Jump to content

Kan'on (pisari Hom)

Az Википедиа
Kan'on (pisari Hom)
Padar Ham[d][1]
Farzand Zidon[d] va Heth[d]

Kan'on (ibrī: כְּנַעַן ‒ halim, burdbor; ar. کنعان‎), Jom — pisari Hom, naberai Nūh (a), çaddi a'loi Kan'onijon.

Dar Kitobi Muqaddas az Kan'on bisjor nom burda şudaast (Hastī 9: 21‒25; 9,10:6, 15‒19, 26‒27). Dar mavride ū dar şumori pisaroni Hom mazkur ast: «Pisaroni Hom: Kuş, Misr, Fut va Kan'on» (Hastī 9, 10:6). Bino ba ma'lumoti rivojoti Ahdi Qadim, hazrati Nūh (a) Homro la'nat guft va in nafrini ū domangiri Kan'on niz şud (Hastī 9: 20‒27). Dar rivojote Kan'onro pisari Nūh (a) jo nomi pisari Som ibni Nūh nom burdaand. Barxe rivojot niz ūro pisari Kūş va padari Namrud donistaand. Kan'on du pisar doşt: Sidun va Hit (Hastī 9, 10:1‒32). Ba'd az on qabilahoi kan'onī gustariş joftand. (Hastī 9, 10:15‒19).

Bar pojai rivojoti islomī, Nūh (a) cahor pisar doşt: Som, Hom, Jofis va Kan'on. Dar Qur'on (11:40‒47) ba dostoni pisari Nūh (a) işora şudaast, ki tibqi on, vaj ba nubuvvati padar imon naovard va hamrohi kofiron giriftori azobi ilohī gardid. Peş az nuzuli in azob, Nūh (a) pisaraşro da'vat kard, to dar kiştī savor şavad, ammo ū napazirufta, megūjad, ki boloi kūhe meravam, to az tūfon dar amon boşam. Nūh (a) bori digar pisarro baroi ba kiştī savor şudan da'vat kard, vale boz ham ū ba mav'izahoi padar gūş nadod va nihojat dar tūfon ƣarq şud. Dar çuz'ijoti in doston mijoni mufassiron ixtilof ast. Aksari mufassiron mu'taqidand, ki ū pisari voqeiji Nūh (a) bud. Nūh (a) az kufri in pisari xud ogoh nabud va ba hamin dalel, ūro da'vat kard, to dar kiştī savor şavad.

Adabijot

[viroiş | edit source]
  • Kan'on / S. Naimī // Kaşiş — Koson. — D. : SIEMT, 2022. — (Ensiklopedijai Milliji Toçik : [taxm. 25 ç.] / sarmuharrir N. Amirşohī ; 2011—2023, ç. 10). — ISBN 978-99985-0-006-8.
  • Kitobi Muqaddas Ahdi Qadim va Ahdi Çadid. Stokgolьm, 1999;
  • دیوبندی محمد شفیع عثمانی. معارف القران. جلد ٧. تربت جام، ١٣٨١ ش.؛
  • صابونی محمد علی. صفوة التفاسیر (ترجمۀ فارسی). جلد ٢. تهران، ١٣٨٢ ش.؛
  • محلی جلال الدین و سیوطی جلال الدین. تفسیر جلالین (ترجمۀ فارسی) جلد ٣. تهران، ۱۳۸۵ ش.؛
  • دانشنامۀ دانشگستر. جلد ١٣. تهران، ١٣٨٩ ش