Przejdź do zawartości

Dujker zebrowaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dujker zebrowaty
Cephalophula zebra
(J.E. Gray, 1838)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Plemię

dujkery

Rodzaj

Cephalophula
Knottnerus-Meyer, 1907

Gatunek

dujker zebrowaty

Synonimy
  • Antilope Zebra J.E. Gray, 1838
  • Cephalophus zebra (J.E. Gray, 1838)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Dujker zebrowaty[2] (Cephalophula zebra) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych (Bovidae), zaliczany do plemienia dujkerów (Cephalophini).

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek przeniesiony w 2022 roku z Cephalophus do monotypowego rodzaju Cephalophula[3].

Nie wyróżniono podgatunków dujkera zebrowatego.

Występowanie i biotop

[edytuj | edytuj kod]

Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje tereny Afryki Zachodniej od Sierra Leone po Wybrzeże Kości Słoniowej. Jego siedliskiem są obszary zalesione, głównie nizinne.

Charakterystyka ogólna

[edytuj | edytuj kod]
Podstawowe dane
Długość ciała 85–90 cm
Wysokość w kłębie 40–50 cm
Ogon 10–15 cm
Masa ciała 9–20 kg
Dojrzałość płciowa
Ciąża 221–229 dni
Liczba młodych
w miocie
1
Długość życia brak danych

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

„Zebrowate” ubarwienie tego dujkera jest tak charakterystyczne, że trudno go pomylić z jakimkolwiek innym ssakiem parzystokopytnym. Przez grzbiet ciała – od jednego do drugiego boku – przechodzi 12–15 czarnych, pionowo ułożonych pasów. Pasy zaczynają się tuż za karkiem i kończą przy nasadzie ogona. Pozostałe części ciała przyjmują zabarwienie złote, kremowe i czerwonawo-brązowe. Spodnia część ciała jest jaśniejsza – żółtawa do niemal białej. Układ pasów jest specyficzny dla każdego osobnika. Rogi występują u obu płci i są wykorzystywane do przepędzania intruzów z zajmowanego terytorium.

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

Poza okresem rozrodu prowadzą samotniczy tryb życia. Samica rodzi jedno młode, którym następnie opiekują się obydwoje rodzice. Dujkery zebrowate żywią się owocami i liśćmi. Są gatunkiem terytorialnym.

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Za główne przyczyny zagrożenia wyginięciem uważane jest niszczenie lasów. Dujker zebrowaty jest czasami obiektem polowań dla mięsa. Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II)[4]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii VU (vulnerable – narażony na wyginięcie)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Cephalophula zebra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  3. E.V. Bärmann, V.G. Fonseca, K. Langen & P. Kaleme. New insights into the taxonomy of duiker antelopes (Artiodactyla: Bovidae) from the eastern Democratic Republic of the Congo, with the formal description of a new genus. „Mammalian Biology”. 102, s. 1793–1809, 2022. DOI: 10.1007/s42991-022-00279-7. (ang.). 
  4. Appendices I, II and III of CITES. cites.org, 12 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-26]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Huffman Brent: Cephalophus zebra Zebra duiker, banded duiker. www.ultimateungulate.com. [dostęp 2007-12-12]. (ang.).
  • Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cephalophus zebra. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 stycznia 2009]