Przejdź do zawartości

Jerzy Lenda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Lenda
kontradmirał kontradmirał
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1953
Starowice Dolne

Przebieg służby
Lata służby

1976–2010

Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna (PRL)
 Marynarka Wojenna

Jednostki

8 Flotylla Obrony Wybrzeża
2 dywizjon Okrętów Transportowo-Minowych

Stanowiska

dowódca 8 Flotylli Obrony Wybrzeża

Główne wojny i bitwy

nie brał udziału

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"

Jerzy Czesław Lenda (ur. 12 grudnia 1953) – polski kontradmirał i inżynier techniki nawigacji, oficer okrętów desantowych, od 2005 do 2009 dowódca 8 Flotylli Obrony Wybrzeża.

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Czesław Lenda urodził się 12 grudnia 1953 w Starowicach Dolnych. W 1972 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Strzelinie i wstąpił do Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej, po ukończeniu której w 1976 otrzymał promocję oficerską i tytuł inżyniera nawigatora. Studiował w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie, gdzie odbył kurs II stopnia z zakresu artylerii i broni okrętowej – konstrukcje i eksploatacja (1981–1983) oraz operacyjne studia podyplomowe (1988–1989). Jest również absolwentem Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej (1999) i studiów dowódczych w Akademii Dowodzenia Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (ang. Naval Command College) w Newport (2005).

Służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze stanowisko służbowe objął na okręcie desantowym ORP „Siekierki”, gdzie był dowódcą działu okrętowego artylerii i broni rakietowej. W 1978 został zastępcą dowódcy okrętu ORP „Studzianki”, a w 1981 – zastępcą dowódcy grupy okrętów na ORP „Głogów” w jednym z dywizjonów okrętów desantowych 2 Brygady Okrętów Desantowych w Świnoujściu. Od 1983 do 1996 służył w Sztabie 8 Flotylli Obrony Wybrzeża im. wiceadm. Kazimierza Porębskiego w Świnoujściu, kolejno jako pomocnik oficera flagowego artylerii okrętowej (1983–1985), starszy oficer flagowy artylerii (1985–1991) oraz zastępca szefa Wydziału Operacyjnego (1991-1996). Następnie dowodził 2 dywizjonem Okrętów Transportowo-Minowych w Świnoujściu. Od 2002 był szefem Szkolenia Flotylli, a w latach 2005–2009 dowódca 8 Flotylli Obrony Wybrzeża. 31 stycznia 2010 zakończył zawodową służbę wojskową.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]