Tanguci: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.6.4) (Robot poprawił en:Tangut people |
Idioma-bot (dyskusja | edycje) m r2.6.3) (Robot dodał ky:Таңгуттар |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
[[fr:Tangoutes]] |
[[fr:Tangoutes]] |
||
[[ko:탕구트]] |
[[ko:탕구트]] |
||
[[ky:Таңгуттар]] |
|||
[[hu:Tangutok]] |
[[hu:Tangutok]] |
||
[[nl:Tangut]] |
[[nl:Tangut]] |
Wersja z 20:25, 17 paź 2011
Tanguci - koczowniczy lud pochodzenia tybetańskiego, który przed X wiekiem przeniósł się na zachodnie tereny dzisiejszej prowincji Syczuan. Tanguci posługiwali się własnym językiem, który prawdopodobnie wymarł razem z nimi[1]. Na ziemiach chińskich ulegli sinizacji.
W 982 roku jego władca, Li Deming (李德明), założył w zakolu rzeki Huang He tanguckie państwo pozostające w orbicie chińskich wpływów kulturowych i znane pod chińską nazwą Xixia (Zachodnie [państwo] Xia).
Jego syn Li Yuanhao (李元昊) postawił na budowanie tanguckiej tożsamości Xixia, poprzez urządowy nakaz przestrzegania tanguckich obyczajów i stworzenie narodowego pisma. Nakazał m.in. noszenie narodowego stroju i krótko przyciętej fryzury, lub całkowite golenie włosów na głowie, by odróżnić sie od Chińczyków, którzy nosili w tym czasie długie włosy. Nowy władca odrzucił także chińskie nazwisko i przyjął tanguckie imię. Zmienił nazwę stolicy, Xingqing (興慶), a w 1038 roku ogłosił się cesarzem.
Na początku XIII wieku tanguckie państwo Xixia jako pierwsze zostało najechane przez Czyngis-chana, który ostatecznie zniszczył je w 1227 roku. Sam jednak zmarł podczas oblężenia tanguckiej stolicy Edziny. Ludność tangucka została wybita lub uległa wymieszaniu z ludnością chińską i mongolską. Ruiny stolicy państwa Tangutów odkrył w 1907 roku Piotr Kozłow.
- ↑ używany w zachodnim Syczuanie język miyao jest uważany za odłam tanguckiego