verduidelijken

Dutch

Etymology

From duidelijk +‎ ver- -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧dui‧de‧lij‧ken

Verb

verduidelijken

1. to clarify

Conjugation

Conjugation of verduidelijken (weak, prefixed)
infinitive	verduidelijken
past singular	verduidelijkte
past participle	verduidelijkt
infinitive	verduidelijken
gerund	verduidelijken n
	present tense	past tense
1st person singular	verduidelijk	verduidelijkte
2nd person sing. (jij)	verduidelijkt, verduidelijk2	verduidelijkte
2nd person sing. (u)	verduidelijkt	verduidelijkte
2nd person sing. (gij)	verduidelijkt	verduidelijkte
3rd person singular	verduidelijkt	verduidelijkte
plural	verduidelijken	verduidelijkten
subjunctive sing.1	verduidelijke	verduidelijkte
subjunctive plur.1	verduidelijken	verduidelijkten
imperative sing.	verduidelijk
imperative plur.1	verduidelijkt
participles	verduidelijkend	verduidelijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• verduidelijking

Descendants

• Afrikaans: verduidelik