde 33
22   Stuart Edwards Casal +1 ronde 31
23   Steve Lawton Eberhardt +2 ronden 35
24   John Cresswell Lusuardi +2 ronden 34

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Stefan Dörflinger LCR-Krauser Versnellingsbak 2
  Jos van Dongen Krauser Bougie 25
  Wilco Zeelenberg Casal Val 19
  Steve Mason HuVo-Casal 29
  Hans Spaan JVC-HuVo-Casal Versnellingsbak 4
  Juan Ramón Bolart Krauser 10
  Herri Torrontegui JJ Cobas-Rotax 17
  Chris Baert Seel 22
  Karoly Juhasz Krauser 5
  Richard Bay Ziegler Val 28

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi Blessure[9] 8

Top tien tussenstand 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Jorge Martínez (wereldkampioen) Nieto-Ducados-Derbi 102
2   Gerhard Waibel LCR-Krauser 54
3   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 51
4   Ian McConnachie LCR-Krauser 43
5   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 42
6   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 26
7   Hubert Abold Krauser 25
8   Jörg Seel Seel 21
9   Julián Miralles Marlboro-Derbi 16
10   Josef Fischer LCR-Krauser 15

Zijspanklasse

bewerken

De training

bewerken

De Krauser-combinaties van Rolf Biland, Steve Webster en Alain Michel stonden op de eerste drie startplaatsen, voor Egbert Streuer die problemen had gehad met zijn carburateurs.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"40'23
2.   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Krauser 1"40'62
3.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 1"42'22
4.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"42'49
5.   Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 1"43'50
6.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 1"43'56
7.   Alfred Zurbrügg   Simon Birchall LCR-Yamaha 1"43'64
8.   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 1"43'97
9.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 1"44'12
10.   Barry Brindley   Christopher Jones Windle-Yamaha 1"44'15

De race

bewerken

Al binnen enkele ronden na de start bestond de kopgroep in de race uit Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Steve Webster/Tony Hewitt en Egbert Streuer/Bernard Schnieders. Biland en Webster wisselden regelmatig van positie, terwijl Streuer vanaf de derde plaats moest toekijken en tot geen enkele serieuze aanval kon komen. Ongeveer halverwege de race verloor hij bij het passeren van achterblijvers bovendien de aansluiting met de twee leidende combinaties. Het gevecht om de koppositie bleef spannend, tot Biland enkele ronden voor het einde moest stoppen met motorpech. Webster/Hewitt konden de laatste ronden rustig en geheel alleen afleggen, want Streuer/Schnieders hadden een grote achterstand.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Krauser 41"1469 15
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders LCR-Yamaha 41"37'96 12
3   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 41"48'46 10
4   Alfred Zurbrügg   Simon Birchall LCR-Yamaha 42"25'52 8
5   Derek Jones   Brian Ayres LCR-Yamaha 42"26'73 6
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 5
7   Barry Brindley   Graham Rose Windle-Yamaha 4
8   Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha 3
9   Masato Kumano   Markus Fährni LCR-Yamaha 2
10   Yvan Nigrowsky   Martial Charpentier Seymaz-Yamaha 1
11   Jean-Louis Millet   Claude Debroux Seymaz-Yamaha
12   Billy Gällros Nordi LCR-Yamaha

Niet gefinished

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Krauser Koppeling
  Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser Krukas 1
  Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser Vastloper 3
  Pascal Larratte   Jacques Corbier LCR-Yamaha 5
  Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 9
  Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha Versnellingsbak 12
  Tony Baker   John Hennigan LCR-Yamaha
  Dennis Bingham   Julia Bingham Padgett's LCR-Yamaha
  Bernd Scherer   Wolfgang Gess BSR-Yamaha
  Wolfgang Stropek   Hans-Peter Demling LCR-Krauser

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Krauser 75
2   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 63
3   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 50
4   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 38
5   Alfred Zurbrügg   Martin Zurbrügg
  Andreas Räcke
  Simon Birchall
LCR-Yamaha 29
6   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 24
7   Derek Jones   Simon Birchall en
  Brian Ayres
LCR-Yamaha 20
8   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 16
9   Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 14
10   Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow en
  Wilson
Windle-Yamaha 13

Arm pump

bewerken

Opmerkelijk veel rijders kregen last van hun armen tijdens de races, een fenomeen dat als "arm pump" bekend werd, maar dat toen nog gewoon onder de noemer "kramp" viel. Randy Mamola moest er in de 500cc-race mee afhaken en in de 250cc-race kregen Reinhold Roth en Loris Reggiani er last van. Reggiani werd in de laatste ronde uitgeremd door Toni Mang, terwijl hij bijna al zijn inhaalacties met laat remmen had volbracht.

Eencilinders

bewerken

De verplichting om vanaf het seizoen 1988 niet meer dan één cilinder in de 125cc-[klasse te gebruiken wierp haar schaduw al vooruit. MBA had Hans Spaan en Ian McConnachie al met eencilinders laten rijden, maar had dit project tijdens de Franse GP stilgelegd. Honda liet Ezio Gianola en Hubert Abold aantreden op eencilinder Honda RS 125's en daarmee was Gianola (tweede in Frankrijk en vijfde in Engeland) al tamelijk succesvol. Garelli begon nu ook met de ontwikkeling van eencilinders en daarom was hoofdconstructeur Jan Thiel niet bij de Britse Grand Prix present.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1987
FIM wereldkampioenschap wegrace
39e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1987

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1986
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1988