Перайсці да зместу

Палі (мова)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Палі
Саманазва संस्कृता वाक्
Краіны Індыя, Шры-Ланка, Камбоджа, М’янма, Таіланд
Рэгіёны Пазднёвая Азія
Агульная колькасць носьбітаў ужываецца толькі ў літаратуры
Класіфікацыя
Катэгорыя Мовы Еўразіі

Індаеўрапейская

Індаіранскія
Індаарыйскія
Палі
Пісьменнасць Brahmi[d] і лацінскае пісьмо
Моўныя коды
ДАСТ 7.75–97 пли 527
ISO 639-1 pi
ISO 639-2 pli
ISO 639-3 pli
Ethnologue pli
Linguasphere 59-AAF-pb
IETF pi
Glottolog pali1273
Вікіпедыя на гэтай мове

Палі (дэванагары: संस्कृता वाक्, літаральна «радок») — індаеўрапейская літаратурная мова, распаўсюджаная ў Паўднёвай Азіі. На мове палі напісаны раннія будысцкія тэксты, а таксама некаторыя помнікі гістарычнай літаратуры.

Палі з'яўляецца класічным пракрытам. Адрозніваецца ад санскрыта часам паходжання, а таксама дыялектнай базай, лексічна і марфалагічна.

Узнікла ў 1 тысячагоддзі да н.э. у Заходняй Індыі. Некаторыя даследчыкі лічаць, што палі была шырока распаўсюджана ў дзяржаве Магадха і першапачаткова звалася мовай магадха. Найбольш раннія з вядомых тэкстаў з'явіліся ў кан. 1 тысячагоддзя да н.э. на востраве Шры-Ланка. Аднак яны спасылаліся на яшчэ больш ранейшыя помнікі. Шырокае распаўсюджанне набыла ў літаратуры ў сувязі з пашырэннем будызму ў якасці асноўнай рэлігіі.

Літаратура на палі традыцыйна падзяляецца на кананічную будысцкую і некананічную. Галоўны помнік кананічнай літаратуры — Трыпітака або Палійскі канон, у тым ліку Дхамапада. Да некананічнай літаратуры адносяць шматлікія каментарыі і хронікі.

У гаворцы палі не ўжываецца, але захоўваецца як пісьмовая мова. Аказала моцны ўплыў на станаўленне многіх сучасных літаратурных моў краін Паўднёвай і Паўднёва-Усходняй Азіі. У нашыя дні вывучаецца ў рэлігійных будысцкіх навучальных установах.

Палі не мае сваёй асобнай пісьменнасці. Класічным лічыцца напісанне на дэванагары, але ў сучаснасці таксама ўжываюць і іншыя алфавіты, у тым ліку лацінку.