ซูเปอร์มารีน สปิตไฟร์
หน้าตา
สปิตไฟร์ | |
---|---|
หน้าที่ | เครื่องบินขับไล่ / เครื่องบินสกัดกั้น |
ประเทศผู้ผลิต | สหราชอาณาจักร |
ผู้ผลิต | ซูเปอร์มารีน |
ผู้ออกแบบ | อาร์. เจ. มิตเชลล์ |
เที่ยวบินแรก | 5 มีนาคม พ.ศ. 2479 |
เริ่มใช้ | 4 สิงหาคม พ.ศ. 2481 |
ปลดระวาง | พ.ศ. 2504 (กองทัพอากาศไอร์แลนด์)[1] |
ผู้ใช้หลัก | กองทัพอากาศสหราชอาณาจักร |
การผลิต | พ.ศ. 2481–2491 |
จำนวนที่ถูกผลิต | 20,351 |
ค่าใช้จ่ายต่อลำ |
£12,604 (£774,905 ใน พ.ศ. 2560) (คำสั่งของเอสโตเนียสำหรับ 12 สปิตไฟร์ ในปี พ.ศ. 2482)
|
รุ่น | ซูเปอร์มารีน ซีไฟร์ |
พัฒนาเป็น | ซูเปอร์มารีน สไปฟูล |
ซูเปอร์มารีน สปิตไฟร์ (อังกฤษ: Supermarine Spitfire) เป็นเครื่องบินขับไล่ที่นั่งเดี่ยวของสหราชอาณาจักร ใช้โดยกองทัพอากาศสหราชอาณาจักร และประเทศพันธมิตรอื่น ๆ ในช่วงก่อน ระหว่างและหลังสงครามโลกครั้งที่สอง
ประจำการ
[แก้]
|
คุณลักษณะ (สปิตไฟร์ มาร์ค 5บี)
[แก้]- ผู้สร้าง: ซูเปอร์มารีน (สหราชอาณาจักร)
- ประเภท: เครื่องบินขับไล่
- เครื่องยนต์: เครื่องยนต์ลูกสูบรูปตัววี โรลส์-รอยซ์ เมอร์ลิน 45 จำนวน 12 สูบ ให้กำลัง 1,470 แรงม้า 1 เครื่อง
- กางปีก: 11.23 เมตร
- ยาว: 9.12 เมตร
- สูง: 3.86 เมตร
- พื้นที่ปีก: 22.48 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า: 2,297 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด: 3,039 กิโลกรัม
- อัตราเร็วสูงสุด: 595 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราไต่: 13.2 เมตร/ วินาที
- รัศมีทำการรบ: 756 กิโลเมตร
- พิสัยบินไกลสุด: 1,827 กิโลเมตร
- อาวุธ: ปืนใหญ่อากาศ Hispano Mk II ขนาด 20 มม. 2 กระบอก / ปืนกล Browning Mk II ขนาด 7.7 มม. 4 กระบอก
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Ireland Air Force." เก็บถาวร 1 ธันวาคม 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน aeroflight.co. Retrieved 27 September 2009.
- ↑ http://www.adf-serials.com.au/2a58.htm
- ↑ http://www.adf-serials.com.au/spitfire.htm