Ludowy Sekretariat Białorusi: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 15:24, 20 lis 2023

Ludowy Sekretariat Białorusi (biał. Народны сакратарыят Беларусі, Narodny sakrataryjat Biełarusi) – organ wykonawczy Komitetu Wykonawczego Rady I Zjazdu Wszechbiałoruskiego, utworzony 21 lutego 1918 roku na podstawie pierwszej hramoty ustawodawczej tego Komitetu. Na czele Ludowego Sekretariatu stał przewodniczący, a w skład wchodzili ludowi sekretarze^[1]. Z dniem 9 marca 1918 roku, w związku z ogłoszeniem przez Komitet Wykonawczy Rady I Zjazdu Wszechbiałoruskiego powstania Białoruskiej Republiki Ludowej, na podstawie punktu 4 drugiej hramoty ustawodawczej Komitetu Wykonawczego, Ludowy Sekretariat Białorusi stał się władzą wykonawczą i administracyjną proklamowanej republiki^[a]^[2].

Historia

Przez większą część 1918 roku Ludowy Sekretariat działał w warunkach tymczasowej okupacji centralnej części ziem białoruskich przez wojska niemieckie^[b]. Do października 1919 roku cztery kolejne rządy Białoruskiej Republiki Ludowej działały pod nazwą Ludowego Sekretariatu Białorusi. Natomiast w październiku 1919 roku organ ten został przemianowany na Radę Ludowych Ministrów Białoruskiej Republiki Ludowej^[2].

Rząd Jazepa Waronki

Pierwszym przewodniczącym Ludowego Sekretariatu Białorusi został 21 lutego 1918 roku Jazep Waronka, który objął jednocześnie stanowisko ludowego sekretarza spraw zagranicznych. Ponadto w skład kierowanego przez Waronkę Ludowego Sekretariatu wchodzili:

ludowy sekretarz opieki - Pałuta Badunowa,
ludowy sekretarz finansów - G. Biełkind,
ludowy sekretarz sprawiedliwości - Jafim Bialewicz,
ludowy sekretarz rolnictwa - Tamasz Hryb,
ludowy sekretarz spraw żydowskich - Mosze Gutman,
ludowy sekretarz spraw wojskowych - Kanstancin Jezawitau,
ludowy sekretarz spraw wielkoruskich^[c] - P. U. Złobin,
ludowy sekretarz poczty i telegrafu - A. Karacz,
ludowy sekretarz kontroli - Piotr Kraczeuski,
ludowy sekretarz spraw wewnętrznych - I. Mokrejew,
ludowy sekretarz łączności - W. Redźka,
ludowy sekretarz gospodarki - Iwan Sierada,
ludowy sekretarz oświaty - Arkadź Smolicz,
skarbnik - Wasil Zacharka,
sekretarz - Leanard Zajac.

Większość członków rządu Jazepa Waronki było przedstawicielami Białoruskiej Socjalistycznej Gromady^[1].

Uwagi

↑ Tj. rządem.
↑ Por. art.art. III i IV traktatu pokojowego państw centralnych z Rosją.
↑ Tj. rosyjskich.

Przypisy

↑ ^a ^b Encykłapiedyja. s. 291.
↑ ^a ^b Rada Białoruskiej Republiki Ludowej: Archive of BNR. [w:] Third Constituent Charter [on-line]. w Mińsku, 25 marca 1918 roku. [dostęp 2013-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-21)]. (ang.).

Bibliografia

pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 5: M – pud. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 1999, s. 592. ISBN 985-11-0141-9. (biał.).

Zobacz też

Rada Białoruskiej Republiki Ludowej

[2] Tj. rządem.

[4] Por. art.art. III i IV traktatu pokojowego państw centralnych z Rosją.

[5] Tj. rosyjskich.

[a-1] Encykłapiedyja. s. 291.

[b-3] Rada Białoruskiej Republiki Ludowej: Archive of BNR. [w:] Third Constituent Charter [on-line]. w Mińsku, 25 marca 1918 roku. [dostęp 2013-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-21)]. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[b]

[c]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 == Historia ==
+[[Plik:The first coat of arms of the BDR.jpg|mały|Pieczęć Ludowego Sekretariatu Białorusi]]
 Przez większą część 1918 roku Ludowy Sekretariat działał w warunkach tymczasowej okupacji centralnej części ziem białoruskich przez wojska niemieckie<ref group="uwaga">Por. art.art. III i IV [[traktat brzeski|traktatu pokojowego państw centralnych z Rosją]].</ref>. Do października 1919 roku cztery kolejne rządy Białoruskiej Republiki Ludowej działały pod nazwą Ludowego Sekretariatu Białorusi. Natomiast w październiku 1919 roku organ ten został przemianowany na [[Rada Ludowych Ministrów Białoruskiej Republiki Ludowej|Radę Ludowych Ministrów Białoruskiej Republiki Ludowej]]{{r|b}}.