Włodzimierz Józef Dobrowolski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Życiorys: jęz. |
→Życiorys: wikilink, , drobne redakcyjne |
||
Linia 31: | Linia 31: | ||
Pracował jako specjalista [[Interna|internista]] w Warszawie. |
Pracował jako specjalista [[Interna|internista]] w Warszawie. |
||
Wobec zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego w 1939 został zmobilizowany w Przemyślu. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] 1939, [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w [[Kozielsk]]u. Wiosną 1940 został przetransportowany do [[Katyń|Katynia]] i rozstrzelany przez funkcjonariuszy [[Obwodowy Zarząd NKWD w Smoleńsku|Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku]] oraz pracowników [[NKWD]] przybyłych z [[Moskwa|Moskwy]] na mocy decyzji [[Biuro Polityczne KC KPZR|Biura Politycznego]] KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP(b)]] z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego [[Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu|Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu]], gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 272<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20170828184149/http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=35&sub=635|tytuł=Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.|opublikowany=stankiewicze.com|data dostępu=2015-03-03}}</ref>. Przy zwłokach Włodzimierza Dobrowolskiego zostały odnalezione: wojskowy znak tożsamości |
Wobec zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego w 1939 został zmobilizowany w Przemyślu. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] 1939, [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w [[Kozielsk]]u. Wiosną 1940 został przetransportowany do [[Katyń|Katynia]] i rozstrzelany przez funkcjonariuszy [[Obwodowy Zarząd NKWD w Smoleńsku|Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku]] oraz pracowników [[NKWD]] przybyłych z [[Moskwa|Moskwy]] na mocy decyzji [[Biuro Polityczne KC KPZR|Biura Politycznego]] KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP(b)]] z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego [[Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu|Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu]], gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 272<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20170828184149/http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=35&sub=635|tytuł=Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.|opublikowany=stankiewicze.com|data dostępu=2015-03-03}}</ref>. Przy zwłokach Włodzimierza Dobrowolskiego zostały odnalezione: [[nieśmiertelnik|wojskowy znak tożsamości]] i słuchawka<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 45 | isbn = 83-7001-294-9}}</ref>. |
||
Był żonaty z Ireną Skoryną{{odn|Księga Cmentarna Katynia|2000|s=109}}. |
Był żonaty z Ireną Skoryną{{odn|Księga Cmentarna Katynia|2000|s=109}}. |
Wersja z 13:54, 1 wrz 2024
podpułkownik lekarz | |
Data i miejsce urodzenia |
15 marca 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
pomocnik komendanta |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Włodzimierz Józef Dobrowolski[a] (ur. 3 marca?/15 marca 1889[2][b] w Humaniu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, internista.
Życiorys
Urodził się 15 marca 1889 w Humaniu, ówczesnym mieście powiatowym guberni kijowskiej. Syn Zygmunta i Julianny[3]. W 1914 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Kijowskiego[3]. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego[3]. Podczas wojny domowej w Rosji służył w szeregach 2 białogwardyjskiej dywizji ukraińskiej[3].
W 1920 wstąpił do Wojska Polskiego[3]. Pracował w szpitalu okręgowym w Łodzi i Białymstoku, a następnie jako starszy ordynator w szpitalu wojskowym w Lublinie i Zambrowie[3]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 10. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[4]. W 1928 był przydzielony do kadry oficerów służby zdrowia oraz do 11 Pułku Ułanów Legionowych w Ciechanowie. Z dniem 5 maja 1932 został przydzielony do Szpitala Wojskowego Sezonowego w Inowrocławiu na stanowisko komendanta[5]. W grudniu 1932 został przesunięty w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego ze stanowiska starszego ordynatora na stanowisko kwatermistrza[6]. 12 marca 1933 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 8. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[7]. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego na stanowisku pomocnika komendanta do spraw gospodarczych[8].
Pracował jako specjalista internista w Warszawie.
Wobec zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego w 1939 został zmobilizowany w Przemyślu. Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 272[9]. Przy zwłokach Włodzimierza Dobrowolskiego zostały odnalezione: wojskowy znak tożsamości i słuchawka[10].
Był żonaty z Ireną Skoryną[3].
Upamiętnienie
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Włodzimierza Dobrowolskiego w Białymstoku.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938[13]
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][15]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- Zbrodnia katyńska
Uwagi
- ↑ 19 marca 1937 ogłoszono sprostowanie imion z „Włodzimierz” na „Włodzimierz Józef”[1].
- ↑ Według kalendarza juliańskiego urodził się 2 marca. Zobacz daty nowego i starego porządku.
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 22.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 367.
- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 109.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 121.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 435.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 409.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933, s. 46.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 491.
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2015-03-03].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 45. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 17.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 375.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Włodzimierz Dobrowolski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2015-03-03].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Tłuczek: Przemyska Lista Katyńska (1). niedziela.pl. [dostęp 2015-03-01].
- Absolwenci i studenci Cesarskiego Uniwersytetu Kijowskiego Świętego Włodzimierza
- Biali (wojna domowa w Rosji)
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Ludzie urodzeni w Humaniu
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Podpułkownicy lekarze II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polscy interniści
- Polscy lekarze w kampanii wrześniowej
- Urodzeni w 1889
- Zmarli w 1940