Wikipedysta:Drewitz/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 21:42, 13 sty 2013

Eberhard von Sayn, także Eberhardus de Seyne, Everart de Saine (urodz. ?, zm. po 1257) – wielki komtur zakonu krzyżackiego, mistrz krajowy Niemiec w latach 1251–1254.

Biografia

Eberhard von Sayn wywodził się z rodziny hrabiowskiej, której gniazdem rodowym był położony w Nadrenii-Palatynacie, na północ od Koblencji zamek Sayn. Zakłada się się, że Eberhard mógł być wnukiem hrabiego Eberharda II von Sayn, założyciela bocznej linii tego potężnego rodu.

Nie wiadomo kiedy Eberhard von Sayn wstąpił w szeregi zakonu krzyżackiego. Pierwszy raz na kartach historii pojawia się w roku 1249, już jako wielki komtur. W tym czasie przebywał wZiemi Świętej, zastępując w tym czasie nieobecnego w Palestynie wielkiego mistrza Henryka von Hohenlohe. W roku 1251 objął urząd mistrza krajowego Niemiec. Jeszcze jesienią tego samym roku z poruczenia nowego wielkiego mistrza Güntera von Wüllersleben wyruszył do Prus i Inflant. Misja ta miał na celu wizytacje nadbałtyckich prowincji. Przyjmuje się, że Eberhard von Sayn na czas pobytu w obu prowincjach sprawował faktyczną władzę: w Prusach w miejsce nieobecnego mistrza krajowego Dytryka von Grüningen, i w Inflantach mimo obecności mistrza inflanckiego Andrzeja von Steyer.

Pierwsza prowincją do której zawitał były Prusy, gdzie 1 października 1251 roku, odnowił zniszczony akt lokacyjny Torunia i Chełmna. Po zapoznaniu się na miejscu, z trudnościami w funkcjonowaniu państwa zakonnego w Prusach, Eberhard nie rozwiązłą ich bezpośrednio, tylko zwrócił się o pomoc do przebywającego w Akkonie wielkiego mistrza. Posłaniec, w osobie brata Ottona, z Ziemi Świętej powrócił ze zbiorem statutów regulujących funkcjonowanie nowej prowincji oraz jej powiązania z najwyższymi władzami zakonnymi. Eberhard von Sayn otrzymane statuty ogłosił, najprawdopodobniej na początku 1252 roku. Kolejnym etapem misji Eberharda były Inflanty, gdzie przebywał od lata 1252 do wiosny 1254 roku. W tym czasie doprowadził do uporządkowania stosunków między zakonem krzyżackim a miejscowymi biskupami: ryskim, ozylskim dorpackim oraz kurlandzkim. Przyczynił się do powstania kłajpedzkiego zamku, a także stanął na czele, co najmniej jednej, zbrojnej wyprawie przeciwko Żmudzinom.

Po sukcesie jakim było niewątpliwie uporządkowanie spraw wewnętrznych obu prowincji zakonnych, Eberhard von Sayn, zrzekł się stanowiska mistrza krajowego Niemiec i powrócił najprawdopodobniej do Ziemi Świętej. Przyjmuje się też, że po powrocie do Palestyny ponownie objął stanowisko wielkiego komtura i piastował je co najmniej do września 1257 roku.

Bibliografia

Maciej Dorna, Bracia zakonu krzyżackiego w Prusach w latach 1228-1309, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2004, str. 146-148.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Albert von Oer''', także '''Albertus de Ora, von Orn, Oren, Ore''' (urodz. ?, zm. 27 września [[1331]] pod [[Płowce|Płowcami]]) – [[Komturzy bałgijscy|komtur bałgijski]] w roku [[1322]], [[Komturzy ragnetyńscy|komtur ragnetyński]] w latach [[1325]]–[[1327]], [[Komturzy gdańscy|komtur gdański]] w latach [[1329]]–[[1331]].
+'''Eberhard von Sayn''', także ''' Eberhardus de Seyne, Everart de Saine''' (urodz. ?, zm. po [[1257]]) – [[wielki komtur]] [[Zakon krzyżacki |zakonu krzyżackiego]], [[Mistrzowie krajowi niemieccy|mistrz krajowy Niemiec]] w latach [[1251]]–[[1254]].
 == Biografia ==
+Eberhard von Sayn wywodził się z rodziny [[Hrabia|hrabiowskiej]], której gniazdem rodowym był położony w [[Nadrenia-Palatynat|Nadrenii-Palatynacie]], na północ od [[Koblencja|Koblencji]] zamek Sayn. Zakłada się  się, że Eberhard mógł być wnukiem hrabiego Eberharda II von Sayn, założyciela bocznej linii tego potężnego rodu.
-Dokładne pochodzenie Alberta von Oer nie jest znane. Przyjmuje się, że mógł pochodzić z miejscowości [[Oer-Erkenschwick|Oer]] w [[Nadrenia Północna-Westfalia|Nadrenii Północnej-Westfalii]], nie opodal  [[Dortmund]]u.
+Nie wiadomo kiedy Eberhard von Sayn wstąpił w szeregi zakonu krzyżackiego. Pierwszy raz na kartach historii pojawia się w roku [[1249]], już jako wielki komtur. W tym czasie przebywał w[[Ziemia Święta|Ziemi Świętej]], zastępując w tym czasie nieobecnego w [[Palestyna|Palestynie]] [[Wielki mistrz zakonu krzyżackiego|wielkiego mistrza]] [[Heinrich III von Hohenlohe| Henryka von Hohenlohe]].  W roku [[1251]] objął urząd mistrza krajowego Niemiec. Jeszcze jesienią tego samym roku z poruczenia nowego wielkiego mistrza [[Günter von Wüllersleben|Güntera von Wüllersleben]] wyruszył do [[Prusy (kraina historyczna)|Prus]] i [[Inflanty|Inflant]]. Misja ta miał na celu wizytacje nadbałtyckich prowincji. Przyjmuje się, że Eberhard von Sayn na czas pobytu w obu prowincjach  sprawował faktyczną władzę: w Prusach w miejsce nieobecnego [[Mistrzowie krajowi Prus|mistrza krajowego]] [[Dytryk von Grüningen| Dytryka von Grüningen]], i w Inflantach  mimo obecności [[Mistrzowie kawalerów mieczowych|mistrza inflanckiego]] [[Andrzej von Steyer|Andrzeja von Steyer]].
-Trudno coś pewnego powiedzieć o początkowej bytności Alberta von Oer w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]]. Zakłada się przybył tu najpóźniej w [[1307]] roku, oraz, że w tym czasie jako brat rycerz należał do ragnetyńskiego konwentu. Najprawdopodobniej w tym czasie też , uczestniczył w zwycięskim starciu z [[Litwini|Litwinami]] w rejonie twierdzy Bisena nad [[Niemen|Niemnem]]. Do [[Nieman|Ragnety]] powrócił już jako komtur około roku 1325 i sprawował ten urząd przed co najmniej dwa lata. Wcześniej w roku [[1321]] piastował funkcję wicekomtura [[Malbork|malborskiego]] konwentu, oraz w roku [[1322]] stanowisko komtura [[Bałga|Bałgi]]. Ostatnim etapem kariery Alberta von Oer w [[Zakon krzyżacki|zakonie krzyżackim]] był urząd komtura [[Gdańsk]]a. Gdańskiemu konwentowi przewodził co najmniej od lutego 1329 roku do swojej tragicznej śmierci pod Płowcami.
+Pierwsza prowincją do której zawitał były Prusy, gdzie 1 października 1251 roku, odnowił zniszczony akt lokacyjny [[Toruń|Torunia]] i [[Cełmnno|Chełmna]]. Po zapoznaniu się na miejscu, z trudnościami w funkcjonowaniu państwa zakonnego w Prusach, Eberhard nie rozwiązłą ich bezpośrednio, tylko zwrócił się o pomoc do przebywającego w [[Akkona|Akkonie]] wielkiego mistrza. Posłaniec, w osobie brata Ottona, z Ziemi Świętej powrócił ze zbiorem statutów regulujących funkcjonowanie nowej prowincji oraz jej powiązania z najwyższymi władzami zakonnymi. Eberhard von Sayn otrzymane statuty ogłosił, najprawdopodobniej na początku [[1252]] roku. Kolejnym etapem misji Eberharda były Inflanty, gdzie przebywał od lata 1252 do wiosny 1254 roku. W  tym czasie doprowadził do uporządkowania stosunków między zakonem krzyżackim a  miejscowymi biskupami: [[Arcybiskupi Rygi| ryskim]], [[Biskupstwo Ozylii|ozylskim]] [[Biskupstwo Dorpatu|dorpackim]] oraz [[Biskupstwo kurlandzkie|kurlandzkim]]. Przyczynił się  do powstania [[Zamek w Kłajpedzie|kłajpedzkiego zamku]], a także stanął na czele, co najmniej jednej, zbrojnej wyprawie przeciwko [[Żmudzini|Żmudzinom]].
-Albert von Oer jako dowódca jednego z oddziałów wziął udział w [[Wojna polsko-krzyżacka 1327-1332| wielkiej wyprawie wojsk krzyżackich]] na ziemie [[Polska|polskie]] we wrześniu 1331. Podczas [[Bitwa pod Płowcami|bitwy pod Płowcami]] znalazł się  w ostatnim oddziale zabezpieczającym tyły wojsk krzyżackich  dowodzonym  przez  [[Wielki marszałek zakonu krzyżackiego|wielkiego marszałka]] [[Dietrich von Altenburg|Dietricha von Altenburg]]. Albert von Oer w krwawej bitwie poległ u boku [[Wielki komtur|wielkiego komtura]] [[Otto von Bonsdorf|Ottona von Bonsdorf ]] i [[Komturzy elbląscy|komtura elbląskiego]] [[Herman von Oettingen|Hermana von Oettingen]].
+Po sukcesie jakim było niewątpliwie uporządkowanie spraw wewnętrznych obu prowincji zakonnych, Eberhard von Sayn, zrzekł się stanowiska mistrza krajowego Niemiec i powrócił najprawdopodobniej do Ziemi Świętej. Przyjmuje się też, że po powrocie do Palestyny ponownie objął  stanowisko wielkiego komtura i piastował je co najmniej do września 1257 roku.
 == Bibliografia ==
-* Maciej Dorna, ''Bracia zakonu krzyżackiego w Prusach w latach 1228-1309'', Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2004, str. 107.
+* Maciej Dorna, ''Bracia zakonu krzyżackiego w Prusach w latach 1228-1309'', Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2004, str. 146-148.
-* Tadeusz Nowak, ''Władysław Łokietek - polityk i dowódca'', wyd. „Książka i Wiedza”, Warszawa 1978, str. 215-227.