วงแหวน

ภาษาไทย

รากศัพท์

วง +‎ แหวน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		วง-แหฺวน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wong-wɛ̌ɛn
	ราชบัณฑิตยสภา	wong-waen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/woŋ˧.wɛːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

วงแหวน

1. โลหะหรือแผ่นหนังเป็นต้นที่ทำเป็นรูปแหวนสำหรับรองอย่างที่หัวสลักเกลียวหรือที่เพลา เพื่อกันสึกหรอหรือเพื่อให้กระชับแน่น, มักเรียกว่า แหวน
2. โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   ถนนวงแหวน

   พื้นที่วงแหวน