Jean-Marcel Jeanneney

Fransız siyasetçi (1910 – 2010)

Jean-Marcel Jeanneney (d. 13 Kasım 1910, Paris 7. arrondissement - ö. 17 Eylül 2010, Paris), Fransız siyasetçi.

Jean-Marcel Jeanneney
Fransa Adalet Bakanı
Görev süresi
28 Nisan 1969 - 16 Haziran 1969
Başkan Alain Poher
Başbakan Maurice Couve de Murville
Yerine geldiği René Capitant
Yerine gelen René Pleven
Sosyal İşler Bakanı
Görev süresi
8 Ocak 1966 - 31 Mayıs 1968
Hükümdar Charles de Gaulle
Başbakan Georges Pompidou
Yerine gelen Maurice Schumann
Sanayi Bakanı
Görev süresi
8 Ocak 1959 - 14 Nisan 1962
Hükümdar Charles de Gaulle
Başbakan Michel Debré
Yerine geldiği Édouard Ramonet
Yerine gelen Michel Maurice-Bokanowski
Cezayir Yüksek Temsilcisi ve Büyükelçisi
Görev süresi
Temmuz 1962 - Ocak 1963
Hükümdar Charles de Gaulle
Rioz belediye başkanı
Görev süresi
1967 - Mart 1989
Kişisel bilgiler
Doğum 13 Kasım 1910(1910-11-13)
Paris, Fransa
Ölüm 17 Eylül 2010 (99 yaşında)[1]
Paris, Fransa
Partisi UDR
Evlilik(ler) Marie-Laure Monod
Çocuk(lar) 7 (Jean-Noël Jeanneney)

Ailesi, Eğitimi ve Mesleği

değiştir

1932-1942 yılları arasında Senato başkanlığı yapan Jules Jeanneney'in tek oğludur. Edebiyat alanında lisans yapmış, 1936 yılında Hür Siyasal Bilgiler Okulu ekonomi bölümünden mezun olmuştur. Ekonomik bilimler alanında agregasyon sahibi olup ayrıca hukuk doktorudur. Grenoble ve Dijon Üniversitelerinde dersler vermiştir. 1948 yılında Grenoble Siyasal Bilgiler Enstitüsü'nün kuruluşunda aktif olarak yer almış ve bu enstitünün kurucusu olarak tanınmıştır. Paris I Üniversitesi'nde İktisat Politikası profesörü olarak dersler vermiştir.

Marie-Laure Monod ile evli olup bu evlilikten 8 çocuğu (5 kız 3 erkek) olmuştur ki bunlardan biri de eski bakanlardan Jean-Noël Jeanneney'dir.

Siyasi Kariyeri

değiştir

1944-1946 yıllarında, Geçiş Hükûmeti'nde Devlet Bakanı olarak yer alan babasının kabine direktörü olmuştur. Michel Debré Hükümeti'nde sanayi ve ticaret bakanlığı yapmıştır. 1962-1963 yıllarında Fransa'nın Cezayir büyükelçisi ve yüksek temsilcisi olmuştur. 1964'te Ekonomik ve Sosyal Konsey üyeliğine atanmıştır. 1966-1968 yıllarında sosyal işler bakanı olmuş, 1968 seçimlerinde az bir oy farkıyla Pierre Mendès France'ı yenerek Isère'den milletvekili seçilmiştir. Maurice Couve de Murville Hükümeti'nde devlet bakanı olmuştur. 1969 referandumunun ardından de Gaulle'ün ve dönemin adalet bakanı René Capitant'ın istifa etmesi üzerine adalet bakanlığına kısa bir süre vekalet etmiştir. Adım adım Georges Pompidou'yu destekleyen çoğunluk ile anlaşmazlık yaşamaya başlamış ve 1971 yılında partisinden (UDR) istifa ederek Jean Lecanuet ve Jean-Jacques Servan-Schreiber'in Reformcu Hareketi'ne katılmıştır.

1974 Fransa cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ikinci turunda François Mitterrand'a destek vermiştir. 1981 Fransa cumhurbaşkanlığı seçimlerinde kamuoyuna dönemin başbakanı Raymond Barre ile dostluğu olduğu için açıkça belirtmese de yine oyunu Mitterrand'a vermiştir. Solun iktidara gelmesiyle beraber Ottava'daki sanayileşmiş ülkeler zirvesine hazırlıktan sorumlu cumhurbaşkanı özel temsilcisi olmuştur. 2007 yılında Nouvel Observateur'ün sitesinde yayınlanan Ségolène Royal'e açık mektubunda Ségolène Royal'i desteklediğini açıklamıştır.

Görevleri

değiştir

Yerel Yönetimler

  • 1967 - Mart 1989 : Rioz belediye başkanı
  • 1970 - 1971 : Haute-Saône genel konseyi başkanı

Meclis

  • 11 Temmuz 1968 - 12 Ağustos 1968 : Isère 2. seçim çevresi milletvekili

Hükûmet

  • 8 Ocak 1959 - 17 Kasım 1959 : Sanayi ve Ticaret Bakanı
  • 17 Kasım 1959 - 14 Nisan 1962 : Sanayi Bakanı
  • 8 Ocak 1966 - 31 Mayıs 1968 : Sosyal İşler Bakanı
  • 12 Temmuz 1968 - 20 Haziran 1969 : Devlet Bakanı
  • 28 Nisan 1969 - 20 Haziran 1969 : Adalet Bakanı (vekaleten)

Diğer

  • Temmuz 1962 - Ocak 1963 : Cezayir Yüksek Temsilcisi ve Büyükelçisi[2]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "Décès de Jean-Marcel Jeanneney". 17 Eylül 2010. 18 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Lyons, Amelia H. (13 Kasım 2013). The Civilizing Mission in the Metropole: Algerian Families and the French Welfare State during Decolonization (İngilizce). Stanford University Press. s. 214. ISBN 978-0-8047-8714-7. 15 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2024.