wrak

wrak (język polski)

wrak (1.1)

wrak (1.1)

wrak (1.2)

wymowa:

IPA: [vrak], AS: [vrak]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) resztki uszkodzonego statku lub samolotu; zob. też wrak w Wikipedii

(1.2) pot. wyeksploatowany, zniszczony pojazd, maszyna

(1.3) przen. o człowieku schorowanym, niedołężnym, wyczerpanym fizycznie lub psychicznie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wrak	wraki
dopełniacz	wraka / wraku	wraków
celownik	wrakowi	wrakom
biernik	wrak	wraki
narzędnik	wrakiem	wrakami
miejscownik	wraku	wrakach
wołacz	wraku	wraki

przykłady:

(1.1) Nurkowie wydobyli z morza wrak statku.

(1.2) Tym wrakiem, co stoi w garażu raczej nie da się jeździć.

(1.3) Heniek jest w tej chwili wrakiem, tak go ta wódka zniszczyła.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) grat, rupieć, trup, ruina

(1.3) żywy trup, ruina

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wrakowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shipwreck, wreck
• duński: (1.1) vrag n
• esperanto: (1.1) vrako
• francuski: (1.1) épave ż
• islandzki: (1.1) skipbrot n
• niemiecki: (1.1) Wrack n
• rosyjski: (1.1) остов m

źródła: