Kroczewo
Kroczewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Załuski.
| {{{rodzaj miejscowości}}} | |
 Kościół pw. św. Jana Chrzciciela | |
| Państwo | mazowieckie |
|---|---|
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
202 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 23 |
| Kod pocztowy |
09-142 |
| Tablice rejestracyjne |
WPN |
| SIMC |
0129840 |
Położenie na mapie gminy Załuski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie powiatu płońskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |
| Strona internetowa | |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
W 1887 w Kroczewie urodził się Kazimierz Skarżyński (zm. 1962) - sekretarz generalny Polskiego Czerwonego Krzyża w okresie II wojny światowej, autor pierwszego raportu o zbrodni katyńskiej i szef komisji PCK w Katyniu w 1943[1].
Urodził się tutaj również współtwórca polskiej szkoły socjologii, Stefan Czarnowski (1879-1937).
Parafia
We wsi znajduje się parafia pw. św. Jana Chrzciciela[2]. Obecny trzynawowy, murowany kościół wzniósł w latach 1918-1921 ks. Paweł Chodkowski, według projektu architekta Hugona Kudera. Konsekracji dokonał 31 maja 1928 r. ks. bp bł. Leon Wetmański. Prezbiterium z apsydą, zakrystią i kaplicą mogą pochodzić z poł. XVI w.
Zespół pałacowo-parkowy
Zachował się zarys parku krajobrazowego z dwoma stawami połączonymi 100 m kanałem. Niestety nie zachował się istniejący tu niegdyś wspaniały dwór, własność rodziny Czarnowskich herbu Grabie, gospodarzących nie tylko w Kroczewie, ale także w sąsiednich folwarkach Złotopolice, Strubiny, Sobole, Gostolin czy w leżącym po drugiej stronie Wisły Secyminie. Bywł w nim zapraszany Henryk Sienkiewicz. Zarówno dwór jak i budynki gospodarcze wysadzili w powietrze wycofujący się w styczniu 1945 Niemcy.
Cmentarz parafialny
Zachowały się na nim grobowce właścicieli miejscowych dóbr oraz duża ilość przepięknych XIX-wiecznych nagrobków i krzyży wykutych z granitu, piaskowca, marmuru. Na uwagę zasługują piękne kute żeliwne krzyże.