Konkurs Piosenki Eurowizji 1960

europejski konkurs muzyczny oranizowany przez Europejską Unię Nadawców

5. Konkurs Piosenki Eurowizji został rozegrany we wtorek, 29 marca 1960 w Royal Festival Hall w Londynie. Organizatorem konkursu był brytyjski nadawca publiczny British Broadcasting Corporation (BBC). Koncert poprowadziła dziennikarka telewizyjna Katie Boyle.

Konkurs Piosenki Eurowizji 1960
ilustracja
Informacje ogólne
Finał

29 marca 1960

Miejsce

Royal Festival Hall,
Londyn (Wielka Brytania)

Nadawca

British Broadcasting Corporation (BBC)

Prowadzący

Jacqueline Joubert

Informacje dodatkowe
Reżyser

Innes Lloyd

Główny dyrygent

Eric Robinson

Występ interwałowy

Orkiestra Erica Robinsona

Uczestnicy
Debiut

 Norwegia

Powrót

 Luksemburg

Łącznie

13 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj wyznaczał 10-osobową komisję jurorską, która przyznawała ulubionej piosence po jednym punkcie.
Zwycięzca

 Francja

Reprezentant

Jacqueline Boyer

Piosenka

Tom Pillibi

Muzyka

André Popp

Tekst

Pierre Cour

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1959 1961 ►

Finał konkursu wygrała Jacqueline Boyer, reprezentantka Francji z piosenką „Tom Pillibi” autorstwa André’a Poppa i Pierre’a Coura, za którą otrzymała łącznie 32 punkty.

Lokalizacja

edytuj
Osobny artykuł: Londyn.

Od 1957 obowiązuje zasada, że kraj, którego reprezentant wygra finał konkursu, ma pierwszeństwo w organizacji następnej koncertu finałowego[1]. Pomimo zwycięstwa Holandii w konkursie w 1959, krajowy nadawca Nederlandse Omroep Stichting (NOS) zrezygnował z funkcji organizacji widowiska. Odpowiedzialność za zorganizowanie 5. Konkursu Piosenki Eurowizji przypadła brytyjskiemu nadawcy British Broadcasting Corporation (BBC)[2].

Telewizja przygotowała koncert w mieszczącej prawie trzy tysiące miejsc Royal Festival Hall wybudowanej w dzielnicy South Bank niedaleko Tamizy[3] w Londynie.

Przebieg konkursu

edytuj
Dyrygenci
 
Royal Festival Hall

Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent. Głównym dyrygentem konkursu był Eric Robinson. W 1960 dyrygentami byli[2]:

  • Eric Robinson:
    • Wielka Brytania
    • Luksemburg
  • Thore Ehrling
    • Szwecja
  • Kai Mortensen
    • Dania
  • Henri Segers
    • Belgia
  • Cinico Angelini
    • Włochy
  • Dolf van der Linden
    • Holandia
  • Øivind Bergh
    • Norwegia
  • Robert Stolz
    • Austria
  • Raymond Lefèvre
    • Monako
  • Cédric Dumont
    • Szwajcaria
  • Franck Pourcel
    • Francja
  • Franz Josef Breuer
    • Niemcy

Kraje uczestniczące

edytuj

Na konkursie w 1960 wzięło udział 13 krajów, w tym debiutująca Norwegia oraz nadawca z Luksemburga, który powrócił do stawki konkursowej po rocznej przerwie[4].

Powracający artyści

Podczas 5. Konkursu Piosenki Eurowizji po raz trzeci w stawce konkursowej znalazł się Fud Leclerc, który wcześniej reprezentował Belgię podczas koncertów finałowych w konkursie w 1956 i 1958[4].

Wyniki

edytuj
 
Fud Leclerc podczas występu w konkursie
Finał
Lp. Kraj Język[5] Artysta Piosenka Miejsce Punkty
1   Wielka Brytania angielski Bryan Johnson Looking High, High, High” 2 25
2   Szwecja szwedzki Siw Malmkvist Alla andra får varann 10 4
3   Luksemburg luksemburski Camillo Felgen So laang we's du do bast 13 1
4   Dania duński Katy Bødtger Det var en yndig tid 10 4
5   Belgia francuski Fud Leclerc Mon amour pour toi 6 9
6   Norwegia norweski Nora Brockstedt Voi-Voi 4 11
7   Austria niemiecki Harry Winter Du hast mich so fasziniert 7 6
8   Monako francuski François Deguelt Ce soir-là 3 15
9   Szwajcaria włoski Anita Traversi Cielo e terra 8 5
10   Holandia niderlandzki Rudi Carrell Wat een geluk 12 2
11   RFN niemiecki Wyn Hoop Bonne nuit, ma chérie 4 11
12   Włochy włoski Renato Rascel Romantica 8 5
13   Francja francuski Jacqueline Boyer Tom Pillibi 1 32

Legenda:

     1. miejsce

Tabela punktacyjna finału
Jury
Wielka Brytania Szwecja Luksemburg Dania Belgia Norwegia Austria Monako Szwajcaria Holandia Niemcy Włochy Francja
Uczestnicy konkursu Wielka Brytania 1 5 1 2 3 1 4 5 1 2
Szwecja 1 1 2
Luksemburg 1
Dania 1 1 2
Belgia 4 1 1 3
Norwegia 1 2 1 1 4 1 1
Austria 2 2 1 1
Monako 1 1 2 1 7 3
Szwajcaria 1 1 2 1
Holandia 1 1
Niemcy 1 2 2 2 4
Włochy 1 1 2 1
Francja 5 4 1 4 3 5 1 5 1 2 1
KRAJE UPORZĄDKOWANE WEDŁUG KOLEJNOŚCI WYSTĘPOWANIA

Międzynarodowi nadawcy i głosowanie

edytuj

Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1960 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Ponadto każdy z nadawców miał swojego lokalnego komentatora, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej[6]

Kolejność głosowania i krajowi sekretarze
  1.   Francja – nieznany
  2.   Włochy – Enzo Tortora
  3.   Niemcy – nieznany
  4.   Holandia – Siebe van der Zee[7]
  5.   Szwajcaria – Boris Acquadro
  6.   Monako – nieznany
  7.   Austria – nieznany
  8.   Norwegia – Kari Borg Mannsåker
  9.   Belgia – Arlette Vincent
  10.   Dania – Bent Henius
  11.   Luksemburg – nieznany
  12.   Szwecja – Tage Danielsson
  13.   Wielka Brytania – Nick Burrell-Davis[8]
Komentatorzy

Przypisy

edytuj
  1. Eurowizja 1960 – Londyn, Wlk. Brytania. www.eurowizja.info. [dostęp 2013-05-02]. (pol.).
  2. a b Eurovision Song Contest 1960. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-05-02]. (ang.).
  3. Royal Festival Hall – Southbank Centre. southbankcentre.co.uk. [dostęp 2013-05-02]. (ang.).
  4. a b Eurovision Song Contest 1960. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-02]. (ang.).
  5. Diggiloo Thrush – Eurovision Song Contest 1960. diggiloo.net. [dostęp 2013-05-02]. (ang.).
  6. Eurovision 1960 Cast and Crew. IMDb. [dostęp 2013-05-02].
  7. „Toch geen geluk voor Rudi”, Nieuwe Leidsche Courant, 30 marca 1960.
  8. a b Gordon Roxburgh „Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s”, Telos, UK, 2012, s. 216 ISBN 978-1-84583-065-6.
  9. Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival. [w:] Eurovision Artists [on-line]. (niderl.).
  10. Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), s. 26. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2.

Linki zewnętrzne

edytuj