Przejdź do zawartości

Aldo Ciccolini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aldo Ciccolini
Ilustracja
Aldo Ciccolini w 2011
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1925
Neapol

Data i miejsce śmierci

1 lutego 2015
Asnières-sur-Seine

Instrumenty

pianino

Gatunki

muzyka klasyczna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)

Aldo Ciccolini (ur. 15 sierpnia 1925 w Neapolu, zm. 1 lutego 2015 w Asnières-sur-Seine)[1]francusko-włoski pianista i kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 9 lat za zgodą dyrektora Francesco Cilea rozpoczął naukę w Conservatorio San Pietro a Majella w Neapolu. U Paolo Denza, ucznia Ferruccio Busoniego, pobierał lekcje gry na pianinie, a u Achille Longo harmonii i kontrapunktu.

Po raz pierwszy jako pianista wystąpił w 1941 w Teatro San Carlo w Neapolu. Do 1946 zbierając na utrzymanie rodziny, zmuszony był grywać w barach. W 1949 został laureatem Międzynarodowego Konkursu im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu. W 1969 otrzymał francuskie obywatelstwo. W latach 1970–1988 wykładał w Konserwatorium Paryskim. Ciccolini mieszkał samotnie w Asnières-sur-Seine, w okolicach Paryża. Cierpiał na bezsenność[2].

Odznaczony został komandorią Orderu Narodowego Zasługi[3], krzyżem oficerskim Legii Honorowej oraz komandorią Orderu Sztuki i Literatury[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Roberta Manetti, Morto Aldo Ciccolini, il grande pianista che amava Firenze. Aveva 90 anni [online], firenzepost.it, 1 lutego 2015 [dostęp 2015-02-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-01] (wł.).
  2. Aldo Ciccolini, pianist - obituary. [w:] The Telegraph [on-line]. telegraph.co.uk, 2015-02-03. [dostęp 2015-02-04]. (ang.).
  3. Décret du 16 mai 2008 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr. [dostęp 2020-01-23]. (fr.).
  4. Remembering the Elegant Pianist Aldo Ciccolini, 1925-2015. wrti.org, 2015-02-06. [dostęp 2020-01-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • „Maestro Ciccolini”, in 88 notes pour piano solo, Jean-Pierre Thiollet, Neva Ed., 2015, 183 (ISBN 978-2-3505-5192-0)