دکان
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /دُکّان/ (جمع: دکاکین)
اسم
[ویرایش]
دکان
- جایی سرپوشیده برای فروش اجناس یا عرضه خدماتی به مشتریان؛ مغازه، فروشگاه.
- دکان ممکن است تصحیف شده تؤکان باشد، و این اصطلاح اخیر در زبان معیار باستان یعنی جایی که انواع خنزر و پنزر برای فروش ریخته باشند.
مثال‌ها
[ویرایش]
- درِ دکان کسی تخته شدن کنایه از: بازار کسی بی رونق شدن.
جستارهای وابسته
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن