Pagóry Chełmskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
szablon |
grafika |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|obrazek= |
|obrazek= |
||
|opis_obrazka= |
|opis_obrazka= |
||
|mapa=845.32 Pagóry Chełmskie.png |
|||
|megaregion=[[Niż Wschodnioeuropejski]] |
|megaregion=[[Niż Wschodnioeuropejski]] |
||
|prowincja=[[Niż Wschodniobałtycko-Białoruski]] |
|prowincja=[[Niż Wschodniobałtycko-Białoruski]] |
||
|podprowincja=[[Polesie]] |
|podprowincja=[[Polesie]] |
||
|makroregion=[[Polesie Wołyńskie |
|makroregion=[[Polesie Wołyńskie]] |
||
|mezoregion= |
|mezoregion=Pagóry Chełmskie |
||
|mikroregion= |
|mikroregion= |
||
|jednostki='''[[Polska]]''':<br> - [[województwo lubelskie|woj. lubelskie]]}} |
|jednostki='''[[Polska]]''':<br> - [[województwo lubelskie|woj. lubelskie]]}} |
||
Wersja z 03:47, 3 maj 2008
| |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Pagóry Chełmskie |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
Pagóry Chełmskie (845.32) – to na szeroko pojętej Lubelszczyźnie region skrajny pod względem rozbicia. Tak bardzo zaawansowane efekty erozji i denudacji umożliwione zostały litologią (występowaniem kredy piszącej), a zapewne i tektoniką. To rozbicie rośnie ku północy; w części południowej można mówić jeszcze o grzbietach kredowych, podczas gdy na północy formy wypukłe zmieniają się w góry wyspowe.
Masywność tych form skłania więc do nazwania ich właśnie pagórami, które podobne są do ostańcowych gór stołowych, osiągających wysokości do 274 m n.p.m. Pagóry te nie tworzą zwartej wyżyny, a obniżenia między nimi wypełniają obniżenia zasypane piaskami akumulacji fluwioglacjalnej, rzecznej i jeziornej. Zarówno podmokłe doliny rzek, jak i bezwodne niecki denudacyjne, są szerokie. Bezpośrednio na osadach kredowych, jak i na cienkiej pokrywie akumulacyjnej, rozsiane są liczne zagłębienia krasowe.
Występująca w tym regionie sieć rzeczna jest średniej gęstości – a większość odcinków rzek jest uregulowanych. Podmokłość obniżeń warunkuje obfitość łąk na drobnoziarnistych piaskach, torfach i mułkach. Krótka wiosna, wysokie amplitudy roczne temperatury oraz niewielkie opady znamionują znaczny stopień kontynentalizmu.