National Television Standards Committee
NTSC is een voornamelijk in Noord-Amerika, een deel van Zuid-Amerika en Japan gebruikte analoge norm voor kleurentelevisie. NTSC werd in 1954 geïntroduceerd. De afkorting NTSC wordt schertsenderwijs ook wel als Never The Same Colour uitgelegd, vanwege de tekortkomingen in de kleurweergave van het systeem.
Dit betekent niet dat NTSC een misconceptie is. Gezien de stand van de techniek in die tijd mag NTSC als een zeer geavanceerd systeem worden beschouwd. De Europese kleursystemen PAL en SECAM zijn beter, maar die zijn dan ook veel later ingevoerd.
Werking
Aan de gewone (zwart/wit) beelddraaggolf worden twee signalen toegevoegd: de kleurverschilsignalen. Deze twee signalen, rood minus helderheid en blauw minus helderheid, worden samen in kwadratuurmodulatie op een nieuwe kleurendraaggolf uitgezonden. Bij kwadratuurmodulatie wordt de draaggolf zelf echter onderdrukt, terwijl deze wel benodigd is voor de ontvangst. In de ontvanger wordt met behulp van een kristaloscillator de benodigde draaggolf opgewekt. Om ervoor te zorgen dat de kleuren juist worden weergegeven, moet deze draaggolf goed synchroon zijn met de kleurendraaggolf in de zender. Hiervoor wordt een salvo (burst) uitgezonden in het niet zichtbare deel aan het begin van iedere beeldlijn.
Het NTSC-signaal wordt meestal gecombineerd met televisiesysteem M, dat wil zeggen: 525 lijnen (waarvan ca. 480 zichtbaar zijn), interlaced, 29,97 beelden per seconde, kleurendraaggolf op 3,58 MHz. De geluiddraaggolf bevindt zich op 4,5 MHz. Type modulatie voor de beelddraaggolf: geïnverteerde amplitudemodulatie; type modulatie voor de geluiddraaggolf: frequentiemodulatie. Dit geheel noemt men ook NTSC-M. NTSC wordt echter ook wel met andere systemen gecombineerd: zie Kleurcombinaties in televisiesystemen.
In de digitale wereld betekent NTSC een beeldformaat van 720 × 480 beeldpunten en 29,97 beelden per seconde. De andere parameters hebben daar geen betekenis.
Kleurfouten
Bij NTSC leidt een fout in de fase van de kleurdraaggolf tot een verandering van de weergegeven kleuren. Vooral bij ontvangst door de vrije ruimte, waarin de looptijd tussen zender en ontvanger kan variëren, treden fasefouten op die niet automatisch kunnen worden gecorrigeerd. Handmatig kan men de kleur bijstellen (met een knopje hue of tint control). Nieuwere apparatuur heeft een ingebouwde kleurcorrectie, die werkt op een aantal vaste kleuren die in beeldlijn nummer 19 (onzichtbaar boven in beeld) van ieder frame worden uitgezonden: zwart, 50% grijs en huidkleur. Dit principe heet Vertical-Interval-Reference (VIR).
Alternatieven
Alternatieve standaarden voor analoge kleurenuitzendingen zijn het Europese PAL, en het Franse SECAM.