فارسی

ویرایش

ریشه‌شناسی

ویرایش
  1. از فارسی میانه نام از فارسی باستان ناما از زبان نیا هند و ایرانی HnaHman- از هند و اروپایی h₁nḗh₃mn̥.
  1. اسم، لفظی که برای نامیدن کسی یا چیزی به کار می‌رود.
  2. شهرت، آوازه (خوب)
  3. مق ننگ.
  4. کلمه، لفظ.
  5. صورت ظاهر.
  6. نشان، اثر.

منابع

ویرایش
  • فرهنگ لغت معین
  1. نممام
  2. کلمه‌ای که به وسیله آن چیزی یا کسی را می‌خوانند؛ اسم.
  • دستور زبان: از گونه‌های گفتار که بدان مردم یا جانور یا چیز را نامند: مرد، زن، اسب، خانه. اسم. نامواژه.

آوایش

ویرایش

[nɒm]

مترادف‌ها

ویرایش

اسم، نامواژه

برگردان‌ها

ویرایش
  1. ی
ایتالیایی

reputazione

nome

انگلیسی
title