Przejdź do zawartości

Josemaría Escrivá de Balaguer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josemaría Escrivá
Josemaría Escrivá de Balaguer
Ilustracja
Josemaría Escrivá (1966)
Herb duchownego
Kraj działania

Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1902
Barbastro

Data i miejsce śmierci

26 czerwca 1975
Rzym

Miejsce pochówku

kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju w Rzymie[1]

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 marca 1925

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Alfonsa X Mądrego (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Krzyża Świętego Rajmunda z Penafort (Hiszpania)
Święty
prałat
Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

17 maja 1992
Rzym
przez Jana Pawła II

Kanonizacja

6 października 2002
Rzym
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

26 czerwca

Patron

życia codziennego, chorych na cukrzycę

Szczególne miejsca kultu

kościół prałacki Opus Dei w Rzymie, vialle Bruno Buozzi 75

Josemaría Escrivá de Balaguer (ur. 9 stycznia 1902 w Barbastro, zm. 26 czerwca 1975 w Rzymie) – hiszpański duchowny katolicki, założyciel Opus Dei, święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Josemaría urodził się jako drugie dziecko José Escrivy Corzána i Dolores Albás Blanc, którzy zawarli małżeństwo w Barbastro 19 września 1898 roku. José Escriva był właścicielem sklepu tekstylnego i wytwórni czekolady[2]. Oryginalny dom, w którym mieszkali Escrivowie w Barbastro, nie zachował się – dziś w jego miejsce powstał żeński ośrodek Opus Dei „Entre Arcos”[3].

Josemaria urodził się 9 stycznia 1902, 13 stycznia, został ochrzczony otrzymując imiona: José, María, Julián i Mariano. 23 kwietnia 1902 przyjął sakrament bierzmowania. W wieku dwóch lat został wyleczony z poważnej choroby. Jego rodzice przypisywali ten fakt modlitwie do Matki Bożej z Torreciudad[4]. W 1906 zaczął uczęszczać do przedszkola przy kolegium szarytek w Barbastro, a dwa lata później zaczął naukę w szkole pijarów w tym mieście. 23 kwietnia 1912 przyjął pierwszą komunię świętą. W tym roku zaczął też uczęszczać do szkoły w Huesce. W 1915 roku, po bankructwie firmy ojca, cała rodzina przeniosła się do Logroño.

Decyzję o kapłaństwie podjął zimą 1917, z czym związana jest następująca historia: w czasie Bożego Narodzenia w Logroño spadł śnieg. Josemaría spostrzegł na świeżym śniegu ślady bosych stóp; były to ślady karmelity bosego. Skoro inni tak bardzo poświęcają się dla Boga i bliźniego, czy ja nie byłbym w stanie czegoś poświęcić? Zdecydował się zostać kapłanem, aby w ten sposób być bardziej dyspozycyjnym na wypełnienie woli Bożej. Po skończeniu szkoły, rozpoczął studia w seminarium w Logroño, w 1920 roku przeniósł się do seminarium do Saragossy. W 1923 rozpoczął równoległe studia prawnicze na miejscowym uniwersytecie. 28 marca 1925 otrzymał święcenia kapłańskie. 31 marca został wikarym w wiosce Perdiguera. Za zgodą arcybiskupa Saragossy, w kwietniu 1927 roku przeniósł się do Madrytu, gdzie doktoryzował się w prawie cywilnym (1939). W tym czasie zajmował się także pracą duszpasterską wśród dzieci, chorych i najuboższych na przedmieściach Madrytu. Był kapelanem Patronatu Chorych św. Izabeli[5].

Założenie Opus Dei

[edytuj | edytuj kod]

2 października 1928 powstało Opus Dei. Josemaría Escrivá nagle zobaczył (określenia tego używał zawsze, gdy mówił o początku Opus Dei) misję, którą miał wypełniać przez całe swoje życie. W tym celu coraz więcej czasu poświęcał modlitwie, umartwieniom i pracy a ponadto zaczął szukać osób, które mogłyby zrozumieć ten ideał, który objawił mu Bóg i żyć nim. 14 lutego 1930 Josemaría zdecydował, że w Opus Dei powinny działać również kobiety. Stopniowo zaczęli przybywać pierwsi członkowie Opus Dei. Pierwszym numerariuszem został Isidoro Zorzano, który poprosił o przyjęcie do Opus Dei 24 sierpnia 1930 roku. W grudniu 1933 Akademia DYA (Dios y Audacia – Bóg i Odwaga)[6], pierwsze dzieło apostolskie Opus Dei, zaczęło funkcjonować w mieszkaniu przy ulicy Luchana, w Madrycie. Pół roku potem mieszkańcy domu wraz ze św. Josemarią przenieśli się na ulicę Ferraz[5].

Wojna domowa

[edytuj | edytuj kod]

W 1936 w Hiszpanii wybuchła wojna domowa, podczas której zdarzały się prześladowania katolików, a w szczególności duchowieństwa. Ksiądz Josemaría musiał się ukrywać przez długie miesiące, nie mogąc odprawiać mszy i przemieszczając się po mieście z narażeniem życia. Ukrywał się m.in. u znajomych, w sanatorium dla chorych psychicznie, w konsulacie Hondurasu. Jesienią 1937 razem z trzema innymi młodymi członkami Opus Dei postanowił przejść z części kontrolowanej przez republikanów do strefy kontrolowanej przez Frankistów, gdzie katolicyzm był częścią panującej ideologii frankistowskiej. 7 października opuścili Madryt, a 12 grudnia dotarli po przejściu przez Pireneje do San Sebastián (ten okres życia świętego został ukazany w filmie Gdy budzą się demony)[5].

Po wojnie domowej

[edytuj | edytuj kod]

28 marca 1939, na kilka dni przed końcem wojny, ksiądz Escrivá wrócił do Madrytu. W grudniu tego roku uzyskał tytuł doktora z prawa na Uniwersytecie Centralnym w Madrycie, broniąc pracę pt. „Studium historyczno-kanoniczne na temat jurysdykcji kościelnej Nullius dioecesis przeoryszy Las Huelgas w Burgos[7]. W 1939 roku ukazało się pierwsze oficjalne wydanie jego książki Droga. W latach 40. biskupi licznych diecezji prosili księdza Escrivę, żeby głosił rekolekcje dla duchowieństwa. Tysiące kapłanów i seminarzystów słuchało jego kazań. W 1943 roku Josemaría Escrivá powołał do życia Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża. 25 czerwca 1945 biskup Madrytu wyświęcił pierwszych trzech kapłanów Opus Dei[5].

Lata ekspansji

[edytuj | edytuj kod]
Figura św. Josemarii w katedrze madryckiej

W lutym Escrivá odwiedził siostrę Łucję, która nalegała, żeby Opus Dei przyjechało do Portugalii[5]. 23 czerwca 1946 Josemaría przeprowadził się na stałe do Rzymu gdzie spotkał się dwukrotnie z papieżem. 22 kwietnia 1947 otrzymał godność prałata. 29 czerwca 1948 erygował Rzymskie Kolegium Świętego Krzyża, miejsce w którym młodzi członkowie Opus Dei przygotowywali się do przyjęcia kapłaństwa. Jeszcze za jego życia udało mu się w jego następstwie wyodrębnić cztery instytucje: Villa Tevere, kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju w Rzymie (Parioli), Cavabianca oraz Uniwersytet św. Krzyża. W roku 1955 uzyskał doktorat z teologii na Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie[8].

Aż do swej śmierci Escrivá wiele podróżował, spotykając się ze swoimi synami duchowymi oraz z osobami uczestniczącymi w formacji Opus Dei. W latach 1972–1973 odbył podróż apostolską do Hiszpanii, z której zachowało się wiele materiałów filmowych. Ówcześni członkowie Opus Dei nie wiedzieli prawie nic o swoim założycielu ani Opus Dei. Podczas tej i kolejnych podróży mogli poznać pewne szczegóły z jego życia i z historii Opus Dei. Na wiosnę 1974 odbył podróż apostolską do Ameryki Łacińskiej. W sierpniu 1974 był w Barcelonie u okulisty, podobnie też w styczniu 1975. W marcu 1975 odbył ostatnią podróż apostolską: znów do Ameryki Łacińskiej (zachowały się m.in. materiały filmowe ze spotkania w Wenezueli).

Zainicjował wiele dzieł apostolskich Opus Dei na całym świecie, m.in. Uniwersytet Nawarry czy Centrum ELIS.

Droga prawna Opus Dei

[edytuj | edytuj kod]

Od 24 lutego 1947, kiedy Opus Dei otrzymało Decretum laudis Stolicy Świętej, Escrivá zaczął przyjmować do Opus Dei osoby żyjące w związkach małżeńskich. Przez wiele lat Josemaría prosił Boga o ostateczną aprobatę prawną dla Opus Dei. Było to ważne, ponieważ Opus Dei nie było rozumiane przez wszystkich w Kościele i, mimo aprobat kolejnych biskupów i papieży, przyszłość Opus Dei nie była pewna. Założyciel nie doczekał się tej aprobaty za swojego życia. Ostatecznie Jan Paweł II w 1982 roku ustanowił Opus Dei jako prałaturę personalną Kościoła katolickiego[5].

 Osobny artykuł: Droga prawna Opus Dei.

Nauczanie

[edytuj | edytuj kod]
Figura św. Josemarii znajduje się na zewnętrznej, południowej ścianie bazyliki św. Piotra na Watykanie

Nauka tego świętego opierała się na głoszeniu powszechnego powołania do świętości (jeszcze przed Soborem Watykańskim II), przez co był uważany za jednego z jego ważniejszych prekursorów[9]. Zauważył możliwość dążenia do doskonałości także dla ludzi świeckich – poprzez uświęcanie pracy oraz siebie i innych poprzez dobrze wykonywaną pracę. Według jego słów, praca jest świadectwem godności człowieka i stwarza mu szansę na rozwinięcie własnej osobowości.

Miłość do Matki Bożej

[edytuj | edytuj kod]

Josemaría często zwracał się w ważnych potrzebach do Matki Bożej. Odwiedzał wiele światowych sanktuariów maryjnych:

Escriva przez całe swoje życie odprawiał mszę według rytu Soboru Trydenckiego. Wprawdzie po reformie liturgicznej zaczął uczyć się nowego rytu, ale dzięki przyjacielowi otrzymał dyspensę, by – zważywszy na swój wiek – mógł pozostać przy starym rycie. Z takiej dyspensy korzystała ogromna liczba księży w podobnej sytuacji.

W 1962 roku zachęcał: Powierzajcie ludzi we mszy świętej, i mówcie im, że tak czynicie. Oni będą wam wdzięczni. Na tym polega życie chrześcijańskie: to modlitwa jednych za drugich. Nie możemy rozmawiać z Bogiem w sposób pyszny i nadęty, bez treści. Trzeba przynosić istotę Boga duszom z bogactwem mszy świętej, z tym odnowieniem Miłości i Ofiarą Chrystusa, która powinna być centrum i podstawą naszego życia.

Po śmierci ks. Josemaríi 69 kardynałów, około 1300 biskupów z całego świata (ponad 1/3 światowego episkopatu), 41. przełożonych kongregacji religijnych, oraz kapłani, wierni, przedstawiciele stowarzyszeń świeckich, osobistości życia społecznego i tysiące osób, zwróciły się do papieża z prośbą o rozpoczęcie jego procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego[12]. Proces rozpoczął się w 1981 roku.

17 maja 1992 roku w Rzymie beatyfikował go Jan Paweł II.

Kanonizacja św. Josemarii

[edytuj | edytuj kod]

6 października 2002 roku, w 27 lat po śmierci kanonizował go Jan Paweł II. Podczas kanonizacji na placu Świętego Piotra zgromadziło się 300 tysięcy wiernych z 84 krajów świata. Z tej okazji powołano do życia projekt Harambee, mający na celu niesienie pomocy edukacyjnej dla mieszkańców Afryki. Na kanonizacji byli m.in. obecni Lech Wałęsa i Hanna Suchocka[13].

Wspomnienie liturgiczne św. Josemaríi Escrivy obchodzone jest w rocznicę jego śmierci, 26 czerwca.

Kościoły pw. Josemaríi

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Św. Josemaría jest patronem Warszawsko-Praskiej Rady Rycerzy Kolumba[17].

Na świecie

[edytuj | edytuj kod]

W wielu krajach światach znajdują się kościoły i kaplice pw. św. Josemarii, np. kaplica w bazylice św. Apolinarego w Rzymie, kościele św. Pantaleona w Kolonii, parafia św. Josemarii[18] w Rzymie czy kościół pw. św. Josemarii w Walencji[19]. Innego rodzaju pomnikiem myśli świętego są rozbudowane instytucje edukacyjne, powstałe dzięki jego osobistej inicjatywie, np. Uniwersytet Nawarry w Pampelunie (Hiszpania), Uniwersytet w Piurze (Peru), Uniwersytet Strathmore w Nairobi (Kenia), Centrum ELIS w Rzymie, a także międzynarodowe spotkania studenckie UNIV w Rzymie.

Dorobek

[edytuj | edytuj kod]
Komplet polskich wydań książek św. Josemaríi.

Lista książek autorstwa św. Josemaríi[a]:

Upamiętnienia

[edytuj | edytuj kod]

W roku Jubileuszowym 2000 Poczta Polska wprowadziła do obiegu dwa znaczki poświęcone tematowi Etosu Pracy. Znaczek o nominale 80 groszy ukazuje w formie grafiki sylwetkę ówczesnego błogosławionego Josemaríi Escrivy[21].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Przy każdej pozycji podana jest data pierwszego wydania w Hiszpanii. Lista polskich wydań dostępna jest w Internecie ostatniaszuflada.pl

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kościół prałacki Opus Dei. 2019-01-24. [dostęp 2022-01-17].
  2. Gerard van den Aardweg, Święci się nie skarżą. Wydawnictwo M, Kraków.
  3. :: Centro Cultural Entrearcos - Casa natal de San José María Escrivá de Balaguer - Barbastro (Huesca) :: [online], entrearcos.org [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-11].
  4. Justyna Nowicka, Św. Josemaria Escriva - święty spraw codziennych [online], Misyjne.pl, 26 czerwca 2022 [dostęp 2022-11-09] (pol.).
  5. a b c d e f Opus Dei – Wiadomości – Chronologia św. Josemarii Escrivy. [dostęp 2010-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-04)].
  6. Pierwsze ośrodki Dzieła. Akademia DYA., [w:] A. Vazquez de Prada, Życie Josemarii Escrivy., t. 1, ISBN 83-7221-261-9.
  7. Obras de San Josemaría Escrivá, fundador del Opus Dei [online], escrivaobras.org [dostęp 2017-11-24].
  8. Coverdale, John F. (2002). Uncommon faith: the early years of Opus Dei, 1928–1943. New York: Scepter. ISBN 978-1-889334-74-5, s. 119.
  9. Josemaría Escrivá i Sobór Watykański II
  10. Rocznica pielgrzymki do Sonsoles. [dostęp 2010-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-01)].
  11. A. Vazquez de Prada, Założyciel Opus Dei, Księgarnia św. Jacka 2003-06
  12. Święty Josemaria Escriva. Założyciel Opus Dei – Będę wam bardziej pomocny
  13. Kanonizacja oczami Polaków
  14. Opus Dei – Wiadomości – Kaplica w Mławie pod wezwaniem św. Josemaríi. [dostęp 2010-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-28)].
  15. Radio eR 87.9 Zakład Opiekuńczo-Leczniczy im. Św. Josemarii Escrivy
  16. Założyciel Opus Dei patronem kościoła
  17. Zostań rycerzem XXI wieku (adonai.pl) [dostęp: 2011-11-06]
  18. Galeria zdjęć, która ukazuje kult św. Josemaríi w kościołach i kaplicach całego świata
  19. Parafia św. Josemaríi w Walencji (Hiszpania). [dostęp 2008-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-11-19)].
  20. Dzieła założyciela Opus Dei
  21. Poczta Polska, Numer katalogowy 3689, data wydania: 23.06.2000

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]