ข้ามไปเนื้อหา

ลั่วหยาง

พิกัด: 34°37′11″N 112°27′14″E / 34.6197°N 112.4539°E / 34.6197; 112.4539
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ลกเอี๋ยง)
นครลั่วหยาง

洛阳市

ลกเอี๋ยง
บน: ถ้ำหลงเหมิน, ล่างซ้าย: วัดม้าขาว, ล่างขวา: ดอกหมู่ตานในลั่วหยาง และสะพานหลงเหมิน
บน: ถ้ำหลงเหมิน, ล่างซ้าย: วัดม้าขาว, ล่างขวา: ดอกหมู่ตานในลั่วหยาง และสะพานหลงเหมิน
ที่ตั้งของนครลั่วหยางภายในมณฑลเหอหนาน
ที่ตั้งของนครลั่วหยางภายในมณฑลเหอหนาน
นครลั่วหยางตั้งอยู่ในที่ราบจีนตอนเหนือ
นครลั่วหยาง
นครลั่วหยาง
นครลั่วหยางตั้งอยู่ในประเทศจีน
นครลั่วหยาง
นครลั่วหยาง
นครลั่วหยาง (ประเทศจีน)
พิกัด (หน่วยงานบริหารเทศบาลนครลั่วหยาง): 34°37′11″N 112°27′14″E / 34.6197°N 112.4539°E / 34.6197; 112.4539
ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑลเหอหนาน
ศูนย์กลางการปกครองเขตลั่วหลง
การปกครอง
 • เลขาธิการพรรคเจียง หลิง (江凌)
 • นายกเทศมนตรีสฺวี อีเสี่ยน (徐衣显)
พื้นที่
 • ทั้งจังหวัด15,229.15 ตร.กม. (5,880.01 ตร.ไมล์)
 • เขตเมือง810.4 ตร.กม. (312.9 ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล1,402.3 ตร.กม. (541.4 ตร.ไมล์)
ความสูง144 เมตร (472 ฟุต)
ประชากร
 (ประชากรทั้งหมดมาจากสำมะโนปี 2020 ส่วนข้อมูลอื่นมาจากปี 2018)[1]
 • ทั้งจังหวัด7,056,699 คน
 • ความหนาแน่น460 คน/ตร.กม. (1,200 คน/ตร.ไมล์)
 • เขตเมือง2,249,300 คน
 • ความหนาแน่นเขตเมือง2,800 คน/ตร.กม. (7,200 คน/ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล2,751,400 คน
 • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล2,000 คน/ตร.กม. (5,100 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+8 (มาตรฐานจีน)
รหัสพื้นที่379
รหัส ISO 3166CN-HA-03
GDP¥52541 ต่อหัว (2015)
Ethnicitiesฮั่น, หุย, แมนจู, มองโกล
จำนวนเขตการปกครองระดับอำเภอ15
ป้ายทะเบียนรถC
เว็บไซต์www.ly.gov.cn
ลั่วหยาง
"ลั่วหยาง" เมื่อเขียนด้วยอักษรจีนตัวย่อ (บน) และอักษรจีนตัวเต็ม (ล่าง)
อักษรจีนตัวย่อ洛阳
อักษรจีนตัวเต็ม洛陽
ความหมายตามตัวอักษร"ฝั่งเหนือของ[แม่น้ำ]ลั่ว"

ลั่วหยาง หรือสำเนียงฮกเกี้ยนว่า ลกเอี๋ยง เป็นนครแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในพื้นที่บรรจบกันของแม่น้ำลั่วและแม่น้ำเหลืองทางตะวันตกของมณฑลเหอหนาน มีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด มีอาณาเขตทางทิศตะวันออกติดกับเจิ้งโจว ซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑล ทิศตะวันออกเฉียงใต้ติดกับผิงติ่งชาน ทิศใต้ติดกับหนานหยาง ทิศตะวันตกติดกับซานเหมินเสีย ทิศเหนือติดกับจี้หยวน และทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดกับเจียวจั้ว ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2018 ลั่วหยางมีประชากร 6,888,500 คน โดยอาศัยอยู่ในตัวเมือง 2,751,400 คน[1]

ลั่วหยางตั้งอยู่บนที่ราบตอนกลางของจีน เป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศจีนและเป็นหนึ่งในแหล่งกำเนิดของอารยธรรมจีน นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในสี่เมืองหลวงเก่าที่ยิ่งใหญ่ของจีน โดยเคยเป็นเมืองหลวงของหลายราชวงศ์เช่น ราชวงศ์โจวตะวันออก ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก และราชวงศ์ถัง

เขตการปกครอง

[แก้]

ลั่วหยางมีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด แบ่งการปกครองออกเป็น 7 เขต และ 7 อำเภอ ดังนี้

ในการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2010 เขตที่อยู่ในตัวเมืองซึ่งมีจำนวน 5 แห่ง มีประชากร 1,857,003 คน ทำให้เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสี่ในมณฑลเหอหนาน ในขณะที่พื้นที่ทั้งหมดที่อยู่ในความควบคุมของเทศบาลนครลั่วหยางมีประชากรทั้งหมด 6,549,941 คน

แผนที่

ภาพ

[แก้]

เมืองแฝดและเมืองพี่น้อง

[แก้]

ลั่วหยางเป็นเมืองแฝดกับ

บุคคลที่มีชื่อเสียง

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 "China: Hénán (Prefectures, Cities, Districts and Counties) - Population Statistics, Charts and Map".

อ่านเพิ่ม

[แก้]
  • Abramson, Marc. Ethnic Identity in Tang China. University of Pennsylvania Press (Philadelphia), 2008. ISBN 978-0-8122-4052-8.
  • Cotterell, Arthur. The Imperial Capitals of China: An Inside View of the Celestial Empire. Pimlico (London), 2008. ISBN 978-1-84595-010-1.
  • Hill, John E. Through the Jade Gate to Rome: A Study of the Silk Routes during the Later Han Dynasty, 1st to 2nd Centuries CE. BookSurge (Charleston), 2009. ISBN 978-1-4392-2134-1.
  • Jenner, W. J. Memories of Loyang. Clarendon Press (Oxford), 1981.
  • Yang Hsüan-chih. Lo-yang ch'ien-lan chi, translated by Wang Yi-t'ung as A Record of Buddhist Monasteries in Lo-yang. Princeton University Press (Princeton), 1984. ISBN 0-691-05403-7.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
  • วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ลั่วหยาง
  • คู่มือการท่องเที่ยว Luoyang จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
ก่อนหน้า ลั่วหยาง ถัดไป
สมัยก่อนหน้า
จงโจว
เมืองหลวงของจีน
771–256 ปีก่อน ค.ศ.
สมัยต่อมา

ต่อมาเป็น เสียนหยาง
สมัยก่อนหน้า
ฉางอาน
เมืองหลวงของจีน
ค.ศ. 25–190
สมัยต่อมา

ต่อมาเป็น ฉางอาน