Tía Anica La Piriñaca: verschil tussen versies

Tía Anica la Periñaca
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam	Ana Blanca Soto
Geboren	1899 (Jérez de la Frontera)
Geboorteplaats	Jerez de la Frontera
Overleden	1987
Overlijdensplaats	Jerez de la Frontera
Land	Spanje
Werk
Jaren actief	1950 - 1987
Genre(s)	flamenco
Beroep	flamenco cantaora (zangeres)
Instrument(en)	stem
Zangstem	voz racha
Invloed(en)	Frijones ; El Tío Jose de Paula
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 10 feb 2013 16:12

(✔/✂/→)

Dit artikel komt mogelijk voor verwijdering in aanmerking.

Het overleg hierover wordt gevoerd op deze discussiepagina. Iedereen is welkom daaraan bij te dragen.
Zie voor meer informatie: Waarom staat mijn artikel op de beoordelingslijst. Voel je vrij het artikel te bewerken.
Haal de pagina echter niet leeg en verwijder deze boodschap niet voordat de discussie gesloten is.

Tía Anica la Piriñaca, vertaald Tante Anica la Periñaca, pseudoniem van Ana Blanca Soto (Jerez de la Frontera 1899 – aldaar 1987), is een Spaans cantaora (zangeres van flamencomuziek).

Biografie

Jeugd

Anica zong vanaf jonge leeftijd op zogenoemde flamenco fiestas, ofwel samenkomsten waar de flamenco als het ware wordt beleefd. En passant leerde zij van grote namen als Frijones en Tío José de Paula. Vooral de laatste had grote invloed op vooral haar uitvoering van de stijlen seguiriyas en soleares.

Flamencostijl van de Egyptanos

In de 15e en 16e eeuw kwamen twee stammen zigeuners Spanje binnen die beide gitanos worden genoemd. Eén groep, de Egyptanos, kwam rond 1425 naar Spanje via Egypte. De andere groep, de Zingaros, kwam rond 1515 via Oost-Europa, Duitsland en Vlaanderen het land binnen. Van deze groepen worden vooral de Zingaros gezien als dè flamenco vertolkers bij uitstek en hadden de Egyptanos zich te schikken naar de noordelijke flamencotak.

Tía Anica zocht niettemin vanaf het eerste begin van haar carrière naar de liederen van de "zwarte tak van de farao" (tronco negro del faraón), ofwel de Egyptanos. Deze stroming was steeds kleiner geworden. In haar jeugd leefden er nog maar enkele vertegenwoordigers van wie zij het vak kon leren. Verder leerde ze van de enkele plaatopnames van specifieke stijlen (estillos) en vormen (palos), zoals de seguiriyas, soleares, martinetes en bulerías. Voor het werkelijke overleven ervan was het vaak opvoeren in clubs en festivals van onmisbare waarde. La Piriñaca droeg hier in belangrijke mate toe bij.

Na haar trouwen mocht ze van haar man niet langer in het openbaar optreden, waardoor haar carrière stagneerde.

Hervatting van haar zangcarrière

Na de dood van haar man en op aandrang van Antonio Mairena begon ze rond haar 50e weer op te treden, dit maal in het professionele flamencocircuit. Inmiddels werd zij Tía Anica de la Periñaca genoemd. Tía Anica la Piriñaca droeg net als haar zingende vader de bijnaam Piriñaca. Piriñaca^[1] is een typisch gerecht uit Cadiz, bestaand uit gesneden tomaten, uien en komkommer, aangemaakt met wat zout, olijfolie en azijn.

Aanvankelijk was zij nog alleen in de ventas in Jerez en omgeving te horen, vaak samen met El Borrico de Jerez. Nadat in 1965 haar plaatopnamen werden uitgebracht, groeide haar bekendheid en trad zij ook op in clubs en op festivals. Ondanks dat haar een enorme flamenco-expressie (flamenquería), diepe intensiteitsbeleving (jondura) en kennis van zaken van flamenco wordt toegeschreven, trad zij echter zelden op in het buitenland.

La Tía's specialiteit was de stijl seguiriya, waarvan zij vond dat die haar altijd weer riep, haar altijd weer vervulde en de teksten ervan haar vaak lieten huilen, omdat de stijl voor haar zo aangrijpend was.^[2]

Werk

Discografie

1959/65: Antología del cante flamenco y cante gitano, 3 lp's, Columbia, met M. Morao op gitaar
1967: Archivo del cante flamenco, 6 lp's, Vergara, met Parrilla de Jerez op gitaar
1971: Cantes de Triana y Jerez, lp, Ariola, met Parrilla de Jerez op gitaar
1971: Cantes de Triana y Jerez, 2 lp's, Ariola, met Parrilla de Jerez op gitaar
1971: Grandes figuras del cante, lp, Ariola, met Parrilla de Jerez op gitaar)
1971: Grandes figuras del flamenco, 5 lp's, Ariola, met Parrilla de Jerez op gitaar
1971: Antología de la seguiriya, lp, Ariola, met Parrilla de Jerez op gitaar
1971: Antología de las soleares, lp, Ariola, met Parrilla de Jerez op gitaar
1971: Antología de las bulerías, lp, Ariola, met Parrilla de Jerez op gitaar
1971: Joyas del flamenco, single, Ariola, Parrilla de Jerez
1971: Siempre jerez, lp, Polydor, met Tío Borrico (zang) en Pedro Peña
1971: Fiesta en Lebrija, lp, Polydor, met Pedro Peña op gitaar
1977: Cuatro veces veinte años, lp, RCA, met Diego Carrasco op gitaar
1977: Por el aire de Santiago, lp, RCA, met Diego Carrasco op gitaar
1996: La Tía Anica la Periñaca, cd, Grands cantaores du flamenco, volume 19, Le Chant Du Monde,

Overig

1987, boek: "Yo tenía mu güeña estrella" Difusión del Patrimonio D`aquí (Ter bevordering en verspreiding van haar nalatenschap) Mémoires van Tía Anica. José Luis Ortiz Nuevo. Hipérion, Madrid
2005, boek^[3] en film^[4]: "Rito y Geografía del Cante flamenco" (un capítulo e intervención en otros) Alga Editores.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Tía Anica La Piriñaca-Rito Y Geografía Del Cante (dvd)
Duende, Andalucía, flamenco en zigeuners, Ivo Hermans; Uitgeverij Epo, 1998, ISBN 9789491297021
Boekje bij cd "La Tía Anica la Periñaca" cd. Grands cantaores du flamenco, Volume 19 Le Chant Du Monde, 1996

↑ (es) Javi Recetas, Piriñaca (Priñaca)
↑ (es) Citaat van Tía Anica la Piriñaca over de seguiriyas: "A mi lo que más me llena es el cante por siguiriyas; me llama el cante, las palabras, todo esto, si, me llama como me ha llamado desde siempre. Tantas veces lloré cantando por sigueriyas".
↑ (es) Velazquez-Gaztelu, Jose M., Rito Y Geografia Del Cante Flamenco, ISBN 978-8460984610
↑ (en) Brook Zern's Flamenco Experience, The Flamenco Experience

[1] (es) Javi Recetas, Piriñaca (Priñaca)

[2] (es) Citaat van Tía Anica la Piriñaca over de seguiriyas: "A mi lo que más me llena es el cante por siguiriyas; me llama el cante, las palabras, todo esto, si, me llama como me ha llamado desde siempre. Tantas veces lloré cantando por sigueriyas".

[3] (es) Velazquez-Gaztelu, Jose M., Rito Y Geografia Del Cante Flamenco, ISBN 978-8460984610

[4] (en) Brook Zern's Flamenco Experience, The Flamenco Experience

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Regel 43: / Regel 43: @@
 Na de dood van haar man en op aandrang van [[Antonio Mairena]] begon ze rond haar 50e weer op te treden, dit maal in het professionele flamencocircuit. Inmiddels werd zij ''Tía Anica de la Periñaca'' genoemd. Tía Anica la Piriñaca droeg net als haar zingende vader de bijnaam ''Piriñaca''. Piriñaca<ref>{{es}}Javi Recetas, [http://javirecetas.hola.com/pirinaca-prinaca/ ''Piriñaca (Priñaca)]</ref> is een typisch gerecht uit Cadiz, bestaand uit gesneden tomaten, uien en komkommer, aangemaakt met wat zout, olijfolie en azijn.
-Aanvankelijk was zij nog alleen in de [[herberg|''ventas'']] in [[Jerez de la Frontera|Jerez]] en omgeving te horen, vaak samen met [[El Borrico de Jerez]]. Nadat in 1965 haar plaatopnamen werden uitgebracht, groeide haar bekendheid en trad zij ook op in clubs en op festivals. Ondanks dat haar een enorme flamenco-expressie (''flamenquería''), diepe intensiteitsbeleving (''jondura'', ''jondo'') en kennis van zaken van flamenco wordt toegeschreven, trad zij echter zelden op in het buitenland.
+Aanvankelijk was zij nog alleen in de [[herberg|''ventas'']] in [[Jerez de la Frontera|Jerez]] en omgeving te horen, vaak samen met [[El Borrico de Jerez]]. Nadat in 1965 haar plaatopnamen werden uitgebracht, groeide haar bekendheid en trad zij ook op in clubs en op festivals. Ondanks dat haar een enorme flamenco-expressie (''flamenquería''), diepe intensiteitsbeleving ([[Cante jondo|''jondura'']]) en kennis van zaken van flamenco wordt toegeschreven, trad zij echter zelden op in het buitenland.
 La Tía's specialiteit was de stijl [[seguiriya]], waarvan zij vond dat die haar altijd weer riep, haar altijd weer vervulde en de teksten ervan haar vaak lieten huilen, omdat de stijl voor haar zo aangrijpend was.<ref>{{es}}Citaat van Tía Anica la Piriñaca over de seguiriyas: "''A mi lo que más me llena es el cante por siguiriyas; me llama el cante, las palabras, todo esto, si, me llama como me ha llamado desde siempre. Tantas veces lloré cantando por sigueriyas''".</ref>