پرش به محتوا

انتقاد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نقد به بررسی و ارزیابی هر چیزی، همچون یک نشریه، خدمات یک شرکت، فیلم، بازی ویدیویی، موسیقی (بررسی یک آهنگ به لحاظ موسیقایی)، کتاب گفته می‌شود.[۱] واژه نقد در مفهوم لغوی آن، تفکیک صحیح از غیر صحیح و خالص از ناخالص است. به عبارت دیگر، نقد به معنای محک زدن شیء و قرار دادن آن در دو دسته سالم و ناسالم است.[۲]

اساسا فرایندِ نقد یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین دستاورد‌های زندگی بشر است که از آغاز فعالیت‌های علمی و ادبی در دوران کهن آغاز گردیده است.

لازم بذکر است که مقوله انتقاد و شیوه بیان آن در ارتباطات انسانی از موارد مهم و جدی محسوب می‌شود طوری که اگر این مقوله به خوبی انجام نپذیرد صدمات و آسیب های جدی ای را به روابط وارد می‌کند. بر همین اساس برای انتقاد کردن می‌بایست از آداب آن بهره جست. یکی از بهترین راهکارهای انتقاد سازنده ، تکنیک ساندویچی می‌باشد بدین صورت که ابتدا یک ویژگی مثبت را بیان کرده و سپس نقد مورد نظر را عنوان کرده و در آخر اصلاح مد نظر را درخواست کنید. برای اینکه انتقاد موثر واقع گردد باید با لحن مناسب و سازنده آن را بیان کرد. در واقع لحن یعنی احساس گوینده کلام. پس بسیار مهم می‌باشد که با چه لحنی پیام خود را به مخاطب منتقل کنیم. در انتقاد به هیچ وجه نباید شخصیت فرد را نشانه رفت بلکه از رفتار فرد و تاثیری که آن رفتار بر ما گذاشت صحبت می‌کنیم. در بحث انتقاد عواملی همچون شناخت مخاطب ، زمان انتقاد ، شروع جمله انتقادی از موارد بسیار مهم می‌باشند[۳]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "William F. Buckley Jr". Retrieved 23 April 2015.
  2. «جایگاه انتقاد در نظام حکومتی اسلام». پرتال جامع علوم انسانی. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۹-۰۴.
  3. مهارتهای ارتباط موثر محمد علی حسینیان.