Przejdź do zawartości

Siergiej Konionkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siergiej Konionkow
Серге́й Тимофе́евич Конёнков
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1874
Karakowicze

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 1971
Moskwa

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz, pedagog

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Ludowy Artysta ZSRR Ludowy Artysta RFSRR Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”

Siergiej Timofiejewicz Konionkow (ros. Серге́й Тимофе́евич Конёнков, ur. 28 czerwca?/10 lipca 1874 w Karakowiczach, obecnie obwód smoleński w Rosji, zm. 9 grudnia 1971 w Moskwie) – rosyjski rzeźbiarz, grafik i pedagog. Bohater Pracy Socjalistycznej (1964). Ludowy Artysta ZSRR (1958). Ludowy Artysta RFSRR (1955). Członek rzeczywisty Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych (od 1906) i Akademii Sztuk Pięknych ZSRR od 1954.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1892–1899 uczył się w Moskiewskiej Uczelni Malarstwa, Rzeźby i Architektury, następnie do 1902 w Wyższej Uczelni Artystycznej przy Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Władimira Bieklemiszewa. Uzyskał dyplom na podstawie rzeźby Samson rozrywający pęta. Uczestniczył w moskiewskim powstaniu grudniowym podczas Rewolucji 1905 roku. W 1906 stworzył cykl portretów uczestników tych wydarzeń. W 1907 zaprezentował cykl drewnianych rzeźb zwanych „serią leśną” – wizerunków bóstw słowiańskich zawierającą w sobie elementy modernizmu i rzeźby archaicznej[1]. Temat lasu przewijał się w jego dziełach również w kolejnych latach (np. Strzybóg z 1910). W drugiej dekadzie XX wieku tworzył także rzeźby inspirowane podróżą po Grecji i Egipcie w 1912[1]. Od 1909 był członkiem Związku Rosyjskich Artystów, a od 1916 – członkiem rzeczywistym Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1917 do 1919 stał na czele Moskiewskiego Związku Zawodowego Rzeźbiarzy. W latach 1918–1922 wykładał we Wchutiemasie i studiu Proletkultu. Należał do Stowarzyszenia Artystów Rewolucyjnej Rosji. W 1918 wykonał tablicę „Poległym w walce o pokój i braterstwo narodów” dla Baszty Senackiej na Kremlu i kompozycję rzeźbiarską Stiepan Razin i jego drużyna na plac Czerwony (obecnie w Państwowym Muzeum Rosyjskim).

W końcu 1923 wyjechał z żoną Margaritą na wystawę rosyjskiej i radzieckiej sztuki do Rygi i USA. Powrócił do ojczyzny dopiero po 22 latach. W tym okresie mieszkał głównie w Nowym Jorku. Mieszkając w Stanach Zjednoczonych tworzył rysunki inspirowane Apokalipsą św. Jana i wyobrażenia kosmogonii[2]. Należał do grupy „Uczniów Chrystusa” założonej przez Charlesa Taze’a Russella. W 1935 wykonał popiersie Alberta Einsteina dla uniwersytetu Princeton. Podczas drugiej wojny światowej działał w Komitecie Pomocy Rosji i tworzył na podstawie fotografii portrety radzieckich marszałków. Prowadził korespondencję ze Stalinem, w której miał przewidzieć datę ataku Niemiec na ZSRR i zakończenia wojny[3]. W 1945 na osobisty rozkaz Stalina parowiec „Smolny” przewiózł artystę i jego dzieła do ZSRR. Rzeźbiarz otrzymał od państwa pracownię w Moskwie na rogu ulicy Gorkiego (dziś Twierskaja) i Twerskiego bulwaru. W ostatnich latach życia stworzył cykl Trzy wieki przedstawiający członkinie rodziny Maksyma Gorkiego, u którego gościł we Włoszech w latach 1928–1929. Wykonywał także portrety wybitnych postaci rosyjskiej i światowej kultury (m.in. Bacha, Paganiniego). Na jego grobie na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie znajduje się rzeźbiony autoportret.

Był honorowym obywatelem Smoleńska (1964)[4].

Nazwę „Skulptor Konionkow” nosił ukończony w 1976 prototypowy statek serii Ro-ro typu B-481 o nośności 17300 ton zaprojektowany w Stoczni Gdańskiej przez zespół pod kierunkiem mgr. inż. Zbigniewa Bisagi[5].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]