Przejdź do zawartości

Jang Sŏng T’aek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jang Sŏng T’aek
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1946
Kangwŏn

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 2013
Pjongjang

Wiceprzewodniczący Komisji Obrony Narodowej KRLD
Okres

od 7 czerwca 2010
do 8 grudnia 2013

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Poprzednik

Kim Yŏng Ch’un

Następca

Ch’oe Ryong Hae

Szef Centralnego Departamentu Administracji Partii Pracy Korei
Okres

od 11 października 2007
do 8 grudnia 2013

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Następca

Kim Ki-nam

Jang Sŏng T’aek
Nazwa koreańska
Hangul

장성택

Hancha

張成澤

Transkrypcja poprawiona

Jang Seong-taek

Transkrypcja MCR

Chang Sŏngt’aek

Wymowa (IPA)

dʑaŋ suŋ tɛk

Jang Sŏng T’aek, również Jang Song Thaek, kor. 장성택, IPA: [dʑaŋ suŋ tɛk] (ur. 2 lutego 1946 w Kangwŏn, zm. 12 grudnia 2013 w Pjongjangu) – północnokoreański polityk, mąż Kim Kyŏng Hŭi, siostry Kim Dzong Ila - przywódcy Korei Północnej w latach 1994-2011. Wiceprzewodniczący Komisji Obrony Narodowej KRLD od 7 czerwca 2010 do 8 grudnia 2013.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jang ukończył Wyższą Szkołę im. Kim Ir Sena i w latach 1969-1979 studiował za granicą, w Moskwie. Po powrocie poślubił Kim Kyŏng Hŭi, młodszą siostrę Kim Dzong Ila[1]. Zajmował stanowisko wiceprzewodniczącego Partii Pracy Korei. 25 listopada 2004 został odwołany z tego stanowiska[2]. W marcu 2006 ponownie pojawił się publicznie, towarzysząc Kim Dzong Ilowi w oficjalnej podróży do Chin. W październiku 2007 Koreańska Centralna Agencja Prasowa potwierdziła nominację Janga na stanowisko wiceprzewodniczącego Partii Pracy Korei. Jang przejął wówczas odpowiedzialność za policję, sądownictwo oraz bezpieczeństwo wewnętrzne. Uczestniczył również w oficjalnym lunchu w czasie wizyty prezydenta Korei Południowej Roh Moo-hyuna w Korei Północnej[3].

W kwietniu 2009 Jang wszedł w skład Narodowej Komisji Obrony, co stanowiło wyraźny znak jego awansu w strukturach władzy[4]. 7 czerwca 2010 został mianowany wiceprzewodniczącym Narodowej Komisji Obrony, najwyższego ciała wojskowego[5].

Jang Sŏng T’aek był ojcem Jang Kŭm Sŏng, która kształciła się w Paryżu. Chciała poślubić mężczyznę uważanego za wrogiego ideologicznie. Jej rodzice zdecydowanie sprzeciwili się temu związkowi[6]. W 2006 odmówiła powrotu do Pjongjangu i we wrześniu 2006 popełniła samobójstwo, przedawkowując leki nasenne[7].

Kiedy po śmierci Kim Dzong Ila w grudniu 2011 nowym przywódcą KRLD został ogłoszony jego syn Kim Dzong Un, Jang Sŏng T’aek był uważany przez zagranicznych analityków za de facto główną postać systemu północnokoreańskiego[8]. W 2012, z jego inicjatywy, Prezydium Najwyższego Zgromadzenia Ludowego KRLD ogłosiło dekret o amnestii skazańców „dla uczczenia przypadającej w tym roku 100. rocznicy urodzin Kim Ir Sena i 70. urodzin Kim Dzong Ila''. Jednak 3 grudnia 2013 Jang został zdymisjonowany[9]. 9 grudnia 2013 Koreańska Centralna Agencja Prasowa poinformowała o odsunięciu Janga ze wszystkich zajmowanych stanowisk oraz z partii. Został oskarżony o zachowania demoralizujące, korupcję oraz niewłaściwe zarządzanie finansami państwa[10]. 12 grudnia 2013 agencja poinformowała o przeprowadzeniu procesu przez trybunał wojskowy. Jang Sŏng T’aek został skazany na karę śmierci wykonaną rzekomo przez rozszarpanie i zjedzenie przez psy myśliwskie[11]. Egzekucję wykonano tuż po ogłoszeniu wyroku[12]. Dekret o amnestii został odwołany[13]. Informacje jakoby Jang Sŏng T’aek, został zabity przez psy, podał w wątpliwość publicysta The Washington Post Max Fisher. Wskazał on iż pierwsza poinformowała o tym gazeta z Hongkongu, znana z artykułów sensacyjnych i braku wiarygodności, a nie jak dotąd zwykle posiadające najświeższe informacje z Korei Północnej, media chińskie i południowokoreańskie[14]. Według informacji podawanych przez południowokoreańską agencję prasową „Yonhap” po śmierci T’aeka prześladowani mieli być członkowie jego rodziny, z czego większość prawdopodobnie została zabita[15]. Jednak w styczniu 2020 jego żona pojawiła się publicznie na powitaniu nowego roku, co jednoznacznie obaliło pogłoski o jej zabiciu[16].

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Song-ryeong
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Ung-u
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Bo-hyon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Hyong Jik
 
Kang Pan Sŏk
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Dzong Suk
 
Kim Ir Sen
 
Kim Sŏng Ae
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Yŏng Suk
 
 
Sŏng Hye Rim
 
Kim Dzong Il
 
Ko Yŏng Hŭi
 
Kim Ok
 
Kim Kyŏng Hŭi
 
Jang Sŏng T’aek
 
Kim Kyŏng Jin
 
Kim P’yŏng Il
 
Kim Yŏng Il
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Sŏl Song
 
Kim Dzong Nam
 
Kim Dzong Czol
 
Kim Dzong Un
 
Ri Sŏl Ju
 
Kim Jo Dzong
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kim Han-sol
 
 
 
 
 
 
 
Kim Dzu Ae

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „North Korea 'is being run by Kim Jong Il’s brother-in-law'”, Times Online, 8 listopada 2008.
  2. Barbara Demick: Kim Jong Il purges relative from power, paving way for sons. seattletimes.nwsource.com, 2004-12-09. [dostęp 2018-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-12)]. (ang.).
  3. „orth Korean media confirms promotion of Jang Song-thaek to senior post”, Yonhap News, 13 grudnia 2007.
  4. „Kim żyje i bierze szwagra do pomocy”, gazeta.pl, 11 kwietnia 2009.
  5. North Korea in leadership reshuffle. BBC News, 7 czerwca 2010. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).
  6. N. Korea: Kim Jong-il's Niece Killed Herself in France [online], freerepublic.com [dostęp 2016-02-10].
  7. „From Sunshine to sunset”. atimes.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-18)]., Asia Times, 18 października 2006.
  8. Korea płacze po przywódcy: To tylko broń propagandowa Korei Płn. Ludzie nienawidzą Kima, Gazeta Wyborcza, 19 grudnia 2011.
  9. Zmiany na szczycie [online], pukhan.pl [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-04] (pol.).
  10. Wuj Kim Dzong Una odsunięty od władzy. rp.pl. [dostęp 2018-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-17)].
  11. Hongkońska gazeta: Wuj Kim Dzong Una nie został rozstrzelany. Zjadły go psy. gazeta.pl. [dostęp 2014-01-03]. (pol.).
  12. Wuj Kim Dzong Una odsunięty od władzy. rp.pl. [dostęp 2013-12-12]. (pol.).
  13. North Korea: What Jang’s Execution Means for the Future | 38 North: Informed Analysis of North Korea [online], 38north.org [dostęp 2016-05-03].
  14. Brutalna egzekucja wujka Kim Dzong Una? Dziennikarz „Washington Post” ma wątpliwości [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2014-01-04] (pol.).
  15. Dalszy ciąg krwawej rozprawy w Pjongjangu. rp.pl. [dostęp 2014-01-28]. (pol.).
  16. Grupa Wirtualna Polska, Korea Północna. Kim Dzong Un jednak jej nie zabił. W kraju poruszenie [online], o2.pl, 26 stycznia 2020 [dostęp 2020-08-29] (pol.).