tensión
Galego
Etimoloxía: do latín tensio, -ōnis.
Pronuncia: /teŋ.ˈsjoŋ/ (AFI)
Substantivo feminino
tensión (sg: tensión; pl: tensións)
- Acción das forzas que se exercen sobre os extremos opostos dun corpo, de xeito que o manteñen estirado.
- Estado dun corpo sometido á acción de forzas opostas.
- Estado de oposición ou hostilidade latente entre persoas ou grupos humanos, como nacións, clases sociais, razas, etc.
- Estado anímico de excitación, impaciencia, esforzo ou exaltación.
- (Física) En electricidade, diferencia de potencial entre dous polos ou eléctrodos.
- (Física) En electricidade, voltaxe con que se realiza unha transmisión de enerxía eléctrica.
- (Física) Presión que os fluídos transmiten ao entorno ou ao recipiente que os contén.
- (Física) Magnitude que mide a tensión dos fluídos e que se expresa en pascais.
- (Física) e (Tecnoloxía) Presión no interior dos sólidos sometidos a esforzos.
- (Física) Forza de atracción á que está sometido un corpo.
- (Física) Magnitude que medir a tensión dun corpo e que se expresa en newtons.
- (Fonética) Segunda fase da articulación que se caracteriza por unha maior estabilidade e duración na disposición dos órganos involucrados.
Termos relacionados
alta tensión, baixa tensión, en tensión, tensión arterial, tensión superficial, tensión vascular, tensión venosa.