Przejdź do zawartości

Sten Stensen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sten Stensen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1947
Drammen

Wzrost

183 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Innsbruck 1976 łyżwiarstwo szybkie
(5000 m)
srebro Innsbruck 1976 łyżwiarstwo szybkie
(10 000 m)
brąz Sapporo 1972 łyżwiarstwo szybkie
(5000 m)
brąz Sapporo 1972 łyżwiarstwo szybkie
(10 000 m)
MŚ w wieloboju
złoto Inzell 1974 wielobój
srebro Deventer 1973 wielobój
srebro Heerenveen 1976 wielobój
brąz Heerenveen 1977 wielobój

Sten Einar Stensen (ur. 18 grudnia 1947 w Drammen) – norweski łyżwiarz szybki, wielokrotny medalista olimpijski, mistrzostw świata i Europy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Specjalizował się w długich dystansach. Pierwsze sukcesy w karierze osiągnął w 1972 roku, kiedy zdobył dwa medale podczas igrzysk olimpijskich w Sapporo. Wystartował tylko w biegach na 5000 i 10 000 m i w obu zajął trzecie miejsce. Na krótszym dystansie lepsi byli Holender Ard Schenk oraz inny Norweg, Roar Grønvold, a na dłuższym wyprzedzili go Schenk i jego rodak, Kees Verkerk. W tym samym roku był też czwarty na mistrzostwach świata w Oslo, walkę o medal przegrywając z Janem Bolsem z Holandii. W dwóch kolejnych latach był odpowiednio drugi na mistrzostwach świata w Deventer oraz najlepszy podczas mistrzostw świata w Inzell, a w 1975 roku zwyciężył na mistrzostwach Europy w Heerenveen. W 1976 roku wziął udział w igrzyskach w Innsbrucku, gdzie zwyciężył w biegu na 5000 m, a na dystansie 10 000 m był drugi. Srebrne medale przywiózł również z rozgrywanych w tym samym roku mistrzostw świata w Heerenveen i mistrzostw Europy w Oslo. Rok później był trzeci na mistrzostwach świata w Heerenveen, przegrywając tylko z Amerykaninem Erikiem Heidenem oraz swym rodakiem Janem Egilem Storholtem. Blisko medalu był też podczas mistrzostw Europy w Larvik w 1977 roku, jednak przegrał walę o podium z Amundem Sjøbrendem i zakończył rywalizację na czwartym miejscu. Ostatni medal zdobył na mistrzostwach Europy w Oslo w 1977 roku, gdzie był drugi za Siergiejem Marczukiem z ZSRR.

W latach 1974 i 1976 otrzymywał Nagrodę Oscara Mathisena. Ustanowił dwa rekordy świata[1].

Po zakończeniu kariery pracował jako komentator dla telewizji, był też żołnierzem.

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]