Daniela Jaworska

polska oszczepniczka, mistrzyni Europy

Daniela Jaworska (z domu Tarkowska, ur. 4 stycznia 1946 w Wyborowie[1][2]) – polska lekkoatletka, oszczepniczka, mistrzyni Europy.

Daniela Jaworska
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1946
Wyborów

Wzrost

164 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
złoto Helsinki 1971 rzut oszczepem
Uniwersjada
złoto Turyn 1970 rzut oszczepem

Kariera sportowa

edytuj

Zajęła 9. miejsce w rzucie oszczepem na europejskich igrzyskach juniorów w 1964 w Warszawie[3] oraz 4. miejsce w finale pucharu Europy w 1965 w Kassel[1]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajęła 7. miejsce[4]. Zwyciężyła w finale pucharu Europy w 1967 w Kijowie[5].

Zajęła 5. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1][2] oraz 6. miejsce na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[6]. Była druga w finale pucharu Europy w 1970 w Budapeszcie[5].

Zdobyła złoty medal na uniwersjadzie w 1970 w Turynie[7].

Zwyciężyła na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach, wyprzedzając Ameli Koloskę z Republiki Federalnej Niemiec i Ruth Fuchs z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[8]. Odpadła w kwalifikacjach na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1][2]. Zajęła 11. miejsce na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[9].

Dziesięciokrotnie zdobywała mistrzostwo Polski: w 1964, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974 i 1976. Była również wicemistrzynią w 1972 oraz brązową medalistką w 1965 i 1975[10].

Pięć razy poprawiała rekord Polski od wyniku 58,68 m do 61,44 m, uzyskanego 3 października 1970 w Pitești[11]. Jej rekord życiowy to 62,30 m, ustanowiony 30 czerwca 1973 w Warszawie[1].

Zwyciężyła w plebiscycie „Expressu Poznańskiego” w plebiscycie na najlepszych sportowców Wielkopolski w 1967[12]. Dwa razy znalazła się wśród dziesiątki najlepszych sportowców Polski, zajmując 6. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1967 i 7. miejsce w 1971.

Jej mąż Edmund Jaworski był także oszczepnikiem i trenerem. Zginął w tragicznym wypadku na ulicach Warszawy – wjechał rowerem pod tramwaj.

Po zakończeniu kariery zawodniczej nauczycielka wychowania fizycznego w Warszawie oraz Izabelinie pod Warszawą.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Polski Komitet Olimpijski, Daniela Jaworska (Tarkowska) – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl [online], www.olimpijski.pl [dostęp 2021-05-28] (pol.).
  2. a b c Daniela Jaworska [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-28] (ang.).
  3. European Junior Championships 1964 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 529 [dostęp 2021-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. a b European Cup A Final and Super League (Women). GBRAthletics. [dostęp 2021-05-28]. (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 536 [dostęp 2021-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. World Student Games (Universiade – Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-28] (ang.).
  8. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 544 [dostęp 2021-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 551 [dostęp 2021-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece. Bydgoszcz: Komisja Statystyczna PZLA, 2011, s. 227–229. ISBN 978-83-934369-0-3.
  11. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 94. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  12. Sportowe depesze. „Nowiny”, s. 2, Nr 309 z 30, 31 grudnia 1967 i 1 stycznia 1968. 

Bibliografia

edytuj