Przejdź do zawartości

Puszcza Kampinoska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Flora i fauna: poprawa linków
m →‎Dzieje puszczy: kolej leśna
 
(Nie pokazano 46 wersji utworzonych przez 41 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Inne znaczenia|[[Puszcza|puszczy]]|[[Kampinoski Park Narodowy]]}}
{{Inne znaczenia|[[Puszcza|puszczy]]|[[Kampinoski Park Narodowy]]}}
{{Obszar chroniony infobox
|nazwa = Puszcza Kampinoska
|nazwa oryginalna =
|kod obszaru =
|logo =
|grafika = Poland Kampinos April 1.jpg
|opis grafiki = Puszcza w kwietniu
|rodzaj = kompleks leśny
|państwo = mazowieckie
|położenie =
|siedziba =
|mezoregion =
|data utworzenia =
|akt prawny =
|data likwidacji =
|powód likwidacji =
|powierzchnia = 670 km² (lasy 270 km²)
|powierzchnia otuliny =
|obszary chronione = [[Kampinoski Park Narodowy]]<br />Puszcza Kampinoska
|ochrona =
|odwiedzający =
|dyrekcja =
|plan =
|opis planu =
|współrzędne = 52°19′31.85″N 20°37′15.08″E
|commons = Category:Puszcza Kampinoska
|www =
}}
[[Plik:Kampinos-mogila 1863.jpg|thumb|200px|Puszcza Kampinoska: mogiła powstańców z 1863 r.]]
[[Plik:Kampinos-mogila 1863.jpg|thumb|200px|Puszcza Kampinoska: mogiła powstańców z 1863 r.]]
'''Puszcza Kampinoska''' – kompleks leśny leżący w centralnej Polsce, na północny zachód od [[Warszawa|Warszawy]]. Zajmuje fragment [[pradolina|pradoliny]] [[Wisła|Wisły]] na [[Nizina Mazowiecka|Nizinie Mazowieckiej]], ograniczony korytem Wisły (od północy i wschodu), korytem [[Bzura|Bzury]] (od zachodu) oraz skarpą tarasu Równiny Łowicko-Błońskiej (od południa).
'''Puszcza Kampinoska''' – kompleks leśny leżący w centralnej Polsce, na północny zachód od [[Warszawa|Warszawy]]. Zajmuje fragment [[pradolina|pradoliny]] [[Wisła|Wisły]] na [[Nizina Mazowiecka|Nizinie Mazowieckiej]], ograniczony korytem Wisły (od północy i wschodu), korytem [[Bzura|Bzury]] (od zachodu) oraz skarpą tarasu Równiny Łowicko-Błońskiej (od południa).
[[Plik:Góra ojca zimą.jpg|mały|238x238px|Widok z Góry Ojca zimą]]

Powierzchnia tego obszaru to ok. 670 km², jednak tylko ok. 270 km² zajmują lasy. Obecnie w większości teren należy do [[Kampinoski Park Narodowy|Kampinoskiego Parku Narodowego]].
Powierzchnia tego obszaru to ok. 670 km², jednak tylko ok. 270 km² zajmują lasy. Obecnie w większości teren należy do [[Kampinoski Park Narodowy|Kampinoskiego Parku Narodowego]].


Linia 17: Linia 45:
* taras wysoki (południowa skarpa).
* taras wysoki (południowa skarpa).


Taras zalewowy, w przeszłości niejednokrotnie zalewany wodami powodziowymi, jest wysłany żyznymi glebami – [[Mady|madami]]. To sprawiło, że bardzo wcześnie (już w [[XI wiek]]u) pojawili się tu osadnicy, którzy przysposabiali teren pod uprawy rolnicze. Ostatnie większe połacie lasu zostały wycięte w drugiej połowie [[XIX wiek]]u.
Taras zalewowy, w przeszłości niejednokrotnie zalewany wodami powodziowymi, jest wysłany żyznymi glebami – [[Mady|madami]]. To sprawiło, że bardzo wcześnie (już w XI wieku) pojawili się tu osadnicy, którzy przysposabiali teren pod uprawy rolnicze. Ostatnie większe połacie lasu zostały wycięte w drugiej połowie XIX wieku.


Właściwa puszcza leży na tarasie wydmowym. Najbardziej charakterystyczną cechą krajobrazu są kontrasty między naprzemiennie ułożonymi pasami [[wydma|wydm]] i [[bagno|bagien]]. Wydmy to dawne piaszczyste [[Ławica (geomorfologia)|łachy]] i kępy. Przeważają wśród nich łukowe, zwłaszcza [[Wydma paraboliczna|paraboliczne]]. Na południowych obrzeżach pasów wydm występują tzw. grzędy wydmowe, powstałe z połączenia ramion kilku wydm łukowych. Natomiast bagna i [[torfowisko|torfowiska]] zajmują teren dawnych nurtów pra-Wisły, które zostały odcięte w bezodpływowe jeziora, a następnie zarosły roślinnością.
Właściwa puszcza leży na tarasie wydmowym. Najbardziej charakterystyczną cechą krajobrazu są kontrasty między naprzemiennie ułożonymi pasami [[wydma|wydm]] i [[bagno|bagien]]. Wydmy to dawne piaszczyste [[Ławica (geomorfologia)|łachy]] i kępy. Przeważają wśród nich łukowe, zwłaszcza [[Wydma paraboliczna|paraboliczne]]. Na południowych obrzeżach pasów wydm występują tzw. grzędy wydmowe, powstałe z połączenia ramion kilku wydm łukowych. Natomiast bagna i [[torfowisko|torfowiska]] zajmują teren dawnych nurtów pra-Wisły, które zostały odcięte w bezodpływowe jeziora, a następnie zarosły roślinnością.
Linia 32: Linia 60:
W Puszczy Kampinoskiej rośnie wiele rzadkich gatunków roślin, których nasiona znalazły się tu przypadkowo: przyniesione przez wodę lub ptaki. Są to np. [[chamedafne północna]], będąca [[relikt glacjalny|reliktem glacjalnym]]; [[wiśnia kwaśna]], roślina [[step]]owa z południowo-wschodniej Europy; [[brzoza czarna]], czyli [[endemit]] występujący poza Kampinosem tylko w południowej i zachodniej Polsce. Ponadto w puszczy sadzono w przeszłości, w celu utrwalenia wydm lub dla dekoracji, drzewa z gatunków północnoamerykańskich, np. [[dąb czerwony]], [[sosna smołowa|sosnę smołową]], [[sosna Banksa|sosnę Banksa]]. Ich obecność budzi zastrzeżenia, gdyż są to gatunki obce.
W Puszczy Kampinoskiej rośnie wiele rzadkich gatunków roślin, których nasiona znalazły się tu przypadkowo: przyniesione przez wodę lub ptaki. Są to np. [[chamedafne północna]], będąca [[relikt glacjalny|reliktem glacjalnym]]; [[wiśnia kwaśna]], roślina [[step]]owa z południowo-wschodniej Europy; [[brzoza czarna]], czyli [[endemit]] występujący poza Kampinosem tylko w południowej i zachodniej Polsce. Ponadto w puszczy sadzono w przeszłości, w celu utrwalenia wydm lub dla dekoracji, drzewa z gatunków północnoamerykańskich, np. [[dąb czerwony]], [[sosna smołowa|sosnę smołową]], [[sosna Banksa|sosnę Banksa]]. Ich obecność budzi zastrzeżenia, gdyż są to gatunki obce.


Znakiem firmowym Puszczy Kampinoskiej jest [[łoś]]. Kiedyś powszechny, z czasem jednak wyginął w niej zupełnie. Udaną próbę jego restytucji do Puszczy podjęto w 1951 r. i dziś jest on w niej często spotykany.
Znakiem firmowym Puszczy Kampinoskiej jest często w niej spotykany [[łoś]]. Żyją tu także ssaki takie jak: [[Bóbr europejski|bóbr]], [[ryś euroazjatycki]], [[wydra europejska]], [[lis rudy]], [[jeleń szlachetny|jeleń]], [[sarna]], [[dzik]], [[jenot azjatycki]], [[borsuk europejski]]. Z ptaków występują: [[bocian czarny]], [[Bielik zwyczajny|bielik]], [[Żuraw zwyczajny|żuraw]], [[czapla siwa]], [[Derkacz zwyczajny|derkacz]], [[Bąk zwyczajny|bąk]] i wiele innych.

Kolejnym przywróconym Puszczy ssakiem jest [[Bóbr europejski|bóbr]]. Występował on nad środkową [[Wisła|Wisłą]] do ok. 1850 r. Z Puszczy Kampinoskiej zniknął na skutek nadmiernej antropopresji oraz melioracji terenów podmokłych i zamiany ich na grunty rolne. Prace nad przywróceniem Puszczy bobra podjęto w 1980 r., kiedy to sprowadzone z [[Pojezierze Suwalskie|Pojezierza Suwalskiego]] 7 sztuk bobrów wypuszczono w różnych miejscach uroczyska Cichowąż. Bobry te osiedliły się w trzech miejscach: nad niewielkim kanałem w uroczysku Młynisko, w dole potorfowym niedaleko wsi [[Nowa Dąbrowa (województwo mazowieckie)|Dąbrowa]] oraz w jednym z opuszczonych stawów rybnych w pobliżu Zaborowa Leśnego<ref name=Kloss>Kloss Marek: ''Powrót bobrów'', w: "[[Przyroda Polska]]" nr 2/1983, s. 21</ref>.

Żyją tu także ssaki takie jak: [[ryś euroazjatycki]], [[wydra europejska]], [[lis rudy]], [[jeleń szlachetny|jeleń]], [[sarna]], [[dzik]], [[jenot azjatycki]], [[borsuk europejski]]. W ostatnich latach do puszczy powrócił także [[wilk szary]]. Z ptaków występują: [[bocian czarny]], [[Bielik zwyczajny|bielik]], [[Żuraw zwyczajny|żuraw]], [[czapla siwa]], [[Derkacz zwyczajny|derkacz]], [[Bąk zwyczajny|bąk]] i wiele innych. Obfita jest fauna [[Płazy|płazów]] i [[gady|gadów]], jednak nie powiodła się, podjęta w 1956 r. przez prof. [[August Dehnel|Augusta Dehnela]], próba reintrodukcji [[Żółw błotny|żółwia błotnego]]<ref name=Kloss/>.


== Dzieje puszczy ==
== Dzieje puszczy ==
[[Plik:Kampinos Forrest photographed by the Discoverer 36 (Corona 9029) satellite (1961-12-12).png|mały|300px|Zdjęcie satelitarne Puszczy Kampinoskiej wykonane przez amerykańskiego satelitę wywiadowczego, grudzień 1961.]]
[[Plik:Kampinos Forrest photographed by the Discoverer 36 (Corona 9029) satellite (1961-12-12).png|mały|300px|Zdjęcie satelitarne Puszczy Kampinoskiej wykonane przez amerykańskiego satelitę wywiadowczego, grudzień 1961.]]
Puszcza bardzo długo pozostawała dziewicza. W [[XV wiek]]u pojawiły się pierwsze osady w głębi lasów: [[Truskaw]] i Wólka Zaborowska. W [[XVI wiek]]u lasy weszły w skład majątków królewskich, a od [[1590]] stanowiły tzw. [[królewszczyzna|królewszczyznę]], tj. dochód z nich zasilał skarb publiczny. Już wtedy zaczęto eksploatować puszczę: wycinano drzewa, które następnie spławiano Wisłą do Gdańska; wyrabiano [[smoła|smołę]], [[potaż]], [[dziegieć]] i [[węgiel drzewny]]. Największe zniszczenia poczyniono w [[XVIII wiek]]u, tak że pod koniec tego stulecia z braku surowca zaczęto likwidować smolarnie.
Puszcza bardzo długo pozostawała dziewicza. W XV wieku pojawiły się pierwsze osady w głębi lasów: [[Truskaw]] i Wólka Zaborowska. W XVI wieku lasy weszły w skład majątków królewskich, a od 1590 stanowiły tzw. [[królewszczyzna|królewszczyznę]], tj. dochód z nich zasilał skarb publiczny. Już wtedy zaczęto eksploatować puszczę: wycinano drzewa, które następnie spławiano Wisłą do Gdańska; wyrabiano [[smoła|smołę]], [[potaż]], [[dziegieć]] i [[węgiel drzewny]]. Największe zniszczenia poczyniono w XVIII wieku, tak że pod koniec tego stulecia z braku surowca zaczęto likwidować smolarnie.


Puszcza była w przeszłości terenem łowów na łosie, jelenie, dziki. Polował tu prawdopodobnie [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]], a na pewno [[Jan III Sobieski]] i [[Stanisław August Poniatowski]]. Wraz z wycinaniem lasu wytrzebiono jednak i zwierzynę.
Puszcza była w przeszłości terenem łowów na łosie, jelenie, dziki. Polował tu prawdopodobnie [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]], a na pewno [[Jan III Sobieski]] i [[Stanisław August Poniatowski]]. Wraz z wycinaniem lasu wytrzebiono jednak i zwierzynę.


Puszcza była areną niemal wszystkich ważnych wydarzeń w historii Polski. W [[1410]] zachodnim skrajem puszczy podążał pod [[Grunwald (wieś w województwie warmińsko-mazurskim)|Grunwald]] [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]]. W [[1794]] północnym krańcem puszczy maszerowała dywizja, którą dowodził [[Jan Henryk Dąbrowski|Henryk Dąbrowski]]. W okresie [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] puszcza dawała schronienie dla walczących. We wrześniu [[1939]] lasy stały się miejscem walk, a także masowych mordów dokonywanych przez [[Niemcy|Niemców]] na ludności cywilnej (m.in. okolice [[Palmiry|Palmir]]). Pamiątkami tych wydarzeń są rozsiane po całej puszczy samotne mogiły i cmentarze poległych tam ludzi.
Puszcza była areną niemal wszystkich ważnych wydarzeń w historii Polski. W 1410 zachodnim skrajem puszczy podążał pod [[Grunwald (wieś w województwie warmińsko-mazurskim)|Grunwald]] [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]]. W 1794 północnym krańcem puszczy maszerowała dywizja, którą dowodził [[Jan Henryk Dąbrowski|Henryk Dąbrowski]]. W okresie [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] puszcza dawała schronienie dla walczących. We wrześniu 1939 lasy stały się miejscem walk, a także masowych mordów dokonywanych przez [[Niemcy|Niemców]] na ludności cywilnej (m.in. okolice [[Palmiry|Palmir]]). Pamiątkami tych wydarzeń są rozsiane po całej puszczy samotne mogiły i cmentarze poległych tam ludzi.


W [[XIX wiek]]u przeprowadzono intensywną [[melioracja|meliorację]] pasów bagiennych, połączoną z wycinką olsów. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Niemcy wycięli dalsze połacie puszczy, a [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskie]] zniszczyły duży obszar lasu przygotowując pozycje obronne. W [[Historia Polski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] nadal eksploatowano drewno, jednak pojawiły się też pierwsze głosy za ochroną puszczy. Dzięki staraniom profesorostwa [[Roman Kobendza|Romana]] i [[Jadwiga Kobendzina|Jadwigi Kobendzów]] utworzono pierwsze rezerwaty: w [[Granica (powiat warszawski zachodni)|Granicy]] ([[1936]]) i [[Sieraków (powiat warszawski zachodni)|Sierakowie]] ([[1937]]). [[II wojna światowa]] przyniosła kolejne straty w drzewostanie. Dopiero po jej zakończeniu podjęto starania w celu ochrony puszczy, które zaowocowały utworzeniem w [[1959]] Kampinoskiego Parku Narodowego.
W XIX wieku przeprowadzono intensywną [[melioracja|meliorację]] pasów bagiennych, połączoną z wycinką olsów. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Niemcy wycięli dalsze połacie puszczy, a [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskie]] zniszczyły duży obszar lasu przygotowując pozycje obronne. W [[Historia Polski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] nadal eksploatowano drewno, jednak pojawiły się też pierwsze głosy za ochroną puszczy. Dzięki staraniom profesorostwa [[Roman Kobendza|Romana]] i [[Jadwiga Kobendzina|Jadwigi Kobendzów]] utworzono pierwsze rezerwaty: w [[Granica (powiat warszawski zachodni)|Granicy]] (1936) i [[Sieraków (powiat warszawski zachodni)|Sierakowie]] (1937). [[II wojna światowa]] przyniosła kolejne straty w drzewostanie. Dopiero po jej zakończeniu podjęto starania w celu ochrony puszczy, które zaowocowały utworzeniem w 1959 Kampinoskiego Parku Narodowego.

W latach 1915–1961 w zachodniej części puszczy działała [[Kolej leśna Puszczy Kampinoskiej|kolej leśna]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Bogdan Pokropiński |tytuł = Sochaczewska kolej wąskotorowa |data = 2012 |isbn = 9788320618457 |wydanie = 1 |s = 7 |język = pl}}</ref>.


== Ochrona przyrody ==
== Ochrona przyrody ==
[[Kampinoski Park Narodowy]] posiada 22 [[Obszar ochrony ścisłej|obszary ochrony ścisłej]], stanowiące 12% jego terenu. Pozostałą część zajmują obszary ochrony częściowej (80,4% terenu) i ochrony krajobrazowej (7,6%). Wokół Parku rozciąga się [[Otulina (ochrona przyrody)|otulina]] o powierzchni ponad 37 tys. ha.
[[Kampinoski Park Narodowy]] posiada 22 [[Obszar ochrony ścisłej|obszary ochrony ścisłej]], stanowiące 12% jego terenu. Pozostałą część zajmują obszary ochrony częściowej (80,4% terenu) i ochrony krajobrazowej (7,6%). Wokół Parku rozciąga się [[Otulina (ochrona przyrody)|otulina]] o powierzchni ponad 37 tys. ha.


Od [[2000]] roku KPN jest Rezerwatem Biosfery „Puszcza Kampinoska”. Został też uznany przez [[Parlament Europejski]] za [[ostoja (ekologia)|ostoję]] ptaków o randze europejskiej.
Od 2000 roku KPN jest Rezerwatem Biosfery „Puszcza Kampinoska”. Został też uznany przez [[Parlament Europejski]] za [[ostoja (ekologia)|ostoję]] ptaków o randze europejskiej.


== Turystyka ==
== Turystyka ==
Przez Puszczę Kampinoską prowadzą liczne [[Szlak turystyczny|szlaki turystyczne]] piesze i rowerowe (np. [[Kampinoski Szlak Rowerowy]]), a także ścieżki dydaktyczne.
Przez Puszczę Kampinoską prowadzą liczne [[Szlak turystyczny|szlaki turystyczne]] piesze i rowerowe (np. [[Kampinoski Szlak Rowerowy]]), a także ścieżki dydaktyczne.

== Przypisy ==
{{Przypisy}}


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Lechosław Herz, [[2002]], ''Puszcza Kampinoska'', Pruszków, Wyd. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, ISBN 83-85557-96-2.
* {{Cytuj|autor = Lechosław Herz |tytuł = Puszcza Kampinoska |data = 2002 |isbn = 83-85557-96-2 |miejsce = Pruszków |wydawca = Oficyna Wydawnicza „Rewasz” |oclc = 749565601}}
* Marcin Zamorski, [[2006]], ''Spacerem, rowerem... Puszcza Kampinoska i okolice'', Warszawa, Wyd. Wydawnictwo Rajd, ISBN 978-83-919217-6-0.
* {{Cytuj|autor = Marcin Zamorski |data =2006 |tytuł = Spacerem, rowerem... Puszcza Kampinoska i okolice |miejsce = Warszawa|wydawca = Wydawnictwo Rajd |isbn =978-83-919217-6-0}}


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.kampinoska.waw.pl Puszcza Kampinoska – serwis]
* [https://kampinoskiparknarodowy.blogspot.com Puszcza Kampinoska – serwis]
* [http://www.puszczakampinoska.pl Przewodnik po Kampinosie]
* [http://www.puszczakampinoska.pl Przewodnik po Kampinosie]
* [http://kampinoski.net Forum Turystyka w Puszczy Kampinoskiej]
* [http://kampinoski-szwendak.pl/mapa.html Mapa puszczy w serwisie kampinoski-szwendak.pl]
* [http://kampinoski-szwendak.pl/mapa.html Mapa puszczy w serwisie kampinoski-szwendak.pl]


{{Lasy w Polsce}}
{{Lasy w Polsce}}

{{Kontrola autorytatywna}}


[[Kategoria:Kampinoski Park Narodowy]]
[[Kategoria:Kampinoski Park Narodowy]]
[[Kategoria:Obszary Natura 2000 w Polsce]]
[[Kategoria:Obszary Natura 2000 w województwie mazowieckim]]
[[Kategoria:Lasy województwa mazowieckiego]]
[[Kategoria:Lasy w województwie mazowieckim|Kampinoska Puszcza]]
[[Kategoria:Rezerwaty biosfery w Polsce]]
[[Kategoria:Rezerwaty biosfery w Polsce]]

Aktualna wersja na dzień 23:00, 2 lut 2024

Puszcza Kampinoska
Ilustracja
Puszcza w kwietniu
kompleks leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powierzchnia

670 km² (lasy 270 km²)

Obszary chronione

Kampinoski Park Narodowy
Puszcza Kampinoska

Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Puszcza Kampinoska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Puszcza Kampinoska”
Ziemia52°19′31,85″N 20°37′15,08″E/52,325514 20,620856
Puszcza Kampinoska: mogiła powstańców z 1863 r.

Puszcza Kampinoska – kompleks leśny leżący w centralnej Polsce, na północny zachód od Warszawy. Zajmuje fragment pradoliny Wisły na Nizinie Mazowieckiej, ograniczony korytem Wisły (od północy i wschodu), korytem Bzury (od zachodu) oraz skarpą tarasu Równiny Łowicko-Błońskiej (od południa).

Widok z Góry Ojca zimą

Powierzchnia tego obszaru to ok. 670 km², jednak tylko ok. 270 km² zajmują lasy. Obecnie w większości teren należy do Kampinoskiego Parku Narodowego.

Krajobraz

[edytuj | edytuj kod]
Puszcza Kampinoska: bagna w okolicach Zaborowa Leśnego

Krajobraz Puszczy Kampinoskiej charakteryzuje się równoleżnikowym układem pasowym. Jest on wynikiem działalności wód płynących przed czołem lądolodu w okresie zlodowacenia bałtyckiego. Od północy w pradolinie wyróżnia się, kolejno:

  • koryto współczesnej Wisły
  • taras zalewowy
  • taras wydmowy
    • północny pas wydmowy
    • północny pas bagienny
    • południowy pas wydmowy
    • południowy pas bagienny
  • taras wysoki (południowa skarpa).

Taras zalewowy, w przeszłości niejednokrotnie zalewany wodami powodziowymi, jest wysłany żyznymi glebami – madami. To sprawiło, że bardzo wcześnie (już w XI wieku) pojawili się tu osadnicy, którzy przysposabiali teren pod uprawy rolnicze. Ostatnie większe połacie lasu zostały wycięte w drugiej połowie XIX wieku.

Właściwa puszcza leży na tarasie wydmowym. Najbardziej charakterystyczną cechą krajobrazu są kontrasty między naprzemiennie ułożonymi pasami wydm i bagien. Wydmy to dawne piaszczyste łachy i kępy. Przeważają wśród nich łukowe, zwłaszcza paraboliczne. Na południowych obrzeżach pasów wydm występują tzw. grzędy wydmowe, powstałe z połączenia ramion kilku wydm łukowych. Natomiast bagna i torfowiska zajmują teren dawnych nurtów pra-Wisły, które zostały odcięte w bezodpływowe jeziora, a następnie zarosły roślinnością.

Klimat

[edytuj | edytuj kod]
Puszcza Kampinoska: Kanał Zaborowski

Puszcza Kampinoska podlega wpływom klimatu nadmorskiego i kontynentalnego, a także sąsiedniej Wisły i aglomeracji Warszawy. Pod względem klimatycznym różni się ona od sąsiadujących obszarów: chłodne lub ciepłe masy powietrza utrzymują się tu dłużej niż w Warszawie, wiatry są mniej odczuwalne, wiosną i jesienią częste są mgły, za to latem bardzo rzadko zdarzają się burze. Średnia temperatura roczna wynosi ok. 7,8 °C, średnie roczne opady – ok. 530 mm.

Duże zróżnicowanie krajobrazu ma wpływ również na klimat. Na wydmach latem notuje się bardzo duże dzienne amplitudy temperatur, podobnie jak na pustyni: w dzień piasek nagrzewa się od słońca, nocą bardzo częste są gruntowe przymrozki. W tym samym czasie na bagnach powietrze jest chłodniejsze i wilgotne. Niemal cała woda na obszarze puszczy pochodzi z opadów atmosferycznych, więc okresy długotrwałej suszy są tu bardzo odczuwalne.

Flora i fauna

[edytuj | edytuj kod]

W Puszczy Kampinoskiej dominują rosnące na piaszczystych wydmach bory sosnowe. Niektóre drzewa mają ponad 200 lat i są bardzo wysokie (sięgają nawet do 28 m wysokości). Większość drzewostanów ma jednak charakter mało naturalny, pochodzą bowiem z monokulturowego zalesiania. Lasy liściaste (w postaci olsów i łęgów) rosną obecnie głównie na bagnach, podczas gdy w naturalnej puszczy powinny pokrywać około dwie trzecie powierzchni. Monokultury sosnowe są jednak stopniowo zastępowane lasem mieszanym. Przebieg tego naturalnego procesu jest szczególnie widoczny w obszarach ochrony ścisłej.

W Puszczy Kampinoskiej rośnie wiele rzadkich gatunków roślin, których nasiona znalazły się tu przypadkowo: przyniesione przez wodę lub ptaki. Są to np. chamedafne północna, będąca reliktem glacjalnym; wiśnia kwaśna, roślina stepowa z południowo-wschodniej Europy; brzoza czarna, czyli endemit występujący poza Kampinosem tylko w południowej i zachodniej Polsce. Ponadto w puszczy sadzono w przeszłości, w celu utrwalenia wydm lub dla dekoracji, drzewa z gatunków północnoamerykańskich, np. dąb czerwony, sosnę smołową, sosnę Banksa. Ich obecność budzi zastrzeżenia, gdyż są to gatunki obce.

Znakiem firmowym Puszczy Kampinoskiej jest łoś. Kiedyś powszechny, z czasem jednak wyginął w niej zupełnie. Udaną próbę jego restytucji do Puszczy podjęto w 1951 r. i dziś jest on w niej często spotykany.

Kolejnym przywróconym Puszczy ssakiem jest bóbr. Występował on nad środkową Wisłą do ok. 1850 r. Z Puszczy Kampinoskiej zniknął na skutek nadmiernej antropopresji oraz melioracji terenów podmokłych i zamiany ich na grunty rolne. Prace nad przywróceniem Puszczy bobra podjęto w 1980 r., kiedy to sprowadzone z Pojezierza Suwalskiego 7 sztuk bobrów wypuszczono w różnych miejscach uroczyska Cichowąż. Bobry te osiedliły się w trzech miejscach: nad niewielkim kanałem w uroczysku Młynisko, w dole potorfowym niedaleko wsi Dąbrowa oraz w jednym z opuszczonych stawów rybnych w pobliżu Zaborowa Leśnego[1].

Żyją tu także ssaki takie jak: ryś euroazjatycki, wydra europejska, lis rudy, jeleń, sarna, dzik, jenot azjatycki, borsuk europejski. W ostatnich latach do puszczy powrócił także wilk szary. Z ptaków występują: bocian czarny, bielik, żuraw, czapla siwa, derkacz, bąk i wiele innych. Obfita jest fauna płazów i gadów, jednak nie powiodła się, podjęta w 1956 r. przez prof. Augusta Dehnela, próba reintrodukcji żółwia błotnego[1].

Dzieje puszczy

[edytuj | edytuj kod]
Zdjęcie satelitarne Puszczy Kampinoskiej wykonane przez amerykańskiego satelitę wywiadowczego, grudzień 1961.

Puszcza bardzo długo pozostawała dziewicza. W XV wieku pojawiły się pierwsze osady w głębi lasów: Truskaw i Wólka Zaborowska. W XVI wieku lasy weszły w skład majątków królewskich, a od 1590 stanowiły tzw. królewszczyznę, tj. dochód z nich zasilał skarb publiczny. Już wtedy zaczęto eksploatować puszczę: wycinano drzewa, które następnie spławiano Wisłą do Gdańska; wyrabiano smołę, potaż, dziegieć i węgiel drzewny. Największe zniszczenia poczyniono w XVIII wieku, tak że pod koniec tego stulecia z braku surowca zaczęto likwidować smolarnie.

Puszcza była w przeszłości terenem łowów na łosie, jelenie, dziki. Polował tu prawdopodobnie Władysław Jagiełło, a na pewno Jan III Sobieski i Stanisław August Poniatowski. Wraz z wycinaniem lasu wytrzebiono jednak i zwierzynę.

Puszcza była areną niemal wszystkich ważnych wydarzeń w historii Polski. W 1410 zachodnim skrajem puszczy podążał pod Grunwald Władysław Jagiełło. W 1794 północnym krańcem puszczy maszerowała dywizja, którą dowodził Henryk Dąbrowski. W okresie powstania styczniowego puszcza dawała schronienie dla walczących. We wrześniu 1939 lasy stały się miejscem walk, a także masowych mordów dokonywanych przez Niemców na ludności cywilnej (m.in. okolice Palmir). Pamiątkami tych wydarzeń są rozsiane po całej puszczy samotne mogiły i cmentarze poległych tam ludzi.

W XIX wieku przeprowadzono intensywną meliorację pasów bagiennych, połączoną z wycinką olsów. Podczas I wojny światowej Niemcy wycięli dalsze połacie puszczy, a wojska rosyjskie zniszczyły duży obszar lasu przygotowując pozycje obronne. W okresie międzywojennym nadal eksploatowano drewno, jednak pojawiły się też pierwsze głosy za ochroną puszczy. Dzięki staraniom profesorostwa Romana i Jadwigi Kobendzów utworzono pierwsze rezerwaty: w Granicy (1936) i Sierakowie (1937). II wojna światowa przyniosła kolejne straty w drzewostanie. Dopiero po jej zakończeniu podjęto starania w celu ochrony puszczy, które zaowocowały utworzeniem w 1959 Kampinoskiego Parku Narodowego.

W latach 1915–1961 w zachodniej części puszczy działała kolej leśna[2].

Ochrona przyrody

[edytuj | edytuj kod]

Kampinoski Park Narodowy posiada 22 obszary ochrony ścisłej, stanowiące 12% jego terenu. Pozostałą część zajmują obszary ochrony częściowej (80,4% terenu) i ochrony krajobrazowej (7,6%). Wokół Parku rozciąga się otulina o powierzchni ponad 37 tys. ha.

Od 2000 roku KPN jest Rezerwatem Biosfery „Puszcza Kampinoska”. Został też uznany przez Parlament Europejski za ostoję ptaków o randze europejskiej.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Przez Puszczę Kampinoską prowadzą liczne szlaki turystyczne piesze i rowerowe (np. Kampinoski Szlak Rowerowy), a także ścieżki dydaktyczne.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kloss Marek: Powrót bobrów, w: "Przyroda Polska" nr 2/1983, s. 21
  2. Bogdan Pokropiński, Sochaczewska kolej wąskotorowa, wyd. 1, 2012, s. 7, ISBN 978-83-206-1845-7 (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lechosław Herz, Puszcza Kampinoska, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2002, ISBN 83-85557-96-2, OCLC 749565601.
  • Marcin Zamorski, Spacerem, rowerem... Puszcza Kampinoska i okolice, Warszawa: Wydawnictwo Rajd, 2006, ISBN 978-83-919217-6-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]