Przejdź do zawartości

Ząb przedtrzonowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zęby: siekacze (incisors), kieł (canine), przedtrzonowce (premolars) i trzonowce (molars)

Ząb przedtrzonowy, przedtrzonowiec (dens praemolaris) – rodzaj zęba występującego u większości ssaków (zarówno w uzębieniu mlecznym, jak i stałym, z wyjątkiem przedtrzonowca pierwszego, który jest niewymienny), w tym człowieka (tylko w uzębieniu stałym, wśród zębów mlecznych nie występują przedtrzonowce).

Przedtrzonowce są położone między kłem a zębami trzonowymi. Kształtem są zbliżone do trzonowców. Zdrowy dorosły człowiek posiada osiem zębów przedtrzonowych. U niektórych gatunków ssaków przedtrzonowce nie występują (owca, koza, bydło domowe). Zęby przedtrzonowe służą do rozdrabniania pokarmu[1].

We wzorze zębowym są oznaczane literą P.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. przedtrzonowe zęby, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-04-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2. Warszawa: PWN, 2008. ISBN 978-83-01-13544-7.