oś

oś (język polski)

oś (1.3)

osie (1.4)

wymowa:

IPA: [ɔɕ], AS: [oś]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) centralna linia danego układu

(1.2) przen. główny punkt czegoś; rdzeń, istota czegoś

(1.3) techn. element mechanizmu lub maszyny, służący utrzymaniu w określonym położeniu osadzonych na tej osi wirujących elementów; zob. też oś (część maszyny) w Wikipedii

(1.4) mat. prosta, na której wyróżniono zwrot i punkt O zwany zerowym oraz ustalono odcinek jednostkowy; zob. też oś liczbowa w Wikipedii

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oś	osie
dopełniacz	osi	osi
celownik	osi	osiom
biernik	oś	osi
narzędnik	osią	osiami
miejscownik	osi	osiach
wołacz	osi	osie

przykłady:

(1.4) Początek układu współrzędnych to punkt przecięcia jego osi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) oś ziemska • oś optyczna • oś symetrii

(1.3) oś napędowa

(1.4) oś liczbowa, oś układu współrzędnych

synonimy:

(1.3) piasta

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ośka ż

czas. osiować

przym. osiowy, współosiowy, osiowosymetryczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) axis, mot. axle; (1.3) axle; (1.4) number line, axis
• arabski: (1.1) مدار m, محور m; (1.2) قطب m; (1.3) جزع
• esperanto: (1.1) akso; (1.3) akso
• fiński: (1.1) akseli
• francuski: (1.1) axe m
• hiszpański: (1.1) eje m
• holenderski: (1.1) as m
• niemiecki: (1.1) Achse ż
• nowogrecki: (1.1) άξονας m
• pruski: (1.1) ass ż
• rosyjski: (1.1) ось ż
• slovio: (1.1) os (ос)
• szwedzki: (1.1) axel w
• wilamowski: achsuł ż
• włoski: (1.1) asse m

źródła: