Przejdź do zawartości

Nikiasz (strateg)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikiasz
Νικίας
ilustracja
strateg
Data i miejsce urodzenia

470 p.n.e.
Ateny

Data i miejsce śmierci

413 p.n.e.
Syrakuzy

Przebieg służby
Siły zbrojne

armia ateńska

Główne wojny i bitwy

II wojna peloponeska

Nikiasz (Νικίας trb. Nikias trl. Nikíáś; ur. przed 469 p.n.e., zm. 413 p.n.e.[1]) – wódz i polityk ateński okresu wojny peloponeskiej[1].

Słynął z wielkiej religijności i bogactwa[1], którego dorobił się wynajmując niewolników do pracy w kopalniach srebra[2].

Po śmierci Peryklesa przywódca obozu umiarkowanego i kontynuator jego defensywnej doktryny wojennej. Przeciwnik polityczny radykała Kleona. Stał na czele rolników i kupców, dla których wojna peloponeska i zamknięcie za murami Aten oznaczały ruinę majątkową. Po jego śmierci doprowadził do zawarcia pokoju ze Spartą (pokój Nikiasza 421 p.n.e.)[1].

Pomimo sprzeciwu Nikiasza wobec planów opanowania Syrakuz został wybrany wraz z Alkibiadesem i Lamachosem na wodza wyprawy sycylijskiej[1]. Było to największe przedsięwzięcie militarne Aten podczas całej wojny peloponeskiej. Po ucieczce Alkibiadesa, a później po śmierci Lamachosa, został jedynym dowódcą. Jego niezdecydowanie i przesądność uniemożliwiły ewakuację armii ateńskiej z Sycylii (413 p.n.e.). Ateńczycy zostali okrążeni na lądzie i morzu. Schorowany Nikiasz usiłował przedrzeć się drogą lądową do najbliższego sojuszniczego miasta. W drodze wojsko zostało zmasakrowane, a sam Nikiasz dostał się do niewoli, gdzie został zamordowany przez Syrakuzan[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Nikiasz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-07-30].
  2. Eftychia Bathrellou, Kostas Vlassopoulos, Greek and Roman Slaveries, John Wiley & Sons, 20 kwietnia 2022, s. 94, ISBN 978-1-118-96933-5 [dostęp 2024-07-30] (ang.).