Zapalnik VT: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:42, 31 mar 2024

Zapalnik VT – opracowany na początku lat 40. XX wieku amerykański zapalnik zbliżeniowy pocisków przeciwlotniczych. Akronim VT (Variable Time) został wprowadzony ze względu na potrzebę zachowania w tajemnicy rzeczywistego sposobu działania zapalnika. Zapalnik VT był w rzeczywistości umieszczanym w nosie pocisku niewielkim radarem emitującym w sposób stały wiązkę, która po odbiciu się od celu zakłócała pulsującą falę podążającą wciąż na zewnątrz, wywołując zakłócenie wystarczające do uaktywnienia wzmacniającego ją układu wyzwalającego eksplozję^[1].

Oparty na efekcie Dopplera mechanizm działania zapalnika możliwy był do opracowania już w styczniu 1941 roku, jednak dopiero do czerwca tego roku, udało się opracować go w sposób wystarczająco wytrzymały i niezawodny. Pierwsze testowe odpalenie z sukcesem zapalnika nastąpiło w czerwcu 1941 roku, zaś jego produkcja została uruchomiona w listopadzie 1942 roku. Pierwsze użycie bojowe zapalnika VT miało miejsce 4 stycznie 1943 roku z pokładu krążownika lekkiego USS „Helena” (CL-50). Zapalniki tego typu z sukcesem używane były w działach 127 mm L/38 Mark 12, stanowiąc najskuteczniejszą broń przeciw atakom kamikaze.

Przypisy

↑ John Campbell: Naval Weapons, s. 105-106

Bibliografia

John Campbell: Naval Weapons of World War Two. Naval Institute Press, 1985. ISBN 0-87021-459-4.

[Campbell-1] John Campbell: Naval Weapons, s. 105-106

[1]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 '''Zapalnik VT''' – opracowany na początku lat 40. XX wieku [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[zapalnik]] [[zapalnik zbliżeniowy|zbliżeniowy]] [[pocisk przeciwlotniczy|pocisków przeciwlotniczych]]. [[Skrótowiec|Akronim]] VT (Variable Time) został wprowadzony ze względu na potrzebę zachowania w tajemnicy rzeczywistego sposobu działania zapalnika. Zapalnik VT był w rzeczywistości umieszczanym w nosie pocisku niewielkim [[radar]]em emitującym w sposób stały wiązkę, która po odbiciu się od celu zakłócała pulsującą falę podążającą wciąż na zewnątrz, wywołując zakłócenie wystarczające do uaktywnienia wzmacniającego ją układu wyzwalającego eksplozję<ref name=Campbell>John Campbell: ''Naval Weapons'', s. 105-106</ref>.
-Oparty na [[efekt Dopplera|efekcie Dopplera]] mechanizm działania zapalnika możliwy był do opracowania już w styczniu 1941 roku, jednak dopiero do czerwca tego roku, udało się opracować go w sposób wystarczająco wytrzymały i niezawodny. Pierwsze testowe odpalenie z sukcesem zapalnika nastąpiło w czerwcu 1941 roku, zaś jego produkcja została uruchomiona w listopadzie 1942 roku. Pierwsze użycie bojowe zapalnika VT miało miejsce 4 stycznie 1943 roku z pokładu krążownika przeciwlotniczego [[USS Helena (CL-50)|USS „Helena” (CL-50)]]<ref name=Campbell/>. Zapalniki tego typu z sukcesem używane były w działach [[Działo 127 mm L/38 Mark 12|127 mm L/38]], stanowiąc najskuteczniejszą broń przeciw atakom samolotów [[kamikaze]]<ref name=Campbell/>.
+Oparty na [[efekt Dopplera|efekcie Dopplera]] mechanizm działania zapalnika możliwy był do opracowania już w styczniu 1941 roku, jednak dopiero do czerwca tego roku, udało się opracować go w sposób wystarczająco wytrzymały i niezawodny. Pierwsze testowe odpalenie z sukcesem zapalnika nastąpiło w czerwcu 1941 roku, zaś jego produkcja została uruchomiona w listopadzie 1942 roku. Pierwsze użycie bojowe zapalnika VT miało miejsce 4 stycznie 1943 roku z pokładu krążownika lekkiego [[USS Helena (CL-50)|USS „Helena” (CL-50)]]. Zapalniki tego typu z sukcesem używane były w działach [[Działo 127 mm L/38 Mark 12|127 mm L/38 Mark 12]], stanowiąc najskuteczniejszą broń przeciw atakom [[kamikaze]].
 == Przypisy ==