Saltar al conteníu

Condáu de Namur

De Wikipedia
Condáu de Namur
(de 981 a 1795)
Primer República Francesa
estáu desapaecíu
Alministración
Capital Namur
Xeografía
Cambiar los datos en Wikidata
Escudu del condáu marquesáu de Namur

Mientres unos 5 sieglos (907 a 1421) el condáu de Namur foi una posesión territorial hereditaria cuasi autónoma, pero relevante dientro del Sacru Imperiu Xermánicu. Foi gobernada poles casa de Namur (946-1196), Henao (Hainaut) (1196-1212), Courtenay (1212-1263) y Flandes (1263-1429). Dempués de la venta del condáu a Felipe'l Bonu per parte de Xuan III en 1421, el títulu pasa a la casa de Borgoña y depués a la d'Habsburgu españoles y austriacos. Dempués de la era napoleónica, el títulu llevar los Habsburgu austriacos.

Nel sieglu IX ye parte del Pagus Lomacensis, una de les divisiones alministratives del Imperiu Carolinxu. Namur, xunto al ríu Mosa, quedó como'l restu d'un territoriu propiedá de la Ilesia (obispaos y abadíes) y de señores feudales. El condáu de Namur perteneció al Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, territoriu ente l'obispáu de Liexa, el ducáu de Brabante y el condáu de Hainaut. Entendía les villes de Namur, Charleroi, Givet, Bouvignes, Mariembourg y Fleurus y correspondíase cola actual provincia belga de Namur.

Dómina Carolinxa

[editar | editar la fonte]

Namur yera una parte del condáu carolinxu de Lomme en 832.

  • Gislebert de Maasgau, nacíu escontra'l 825 en Hainaut (Hennegau o Henao), conde de Maasgau nel 841, conde de Lommegau nel 866. En 846, seduz y casa con Ermengarda, fía del emperador Lotario I († 855). El matrimoniu ye reconocíu nel 849. Muerre nel 892.
  • Bérenger, conde de Lommegau, conde de Maifeld. Bérenger esposó con una fía de Régnier I († 915), conde de Hainaut. Muertu ente'l 937 y el 946.

Casa de Namur

[editar | editar la fonte]

Casa de Hainaut (Henao)

[editar | editar la fonte]

En 1190 na dieta de Schwäbisch Hall, el conde de Namur ye alzáu marqués sobre los condaos de Hainaut, La Roche y Durbuy (amás de Namur), pero la unidá de los cuatro condaos dura solo hasta 1195.

Casa de Courtenay

[editar | editar la fonte]

En 1256, Enrique V de Luxemburgu toma por sorpresa'l marquesáu de Namur.

Casa de Luxemburgu

[editar | editar la fonte]
  • Enrique V de Luxemburgu (r. 1256 – 1265), nietu d'Enrique IV de Luxemburgu, tamién Enrique III de Namur (1216 † 1281), conde de Luxemburgu y de Namur, nietu d'Enrique I de Aveugle; casó en 1240 con Margarita de Chigre (1220 † 1275).

En 1263, Balduino II queriendo financiar la defensa de Constantinopla viende los sos derechos sobre'l condáu a Guido de Dampierre, fíu de Guillermu II de Dampierre. Este ataca darréu a Enrique V de Luxemburgu pa conquistar Namur. Finalmente, un tratáu de paz reconcilia a los dos enemigos en 1264, y Enrique dexa los sos derechos sobre Namur a la so fía Isabel de Luxemburgu, que casa con Guido de Dampierre. En 1263, Balduino II de Constantinopla conde de Namur, viende'l condáu a Guy de Dampierre, conde de Flandes.

Casa de Dampierre

[editar | editar la fonte]
  • 1263 - 1305: Guido de Flandes (r. 1265 – 1297), igualmente Conde de Flandes de 1278 a 1305. Casáu con Mathilde de Béthune († 1264) ; d'esti matrimoniu son los condes de Flandes, dempués los duques de Valois-Borgoña, siendo'l primeru Felipe II de Borgoña ; en segundes nupcias casó con Isabel de Luxembourgo (1247 † 1298), fía d'Enrique III de Luxemburgu y de Margarita de Chigre. En 1298, Guido de Dampierre acomuña al so fíu Xuan I Namur al gobiernu del condáu de Namur.
  • 1298 - 1330: Xuan I de Namur (1267 † 1330), fíu del precedente y d'Isabel de Luxemburgu; casáu en 1307 con Margarita de Clermont (1289 † 1309), fía de Robert de Clermont (1256-1317), conde de Clermont, y de Beatriz de Borgoña (1257-1310), dama de Borbón; en segundes nupcias enllazó (1310) con María de Artois (1291 † 1365), fía de Felipe de Artois (1269-1298), señor de Conches, y de Blanca de Bretaña.
  • Xuan II de Namur (r. 1330 – 1335) (1311 † 1335), fíu de Xuan I y de María de Artois.
  • Guido II de Namur (r. 1335 – 1336), (1312 † 1336), segundu fíu de Xuan I y de María de Artois.
  • Felipe III de Namur (r. 1336 – 1337), (1319 † 1337), cuartu fíu de Xuan I y de María de Artois.
  • Guillermu I de Namur (r. 1337 – 1391), (1324 † 1391), quintu fíu de Xuan I y de María de Artois; casó con Xuana de Hainaut (1323 † 1350), condesa de Soissons, fía de Juan de Hainaut (Henao), señor de Beaumont, y de Margarita, condesa de Soissons ; en segundes nupcias (1352) casó Catalina de Saboya († 1388), fía de Lluis II de Saboya, barón de Vaud, y d'Isabel de Châlon.
  • Guillermu II de Namur (r. 1391 – 1418) (1345 † 1418), fíu del anterior y de Catalina de Saboya; casó (1384) con María de Chigre, fía de Roberto I, duque de Chigre y de María de Francia (1344-1404); en segundes nupcias casó (1393) con Xuana de Harcourt (1372 † 1456), fía de Xuan VI de Harcourt, conde de Harcourt, y de Catalina de Borbón.
  • Xuan III de Namur (r. 1418 – 1421; † 1429), fíu de Guillermu I y de Catalina de Saboya.

En 1421 los condes de Flandes vienden el marquesáu de Namur a Felipe III de Borgoña, duque de Valois-Borgoña.

Casa de Valois-Borgoña

[editar | editar la fonte]
Ficheru:Burgundian-possessions-in-the-low-countries.png
Países Baxos en 1477. El Condáu de Namur, ente l'Obispáu de Liexa y el Ducáu de Brabante
  • 1405-1419: Xuan I de Borgoña, o Juan Ensin Mieu (1371-1419), fíu de Felipe l'Atrevíu, casó con Margarita de Baviera (1363-1423) cola que tuvo ocho fíos. Participó na Guerra de los Cien Años como vasallu del rei de Francia, sufrió la derrota de Azincourt, aliar colos ingleses y terminó siendo asesináu nobles por franceses delantre del delfín (l'herederu del tronu francés), Carlos. Asocedió-y el so fíu, Felipe III de Borgoña, IV de Namur.
  • 1419-1467 - Felipe IV, o Felipe'l Bonu (1396-1467), que s'alió con Inglaterra y favoreció el tratáu de Troyes que pasaba la corona francesa a los herederos del rei inglés. Los acontecimientos y la intervención de Xuana d'Arcu devolvieron la corona a los Valois. Xuana foi prindada poles tropes de Felipe en 1430.
  • 1467-1477 : Carlos I (1433-1477) que llevó a Borgoña al culmen del so poder. Casó con Catalina de Valois, ensin descendencia; en segundes nupcias, casó con Sabela de Borbón (1436-1465).
  • 1477-1482 : María I, fía de Carlos I, casó con Maximiliano d'Habsburgu.

Ínterin (1700-1714)

[editar | editar la fonte]
  • 1714-1740 : Carlos IV (1685-1740), que fuera aspirante al tronu d'España y emperador d'Alemaña como Carlos VI.
  • 1740-1780 : María II Teresa (1717-1780), fía de Carlos VI, casó con Francisco I, emperador d'Alemaña.
  • 1780-1790 : José I (1741-1790), tamién emperador d'Alemaña como José II.

Cuando llega la Revolución Francesa y Francia se anexona Namur en 1795, queda abolíu'l condáu de Namur. Sicasí, el títulu foi utilizáu oficialmente polos descendientes de Leopoldu II (1747-1792) hasta'l reináu de Carlos I d'Austria (1887-1922).

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Adolphe Borgnet, Histoire du comté de Namur, Bruxelles, A. Jamar, 1847, 2y éd. (1re éd. 1846), 183 p.
  • V. Bruch, Ph. Bragard et J. Chainiaux, Namur, une histoire de la ville : Capitale d'un comté éponyme (xe siècle - 1429), Namur, Les Amis de la Citadelle de Namur, 2011, 142 p. (ISBN 978-2-87551-009-9).
  • Henri Pirenne, Histoire de Belgique des origines à nos jours, t. 1, Bruxelles, La Renaissance du Livre, 1972, 426 p.
  • Joseph Roland, Le Comté et la Province de Namur, Namur, Wesmael-Charlier, 1959, 187 p..
  • Félix Rousseau, Actes des comtes de Namur de la première race 946 - 1196, Bruxelles, Académie royale de Belgique, 1936, 144 p..
  • Bénédicte Thiry, La vie de château, Les comtes de Namur au Moyen Age, Namur, Ville de Namur, 2002, 40 p..

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]