lufa

lufa (język polski)

długa lufa (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) część broni palnej w postaci rury, w której następuje rozpędzenie pocisku przy strzale; zob. też lufa w Wikipedii

(1.2) gwara szkolna ocena niedostateczna, jedynka

(1.3) piękna dziewczyna

(1.4) kieliszek wódki

odmiana:

(1.1) lp luf|a, ~y, ~ie, ~ę, ~ą, ~ie, ~o; lm ~y, ~, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y

przykłady:

(1.1) Szeryf w milczeniu patrzył na zabitego bandytę, po czym zdmuchnął dym wydobywający się z lufy jego rewolweru i włożył broń do kabury.

(1.2) Kiedy chcesz poprawiać tę lufę z matematyki?

(1.4) Jak mnie rwie. Polej lufę bo nie wyrobię. (PitBull, odc. 2., sez. 1.)

składnia:

kolokacje:

(1.1) lufa gładka/gwintowana; lufa karabinu/pistoletu/armaty/...

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lufka; przym. lufowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Lauf (por. laufen)

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pała

• angielski: (1.1) barrel
• duński: (1.1) løb n
• hiszpański: (1.1) cañón m, tubo m; (1.2) cate m, cero m
• interlingua: (1.1) cannon
• niemiecki: (1.1) Lauf m
• rosyjski: (1.1) ствол m