Puszcza Kampinoska: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Flora i fauna: poprawa linków |
m →Dzieje puszczy: kolej leśna |
||
(Nie pokazano 46 wersji utworzonych przez 41 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Inne znaczenia|[[Puszcza|puszczy]]|[[Kampinoski Park Narodowy]]}} |
{{Inne znaczenia|[[Puszcza|puszczy]]|[[Kampinoski Park Narodowy]]}} |
||
{{Obszar chroniony infobox |
|||
|nazwa = Puszcza Kampinoska |
|||
|nazwa oryginalna = |
|||
|kod obszaru = |
|||
|logo = |
|||
|grafika = Poland Kampinos April 1.jpg |
|||
|opis grafiki = Puszcza w kwietniu |
|||
|rodzaj = kompleks leśny |
|||
|państwo = mazowieckie |
|||
|położenie = |
|||
|siedziba = |
|||
|mezoregion = |
|||
|data utworzenia = |
|||
|akt prawny = |
|||
|data likwidacji = |
|||
|powód likwidacji = |
|||
|powierzchnia = 670 km² (lasy 270 km²) |
|||
|powierzchnia otuliny = |
|||
|obszary chronione = [[Kampinoski Park Narodowy]]<br />Puszcza Kampinoska |
|||
|ochrona = |
|||
|odwiedzający = |
|||
|dyrekcja = |
|||
|plan = |
|||
|opis planu = |
|||
|współrzędne = 52°19′31.85″N 20°37′15.08″E |
|||
|commons = Category:Puszcza Kampinoska |
|||
|www = |
|||
}} |
|||
[[Plik:Kampinos-mogila 1863.jpg|thumb|200px|Puszcza Kampinoska: mogiła powstańców z 1863 r.]] |
[[Plik:Kampinos-mogila 1863.jpg|thumb|200px|Puszcza Kampinoska: mogiła powstańców z 1863 r.]] |
||
'''Puszcza Kampinoska''' – kompleks leśny leżący w centralnej Polsce, na północny zachód od [[Warszawa|Warszawy]]. Zajmuje fragment [[pradolina|pradoliny]] [[Wisła|Wisły]] na [[Nizina Mazowiecka|Nizinie Mazowieckiej]], ograniczony korytem Wisły (od północy i wschodu), korytem [[Bzura|Bzury]] (od zachodu) oraz skarpą tarasu Równiny Łowicko-Błońskiej (od południa). |
'''Puszcza Kampinoska''' – kompleks leśny leżący w centralnej Polsce, na północny zachód od [[Warszawa|Warszawy]]. Zajmuje fragment [[pradolina|pradoliny]] [[Wisła|Wisły]] na [[Nizina Mazowiecka|Nizinie Mazowieckiej]], ograniczony korytem Wisły (od północy i wschodu), korytem [[Bzura|Bzury]] (od zachodu) oraz skarpą tarasu Równiny Łowicko-Błońskiej (od południa). |
||
[[Plik:Góra ojca zimą.jpg|mały|238x238px|Widok z Góry Ojca zimą]] |
|||
Powierzchnia tego obszaru to ok. 670 km², jednak tylko ok. 270 km² zajmują lasy. Obecnie w większości teren należy do [[Kampinoski Park Narodowy|Kampinoskiego Parku Narodowego]]. |
Powierzchnia tego obszaru to ok. 670 km², jednak tylko ok. 270 km² zajmują lasy. Obecnie w większości teren należy do [[Kampinoski Park Narodowy|Kampinoskiego Parku Narodowego]]. |
||
Linia 17: | Linia 45: | ||
* taras wysoki (południowa skarpa). |
* taras wysoki (południowa skarpa). |
||
Taras zalewowy, w przeszłości niejednokrotnie zalewany wodami powodziowymi, jest wysłany żyznymi glebami – [[Mady|madami]]. To sprawiło, że bardzo wcześnie (już w |
Taras zalewowy, w przeszłości niejednokrotnie zalewany wodami powodziowymi, jest wysłany żyznymi glebami – [[Mady|madami]]. To sprawiło, że bardzo wcześnie (już w XI wieku) pojawili się tu osadnicy, którzy przysposabiali teren pod uprawy rolnicze. Ostatnie większe połacie lasu zostały wycięte w drugiej połowie XIX wieku. |
||
Właściwa puszcza leży na tarasie wydmowym. Najbardziej charakterystyczną cechą krajobrazu są kontrasty między naprzemiennie ułożonymi pasami [[wydma|wydm]] i [[bagno|bagien]]. Wydmy to dawne piaszczyste [[Ławica (geomorfologia)|łachy]] i kępy. Przeważają wśród nich łukowe, zwłaszcza [[Wydma paraboliczna|paraboliczne]]. Na południowych obrzeżach pasów wydm występują tzw. grzędy wydmowe, powstałe z połączenia ramion kilku wydm łukowych. Natomiast bagna i [[torfowisko|torfowiska]] zajmują teren dawnych nurtów pra-Wisły, które zostały odcięte w bezodpływowe jeziora, a następnie zarosły roślinnością. |
Właściwa puszcza leży na tarasie wydmowym. Najbardziej charakterystyczną cechą krajobrazu są kontrasty między naprzemiennie ułożonymi pasami [[wydma|wydm]] i [[bagno|bagien]]. Wydmy to dawne piaszczyste [[Ławica (geomorfologia)|łachy]] i kępy. Przeważają wśród nich łukowe, zwłaszcza [[Wydma paraboliczna|paraboliczne]]. Na południowych obrzeżach pasów wydm występują tzw. grzędy wydmowe, powstałe z połączenia ramion kilku wydm łukowych. Natomiast bagna i [[torfowisko|torfowiska]] zajmują teren dawnych nurtów pra-Wisły, które zostały odcięte w bezodpływowe jeziora, a następnie zarosły roślinnością. |
||
Linia 32: | Linia 60: | ||
W Puszczy Kampinoskiej rośnie wiele rzadkich gatunków roślin, których nasiona znalazły się tu przypadkowo: przyniesione przez wodę lub ptaki. Są to np. [[chamedafne północna]], będąca [[relikt glacjalny|reliktem glacjalnym]]; [[wiśnia kwaśna]], roślina [[step]]owa z południowo-wschodniej Europy; [[brzoza czarna]], czyli [[endemit]] występujący poza Kampinosem tylko w południowej i zachodniej Polsce. Ponadto w puszczy sadzono w przeszłości, w celu utrwalenia wydm lub dla dekoracji, drzewa z gatunków północnoamerykańskich, np. [[dąb czerwony]], [[sosna smołowa|sosnę smołową]], [[sosna Banksa|sosnę Banksa]]. Ich obecność budzi zastrzeżenia, gdyż są to gatunki obce. |
W Puszczy Kampinoskiej rośnie wiele rzadkich gatunków roślin, których nasiona znalazły się tu przypadkowo: przyniesione przez wodę lub ptaki. Są to np. [[chamedafne północna]], będąca [[relikt glacjalny|reliktem glacjalnym]]; [[wiśnia kwaśna]], roślina [[step]]owa z południowo-wschodniej Europy; [[brzoza czarna]], czyli [[endemit]] występujący poza Kampinosem tylko w południowej i zachodniej Polsce. Ponadto w puszczy sadzono w przeszłości, w celu utrwalenia wydm lub dla dekoracji, drzewa z gatunków północnoamerykańskich, np. [[dąb czerwony]], [[sosna smołowa|sosnę smołową]], [[sosna Banksa|sosnę Banksa]]. Ich obecność budzi zastrzeżenia, gdyż są to gatunki obce. |
||
Znakiem firmowym Puszczy Kampinoskiej jest [[łoś]]. Kiedyś powszechny, z czasem jednak wyginął w niej zupełnie. Udaną próbę jego restytucji do Puszczy podjęto w 1951 r. i dziś jest on w niej często spotykany. |
|||
⚫ | |||
Kolejnym przywróconym Puszczy ssakiem jest [[Bóbr europejski|bóbr]]. Występował on nad środkową [[Wisła|Wisłą]] do ok. 1850 r. Z Puszczy Kampinoskiej zniknął na skutek nadmiernej antropopresji oraz melioracji terenów podmokłych i zamiany ich na grunty rolne. Prace nad przywróceniem Puszczy bobra podjęto w 1980 r., kiedy to sprowadzone z [[Pojezierze Suwalskie|Pojezierza Suwalskiego]] 7 sztuk bobrów wypuszczono w różnych miejscach uroczyska Cichowąż. Bobry te osiedliły się w trzech miejscach: nad niewielkim kanałem w uroczysku Młynisko, w dole potorfowym niedaleko wsi [[Nowa Dąbrowa (województwo mazowieckie)|Dąbrowa]] oraz w jednym z opuszczonych stawów rybnych w pobliżu Zaborowa Leśnego<ref name=Kloss>Kloss Marek: ''Powrót bobrów'', w: "[[Przyroda Polska]]" nr 2/1983, s. 21</ref>. |
|||
⚫ | Żyją tu także ssaki takie jak: [[ryś euroazjatycki]], [[wydra europejska]], [[lis rudy]], [[jeleń szlachetny|jeleń]], [[sarna]], [[dzik]], [[jenot azjatycki]], [[borsuk europejski]]. W ostatnich latach do puszczy powrócił także [[wilk szary]]. Z ptaków występują: [[bocian czarny]], [[Bielik zwyczajny|bielik]], [[Żuraw zwyczajny|żuraw]], [[czapla siwa]], [[Derkacz zwyczajny|derkacz]], [[Bąk zwyczajny|bąk]] i wiele innych. Obfita jest fauna [[Płazy|płazów]] i [[gady|gadów]], jednak nie powiodła się, podjęta w 1956 r. przez prof. [[August Dehnel|Augusta Dehnela]], próba reintrodukcji [[Żółw błotny|żółwia błotnego]]<ref name=Kloss/>. |
||
== Dzieje puszczy == |
== Dzieje puszczy == |
||
[[Plik:Kampinos Forrest photographed by the Discoverer 36 (Corona 9029) satellite (1961-12-12).png|mały|300px|Zdjęcie satelitarne Puszczy Kampinoskiej wykonane przez amerykańskiego satelitę wywiadowczego, grudzień 1961.]] |
[[Plik:Kampinos Forrest photographed by the Discoverer 36 (Corona 9029) satellite (1961-12-12).png|mały|300px|Zdjęcie satelitarne Puszczy Kampinoskiej wykonane przez amerykańskiego satelitę wywiadowczego, grudzień 1961.]] |
||
Puszcza bardzo długo pozostawała dziewicza. W |
Puszcza bardzo długo pozostawała dziewicza. W XV wieku pojawiły się pierwsze osady w głębi lasów: [[Truskaw]] i Wólka Zaborowska. W XVI wieku lasy weszły w skład majątków królewskich, a od 1590 stanowiły tzw. [[królewszczyzna|królewszczyznę]], tj. dochód z nich zasilał skarb publiczny. Już wtedy zaczęto eksploatować puszczę: wycinano drzewa, które następnie spławiano Wisłą do Gdańska; wyrabiano [[smoła|smołę]], [[potaż]], [[dziegieć]] i [[węgiel drzewny]]. Największe zniszczenia poczyniono w XVIII wieku, tak że pod koniec tego stulecia z braku surowca zaczęto likwidować smolarnie. |
||
Puszcza była w przeszłości terenem łowów na łosie, jelenie, dziki. Polował tu prawdopodobnie [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]], a na pewno [[Jan III Sobieski]] i [[Stanisław August Poniatowski]]. Wraz z wycinaniem lasu wytrzebiono jednak i zwierzynę. |
Puszcza była w przeszłości terenem łowów na łosie, jelenie, dziki. Polował tu prawdopodobnie [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]], a na pewno [[Jan III Sobieski]] i [[Stanisław August Poniatowski]]. Wraz z wycinaniem lasu wytrzebiono jednak i zwierzynę. |
||
Puszcza była areną niemal wszystkich ważnych wydarzeń w historii Polski. W |
Puszcza była areną niemal wszystkich ważnych wydarzeń w historii Polski. W 1410 zachodnim skrajem puszczy podążał pod [[Grunwald (wieś w województwie warmińsko-mazurskim)|Grunwald]] [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]]. W 1794 północnym krańcem puszczy maszerowała dywizja, którą dowodził [[Jan Henryk Dąbrowski|Henryk Dąbrowski]]. W okresie [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] puszcza dawała schronienie dla walczących. We wrześniu 1939 lasy stały się miejscem walk, a także masowych mordów dokonywanych przez [[Niemcy|Niemców]] na ludności cywilnej (m.in. okolice [[Palmiry|Palmir]]). Pamiątkami tych wydarzeń są rozsiane po całej puszczy samotne mogiły i cmentarze poległych tam ludzi. |
||
W |
W XIX wieku przeprowadzono intensywną [[melioracja|meliorację]] pasów bagiennych, połączoną z wycinką olsów. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Niemcy wycięli dalsze połacie puszczy, a [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskie]] zniszczyły duży obszar lasu przygotowując pozycje obronne. W [[Historia Polski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] nadal eksploatowano drewno, jednak pojawiły się też pierwsze głosy za ochroną puszczy. Dzięki staraniom profesorostwa [[Roman Kobendza|Romana]] i [[Jadwiga Kobendzina|Jadwigi Kobendzów]] utworzono pierwsze rezerwaty: w [[Granica (powiat warszawski zachodni)|Granicy]] (1936) i [[Sieraków (powiat warszawski zachodni)|Sierakowie]] (1937). [[II wojna światowa]] przyniosła kolejne straty w drzewostanie. Dopiero po jej zakończeniu podjęto starania w celu ochrony puszczy, które zaowocowały utworzeniem w 1959 Kampinoskiego Parku Narodowego. |
||
W latach 1915–1961 w zachodniej części puszczy działała [[Kolej leśna Puszczy Kampinoskiej|kolej leśna]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Bogdan Pokropiński |tytuł = Sochaczewska kolej wąskotorowa |data = 2012 |isbn = 9788320618457 |wydanie = 1 |s = 7 |język = pl}}</ref>. |
|||
== Ochrona przyrody == |
== Ochrona przyrody == |
||
[[Kampinoski Park Narodowy]] posiada 22 [[Obszar ochrony ścisłej|obszary ochrony ścisłej]], stanowiące 12% jego terenu. Pozostałą część zajmują obszary ochrony częściowej (80,4% terenu) i ochrony krajobrazowej (7,6%). Wokół Parku rozciąga się [[Otulina (ochrona przyrody)|otulina]] o powierzchni ponad 37 tys. ha. |
[[Kampinoski Park Narodowy]] posiada 22 [[Obszar ochrony ścisłej|obszary ochrony ścisłej]], stanowiące 12% jego terenu. Pozostałą część zajmują obszary ochrony częściowej (80,4% terenu) i ochrony krajobrazowej (7,6%). Wokół Parku rozciąga się [[Otulina (ochrona przyrody)|otulina]] o powierzchni ponad 37 tys. ha. |
||
Od |
Od 2000 roku KPN jest Rezerwatem Biosfery „Puszcza Kampinoska”. Został też uznany przez [[Parlament Europejski]] za [[ostoja (ekologia)|ostoję]] ptaków o randze europejskiej. |
||
== Turystyka == |
== Turystyka == |
||
Przez Puszczę Kampinoską prowadzą liczne [[Szlak turystyczny|szlaki turystyczne]] piesze i rowerowe (np. [[Kampinoski Szlak Rowerowy]]), a także ścieżki dydaktyczne. |
Przez Puszczę Kampinoską prowadzą liczne [[Szlak turystyczny|szlaki turystyczne]] piesze i rowerowe (np. [[Kampinoski Szlak Rowerowy]]), a także ścieżki dydaktyczne. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* Lechosław Herz |
* {{Cytuj|autor = Lechosław Herz |tytuł = Puszcza Kampinoska |data = 2002 |isbn = 83-85557-96-2 |miejsce = Pruszków |wydawca = Oficyna Wydawnicza „Rewasz” |oclc = 749565601}} |
||
* Marcin Zamorski |
* {{Cytuj|autor = Marcin Zamorski |data =2006 |tytuł = Spacerem, rowerem... Puszcza Kampinoska i okolice |miejsce = Warszawa|wydawca = Wydawnictwo Rajd |isbn =978-83-919217-6-0}} |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [ |
* [https://kampinoskiparknarodowy.blogspot.com Puszcza Kampinoska – serwis] |
||
* [http://www.puszczakampinoska.pl Przewodnik po Kampinosie] |
* [http://www.puszczakampinoska.pl Przewodnik po Kampinosie] |
||
* [http://kampinoski.net Forum Turystyka w Puszczy Kampinoskiej] |
|||
* [http://kampinoski-szwendak.pl/mapa.html Mapa puszczy w serwisie kampinoski-szwendak.pl] |
* [http://kampinoski-szwendak.pl/mapa.html Mapa puszczy w serwisie kampinoski-szwendak.pl] |
||
{{Lasy w Polsce}} |
{{Lasy w Polsce}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Kampinoski Park Narodowy]] |
[[Kategoria:Kampinoski Park Narodowy]] |
||
[[Kategoria:Obszary Natura 2000 w |
[[Kategoria:Obszary Natura 2000 w województwie mazowieckim]] |
||
[[Kategoria:Lasy |
[[Kategoria:Lasy w województwie mazowieckim|Kampinoska Puszcza]] |
||
[[Kategoria:Rezerwaty biosfery w Polsce]] |
[[Kategoria:Rezerwaty biosfery w Polsce]] |
Aktualna wersja na dzień 23:00, 2 lut 2024
Puszcza w kwietniu | |
kompleks leśny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powierzchnia |
670 km² (lasy 270 km²) |
Obszary chronione |
Kampinoski Park Narodowy |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie Polski | |
52°19′31,85″N 20°37′15,08″E/52,325514 20,620856 |
Puszcza Kampinoska – kompleks leśny leżący w centralnej Polsce, na północny zachód od Warszawy. Zajmuje fragment pradoliny Wisły na Nizinie Mazowieckiej, ograniczony korytem Wisły (od północy i wschodu), korytem Bzury (od zachodu) oraz skarpą tarasu Równiny Łowicko-Błońskiej (od południa).
Powierzchnia tego obszaru to ok. 670 km², jednak tylko ok. 270 km² zajmują lasy. Obecnie w większości teren należy do Kampinoskiego Parku Narodowego.
Krajobraz
[edytuj | edytuj kod]Krajobraz Puszczy Kampinoskiej charakteryzuje się równoleżnikowym układem pasowym. Jest on wynikiem działalności wód płynących przed czołem lądolodu w okresie zlodowacenia bałtyckiego. Od północy w pradolinie wyróżnia się, kolejno:
- koryto współczesnej Wisły
- taras zalewowy
- taras wydmowy
- północny pas wydmowy
- północny pas bagienny
- południowy pas wydmowy
- południowy pas bagienny
- taras wysoki (południowa skarpa).
Taras zalewowy, w przeszłości niejednokrotnie zalewany wodami powodziowymi, jest wysłany żyznymi glebami – madami. To sprawiło, że bardzo wcześnie (już w XI wieku) pojawili się tu osadnicy, którzy przysposabiali teren pod uprawy rolnicze. Ostatnie większe połacie lasu zostały wycięte w drugiej połowie XIX wieku.
Właściwa puszcza leży na tarasie wydmowym. Najbardziej charakterystyczną cechą krajobrazu są kontrasty między naprzemiennie ułożonymi pasami wydm i bagien. Wydmy to dawne piaszczyste łachy i kępy. Przeważają wśród nich łukowe, zwłaszcza paraboliczne. Na południowych obrzeżach pasów wydm występują tzw. grzędy wydmowe, powstałe z połączenia ramion kilku wydm łukowych. Natomiast bagna i torfowiska zajmują teren dawnych nurtów pra-Wisły, które zostały odcięte w bezodpływowe jeziora, a następnie zarosły roślinnością.
Klimat
[edytuj | edytuj kod]Puszcza Kampinoska podlega wpływom klimatu nadmorskiego i kontynentalnego, a także sąsiedniej Wisły i aglomeracji Warszawy. Pod względem klimatycznym różni się ona od sąsiadujących obszarów: chłodne lub ciepłe masy powietrza utrzymują się tu dłużej niż w Warszawie, wiatry są mniej odczuwalne, wiosną i jesienią częste są mgły, za to latem bardzo rzadko zdarzają się burze. Średnia temperatura roczna wynosi ok. 7,8 °C, średnie roczne opady – ok. 530 mm.
Duże zróżnicowanie krajobrazu ma wpływ również na klimat. Na wydmach latem notuje się bardzo duże dzienne amplitudy temperatur, podobnie jak na pustyni: w dzień piasek nagrzewa się od słońca, nocą bardzo częste są gruntowe przymrozki. W tym samym czasie na bagnach powietrze jest chłodniejsze i wilgotne. Niemal cała woda na obszarze puszczy pochodzi z opadów atmosferycznych, więc okresy długotrwałej suszy są tu bardzo odczuwalne.
Flora i fauna
[edytuj | edytuj kod]W Puszczy Kampinoskiej dominują rosnące na piaszczystych wydmach bory sosnowe. Niektóre drzewa mają ponad 200 lat i są bardzo wysokie (sięgają nawet do 28 m wysokości). Większość drzewostanów ma jednak charakter mało naturalny, pochodzą bowiem z monokulturowego zalesiania. Lasy liściaste (w postaci olsów i łęgów) rosną obecnie głównie na bagnach, podczas gdy w naturalnej puszczy powinny pokrywać około dwie trzecie powierzchni. Monokultury sosnowe są jednak stopniowo zastępowane lasem mieszanym. Przebieg tego naturalnego procesu jest szczególnie widoczny w obszarach ochrony ścisłej.
W Puszczy Kampinoskiej rośnie wiele rzadkich gatunków roślin, których nasiona znalazły się tu przypadkowo: przyniesione przez wodę lub ptaki. Są to np. chamedafne północna, będąca reliktem glacjalnym; wiśnia kwaśna, roślina stepowa z południowo-wschodniej Europy; brzoza czarna, czyli endemit występujący poza Kampinosem tylko w południowej i zachodniej Polsce. Ponadto w puszczy sadzono w przeszłości, w celu utrwalenia wydm lub dla dekoracji, drzewa z gatunków północnoamerykańskich, np. dąb czerwony, sosnę smołową, sosnę Banksa. Ich obecność budzi zastrzeżenia, gdyż są to gatunki obce.
Znakiem firmowym Puszczy Kampinoskiej jest łoś. Kiedyś powszechny, z czasem jednak wyginął w niej zupełnie. Udaną próbę jego restytucji do Puszczy podjęto w 1951 r. i dziś jest on w niej często spotykany.
Kolejnym przywróconym Puszczy ssakiem jest bóbr. Występował on nad środkową Wisłą do ok. 1850 r. Z Puszczy Kampinoskiej zniknął na skutek nadmiernej antropopresji oraz melioracji terenów podmokłych i zamiany ich na grunty rolne. Prace nad przywróceniem Puszczy bobra podjęto w 1980 r., kiedy to sprowadzone z Pojezierza Suwalskiego 7 sztuk bobrów wypuszczono w różnych miejscach uroczyska Cichowąż. Bobry te osiedliły się w trzech miejscach: nad niewielkim kanałem w uroczysku Młynisko, w dole potorfowym niedaleko wsi Dąbrowa oraz w jednym z opuszczonych stawów rybnych w pobliżu Zaborowa Leśnego[1].
Żyją tu także ssaki takie jak: ryś euroazjatycki, wydra europejska, lis rudy, jeleń, sarna, dzik, jenot azjatycki, borsuk europejski. W ostatnich latach do puszczy powrócił także wilk szary. Z ptaków występują: bocian czarny, bielik, żuraw, czapla siwa, derkacz, bąk i wiele innych. Obfita jest fauna płazów i gadów, jednak nie powiodła się, podjęta w 1956 r. przez prof. Augusta Dehnela, próba reintrodukcji żółwia błotnego[1].
Dzieje puszczy
[edytuj | edytuj kod]Puszcza bardzo długo pozostawała dziewicza. W XV wieku pojawiły się pierwsze osady w głębi lasów: Truskaw i Wólka Zaborowska. W XVI wieku lasy weszły w skład majątków królewskich, a od 1590 stanowiły tzw. królewszczyznę, tj. dochód z nich zasilał skarb publiczny. Już wtedy zaczęto eksploatować puszczę: wycinano drzewa, które następnie spławiano Wisłą do Gdańska; wyrabiano smołę, potaż, dziegieć i węgiel drzewny. Największe zniszczenia poczyniono w XVIII wieku, tak że pod koniec tego stulecia z braku surowca zaczęto likwidować smolarnie.
Puszcza była w przeszłości terenem łowów na łosie, jelenie, dziki. Polował tu prawdopodobnie Władysław Jagiełło, a na pewno Jan III Sobieski i Stanisław August Poniatowski. Wraz z wycinaniem lasu wytrzebiono jednak i zwierzynę.
Puszcza była areną niemal wszystkich ważnych wydarzeń w historii Polski. W 1410 zachodnim skrajem puszczy podążał pod Grunwald Władysław Jagiełło. W 1794 północnym krańcem puszczy maszerowała dywizja, którą dowodził Henryk Dąbrowski. W okresie powstania styczniowego puszcza dawała schronienie dla walczących. We wrześniu 1939 lasy stały się miejscem walk, a także masowych mordów dokonywanych przez Niemców na ludności cywilnej (m.in. okolice Palmir). Pamiątkami tych wydarzeń są rozsiane po całej puszczy samotne mogiły i cmentarze poległych tam ludzi.
W XIX wieku przeprowadzono intensywną meliorację pasów bagiennych, połączoną z wycinką olsów. Podczas I wojny światowej Niemcy wycięli dalsze połacie puszczy, a wojska rosyjskie zniszczyły duży obszar lasu przygotowując pozycje obronne. W okresie międzywojennym nadal eksploatowano drewno, jednak pojawiły się też pierwsze głosy za ochroną puszczy. Dzięki staraniom profesorostwa Romana i Jadwigi Kobendzów utworzono pierwsze rezerwaty: w Granicy (1936) i Sierakowie (1937). II wojna światowa przyniosła kolejne straty w drzewostanie. Dopiero po jej zakończeniu podjęto starania w celu ochrony puszczy, które zaowocowały utworzeniem w 1959 Kampinoskiego Parku Narodowego.
W latach 1915–1961 w zachodniej części puszczy działała kolej leśna[2].
Ochrona przyrody
[edytuj | edytuj kod]Kampinoski Park Narodowy posiada 22 obszary ochrony ścisłej, stanowiące 12% jego terenu. Pozostałą część zajmują obszary ochrony częściowej (80,4% terenu) i ochrony krajobrazowej (7,6%). Wokół Parku rozciąga się otulina o powierzchni ponad 37 tys. ha.
Od 2000 roku KPN jest Rezerwatem Biosfery „Puszcza Kampinoska”. Został też uznany przez Parlament Europejski za ostoję ptaków o randze europejskiej.
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Przez Puszczę Kampinoską prowadzą liczne szlaki turystyczne piesze i rowerowe (np. Kampinoski Szlak Rowerowy), a także ścieżki dydaktyczne.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kloss Marek: Powrót bobrów, w: "Przyroda Polska" nr 2/1983, s. 21
- ↑ Bogdan Pokropiński , Sochaczewska kolej wąskotorowa, wyd. 1, 2012, s. 7, ISBN 978-83-206-1845-7 (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lechosław Herz , Puszcza Kampinoska, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2002, ISBN 83-85557-96-2, OCLC 749565601 .
- Marcin Zamorski , Spacerem, rowerem... Puszcza Kampinoska i okolice, Warszawa: Wydawnictwo Rajd, 2006, ISBN 978-83-919217-6-0 .