Jump to content

frango

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈfrangoː/, [ˈfraŋɡoː](classice)
Syllabificatio phonetica: fran·gō — morphologica: frang-o

Verbum transitivum

[+/-]

frang|ō, -ere, frēgī, frāctum [1]

  1. In duas vel plures partes uno ictu disrumpere. [2]
  2. In minutissimas partes redigere vel quomodocumque dividere. [2]
  3. (Translate) multa cum vi domare. [2]

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
frang- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. frangō frangam   frangēbam frangerem frangam  
II. sing. frangis frangās frange! frangēbās frangerēs frangēs frangitō!
III. sing. frangit frangat   frangēbat frangeret franget frangitō!
I. plur. frangimus frangāmus   frangēbāmus frangerēmus frangēmus  
II. plur. frangitis frangātis frangite! frangēbātis frangerētis frangētis frangitōte!
III. plur. frangunt frangant   frangēbant frangerent frangent franguntō!
Thema Vox passiva
frang- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. frangor frangar   frangēbar frangerer frangar  
II. sing. frangeris frangāris frangere! frangēbāris frangerēris frangēris frangitor!
III. sing. frangitur frangātur   frangēbātur frangerētur frangētur frangitor!
I. plur. frangimur frangāmur   frangēbāmur frangerēmur frangēmur  
II. plur. frangiminī frangāminī frangiminī! frangēbāminī frangerēminī frangēminī
III. plur. franguntur frangantur   frangēbantur frangerentur frangentur franguntor!
Thema Vox activa
frēg- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. frēgī frēgerim frēgeram frēgissem frēgerō
II. sing. frēgistī frēgeris frēgerās frēgissēs frēgeris
III. sing. frēgit frēgerit frēgerat frēgisset frēgerit
I. plur. frēgimus frēgerimus frēgerāmus frēgissēmus frēgerimus
II. plur. frēgistis frēgeritis frēgerātis frēgissētis frēgeritis
III. plur. frēgērunt frēgerint frēgerant frēgissent frēgerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
frangere frēgisse frāctūrum,
-am, -um esse
frangēns   frāctūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
frangī frāctum,
-am, -um esse
frāctum īrī   frāctus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
frangendī frangendus, -a, -um frāctum frāctū

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. rumpō, rumpere; disrumpō, disrumpere
  2. comminuō, comminuere
  3. infringō, infringere

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

Translationes

[+/-]
In duas vel plures partes uno ictu disrumperedilatare ▼
In duas vel plures partes uno ictu disrumperecollabi ▲
In minutissimas partes redigere vel quomodocumque divideredilatare ▼
In minutissimas partes redigere vel quomodocumque dividerecollabi ▲
Multa cum vi domaredilatare ▼
Multa cum vi domarecollabi ▲

Discretiva

frango dictio est in variis linguis:

Lusitane: frango

Formae affines

[+/-]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — frango, frēgī, frāctum, ere (tom. 1, p. 2834)
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 531 — “FRANGO, frangis, frēgi, fractum, frangere, a. 3.”