Przejdź do zawartości

Hans Aanrud

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Aanrud
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 września 1863
gmina Vestre Gausdal

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1953
Oslo

Narodowość

norweska

Język

bokmål

Dziedzina sztuki

literatura

Hans Aanrud (ur. 3 września 1863 w gminie Vestre Gausdal, zm. 11 stycznia 1953 w Oslo) – norweski prozaik, autor literatury dziecięcej i chłopskiej tworzący w języku bokmål[1].

Pochodził z rodziny chłopskiej. W 1882 osiadł w Kristianii, gdzie studiował prawo i filozofię, a w latach 1911–1923 był doradcą Teatru Narodowego. Pisał nowele i opowiadania. Współredagował czasopismo „Tidssignaler”, do którego pisał artykuły na temat funkcji wychowawczej teatru[1].

Jego twórczość dla dzieci ukazała się w języku polskim w przekładach Rozalii Bernsztajnowej i Janiny Mortkowiczowej[1].

Wybrana twórczość

[edytuj | edytuj kod]

(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])

  • Fortællinger (zbiór opowiadań, 1891)
  • Fra Svipop til Venaasen (zbiór opowiadań, 1882)
  • En Vinternat og andre Fortællinger (zbiór nowel poetyckich, 1896)
  • Storkarr (zbiór opowiadań dla dzieci, 1896)
  • Historia o Cesi sierotce (oryg. Sidsel Sidsæaerk, zbiór opowiadań dla dzieci, 1903)
  • Smaaf (zbiór opowiadań dla dzieci, 1906)
  • Wyprawa do słońca (oryg. Solve Solfeng, zbiór opowiadań dla dzieci, 1910)
  • Trylogia komedii satyrycznych:
    • Storken (1885)
    • Høoit til Hest (1901)
    • Hanen (1906)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Zenon Ciesielski (red.), Słownik pisarzy skandynawskich, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 267, ISBN 978-83-214-0275-8.