Przejdź do zawartości

Elijjahu Sason

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elijjahu Sason
‏אליהו ששון‎
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1902
Damaszek, Imperium Osmańskie

Data i miejsce śmierci

8 października 1978
Izrael

Minister komunikacji Izraela
Okres

od 1961
do 1967

Przynależność polityczna

Mapai

Poprzednik

Binjamin Minc

Następca

Jisra’el Jeszajahu

Minister bezpieczeństwa wewnętrznego Izraela
Okres

od 1967
do 1969

Przynależność polityczna

Koalicja Pracy

Poprzednik

Bechor-Szalom Szitrit

Następca

Szelomo Hillel

Elijjahu Sason (ur. 2 lutego 1902 w Damaszku, zm. 8 października 1978 w Izraelu) – izraelski polityk, poseł do Knesetu w latach 1965–1974, minister.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Damaszku w Syrii, wówczas w Imperium osmańskim. Odebrał tradycyjne wykształcenie żydowskie, a następnie ukończył studia na Uniwersytecie Świętego Józefa w Bejrucie[1].

W 1919 był zaangażowany w arabskim ruchu nacjonalistycznym, dążącym do wyzwolenia Syrii. Edytował w Damaszku żydowsko-arabski dziennik „Al-Hayat”, który promował dobre stosunki pomiędzy Żydami a Arabami. W 1920 wyjechał do brytyjskiego Mandatu Palestyny, gdzie rozpoczął pracę jako elektryk. Bardzo szybko został zauważony przez Agencję Żydowską, która zatrudniła go jako dziennikarza i wykładowcę stosunków na Bliskim Wschodzie.

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1933–1948 kierował Departamentem Arabskim Agencji Żydowskiej i odbył wiele podróży oraz spotkań z arabskimi przywódcami. Podczas tych podróży gromadził informacje wywiadowcze o stanie gospodarki i nastrojów społecznych. W 1948 został dyrektorem generalnym Departamentu Bliskiego Wschodu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Izraela (do 1950). W 1949 był członkiem izraelskiej delegacji negocjującej Porozumienia z Rodos, a następnie na Konferencji w Lozannie[2].

W latach 1950–1952 prowadził rozmowy izraelsko-tureckie. W latach 1953–1960 był ambasadorem we Włoszech, a następnie 1960–1961 w Szwajcarii. Po powrocie do kraju, premier Dawid Ben Gurion powołał go na funkcję ministra komunikacji (1961–1967). Podczas wyborów parlamentarnych w 1965 wszedł w skład VI Knesetu z ramienia Koalicji Pracy. W rządzie Lewiego Eszkola otrzymał ponownie tekę ministra komunikacji (do 2 stycznia 1967) oraz od 2 stycznia 1967 ministra bezpieczeństwa wewnętrznego (1967–1969). Wszedł także w skład VII Knesetu. Pracował jako członek parlamentarnej komisji spraw wewnętrznych, komisji pracy oraz komisji spraw zagranicznych i obrony[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Amikam Nachmani: Israel, Turkey and Greece: Uneasy Relations in the East Mediterranean. Routledge, 1987, s. 4. ISBN 0-7146-3321-6.
  2. Attitude of the parties on the territorial issue. [w:] Israel Ministry of Foreign Affairs [on-line]. 1950-10-23. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  3. Elijjahu Sason (ang.) – profil na stronie Knesetu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]