Przejdź do zawartości

Żabka (styl pływacki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żabka z boku

Styl klasyczny, potocznie: żabka[1] – jest to najwolniejszy styl, ponieważ cała faza przygotowawcza (przeniesieni lub podkurczenie kończyn przed zagarnięciem wody) odbywa się pod wodą[1]. Styl ten świetnie sprawdza się podczas pływania rekreacyjnego, gdyż nie wymaga dużego wysiłku[1]. Styl klasyczny jest wymagający pod względem techniki i koordynacji[1]. W dużym uproszczeniu polega na naśladowaniu ruchów pływającej żaby.

Technika

[edytuj | edytuj kod]

Przy pływaniu żabką człowiek, w pozycji wyjściowej, powinien leżeć płasko na brzuchu głową do wody, ręce powinny być wyprostowane w ramieniu i wyciągnięte maksymalnie na wprost, a nogi wyprostowane w kolanie i wyciągnięte maksymalnie do tyłu. Następnie należy wykonać w zsynchronizowanej kolejności następujące ruchy: przy podkurczaniu nóg wykonuje się oburęczny wymach boczny rąk, przy wykopie nóg ręce są prostowane do przodu.

Zastosowanie w lecznictwie

[edytuj | edytuj kod]

Żabka była kiedyś polecana w pływaniu leczniczym, np. leczeniu skrzywień kręgosłupa. Obecnie się tego odradza, gdyż żabka istotnie rozbudowuje przednie mięśnie klatki piersiowej, nie wzmacniając jednak prawie mięśni grzbietu. Wyraźnie widoczne jest to u zawodowych żabkarzy, którzy chodzą zgarbieni z powodu dysproporcji w masie mięśni. Do leczenia wad kręgosłupa polecana jest natomiast żabka na plecach, gdzie mięśnie grzbietu istotnie pracują, a także obydwa rodzaje kraula, gdzie ruch okrężny rąk jest bardzo korzystny.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Sharron Davis, James Harrison, Nauka pływania w Weekend, Warszawa: Wiedza i Życie, 1999, s. 34, ISBN 83-7184-828-5.