What do you think?
Rate this book
Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία
Παρίσι, φθινόπωρο του 1959. Η Αλγερία διεκδικεί την ανεξαρτησία της και ο πόλεμος δεν αφήνει ανέγγιχτη τη μητροπολιτική Γαλλία. Ένας επιφανής Αλγερινός δικηγόρος, που πρόσκειται στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα FLN, δολοφονείται στο Παρίσι με τη Γαλλίδα σύζυγό του και τα παιδιά τους.
Η αστυνομία υποστηρίζει ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του FLN και αναθέτει την υπόθεση σε έναν νεαρό και σχετικά άπειρο αστυνομικό. Ο πατέρας της δολοφονημένης συζύγου, πρώην ηγετικό στέλεχος της γαλλικής Αντίστασης κατά των Γερμανών, ζητά από έναν Κορσικανό παλιό σύντροφό του από την Αντίσταση, αλλά που τώρα είναι μέλος του υποκόσμου, να ανακαλύψει τον δολοφόνο.
Παράλληλα, ο διευθυντής της αστυνομίας του Παρισιού Μωρίς Παπόν [υπαρκτό πρόσωπο· συνεργάτης του καθεστώτος του Βισύ, υπαίτιος για την εκτόπιση των Γάλλων Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνέχισε ανενόχλητος τη λαμπρή διοικητική του σταδιοδρομία με όλες τις κυβερνήσεις και μόλις το 1998 καταδικάστηκε από τη γαλλική Δικαιοσύνη· ο Παπόν ήταν επίσης υπεύθυνος για τη σφαγή των Αλγερινών διαδηλωτών στο Παρίσι, στις 17 Οκτωβρίου 1961, καθώς και για την αιματηρή καταστολή της διαδήλωσης κατά της OAS και του Πολέμου της Αλγερίας, στις 8 Φεβρουαρίου 1962, στη στάση του μετρό Charonne] αναθέτει σε έναν πρώην δωσίλογο, που αναλαμβάνει σκοτεινές αποστολές για λογαριασμό της αστυνομίας, να εκτελέσει τον δολοφόνο, προκειμένου να κλείσει η υπόθεση χωρίς συνέπειες.
Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις άλλοτε παράλληλες και άλλοτε συγκλίνουσες πορείες των τριών τόσο διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων του, στις ακριβές συνοικίες και τα υποβαθμισμένα προάστια, στα μεγαλοπρεπή κυβερνητικά μέγαρα και τα άθλια διαμερίσματα του Παρισιού, από το 1959 ώς το 1962, και φωτίζει το παρασκήνιο του «βρώμικου πολέμου» που διεξήγαγε στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» ο Μωρίς Παπόν, χωρίς ποτέ να θυσιάζει τις απαιτήσεις της μυθιστορηματικής φόρμας ή να καταφεύγει σε υπεραπλουστευτικές περιγραφές των ψυχολογικών χαρακτηριστικών των ηρώων του.
Η αστυνομία υποστηρίζει ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του FLN και αναθέτει την υπόθεση σε έναν νεαρό και σχετικά άπειρο αστυνομικό. Ο πατέρας της δολοφονημένης συζύγου, πρώην ηγετικό στέλεχος της γαλλικής Αντίστασης κατά των Γερμανών, ζητά από έναν Κορσικανό παλιό σύντροφό του από την Αντίσταση, αλλά που τώρα είναι μέλος του υποκόσμου, να ανακαλύψει τον δολοφόνο.
Παράλληλα, ο διευθυντής της αστυνομίας του Παρισιού Μωρίς Παπόν [υπαρκτό πρόσωπο· συνεργάτης του καθεστώτος του Βισύ, υπαίτιος για την εκτόπιση των Γάλλων Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνέχισε ανενόχλητος τη λαμπρή διοικητική του σταδιοδρομία με όλες τις κυβερνήσεις και μόλις το 1998 καταδικάστηκε από τη γαλλική Δικαιοσύνη· ο Παπόν ήταν επίσης υπεύθυνος για τη σφαγή των Αλγερινών διαδηλωτών στο Παρίσι, στις 17 Οκτωβρίου 1961, καθώς και για την αιματηρή καταστολή της διαδήλωσης κατά της OAS και του Πολέμου της Αλγερίας, στις 8 Φεβρουαρίου 1962, στη στάση του μετρό Charonne] αναθέτει σε έναν πρώην δωσίλογο, που αναλαμβάνει σκοτεινές αποστολές για λογαριασμό της αστυνομίας, να εκτελέσει τον δολοφόνο, προκειμένου να κλείσει η υπόθεση χωρίς συνέπειες.
Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις άλλοτε παράλληλες και άλλοτε συγκλίνουσες πορείες των τριών τόσο διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων του, στις ακριβές συνοικίες και τα υποβαθμισμένα προάστια, στα μεγαλοπρεπή κυβερνητικά μέγαρα και τα άθλια διαμερίσματα του Παρισιού, από το 1959 ώς το 1962, και φωτίζει το παρασκήνιο του «βρώμικου πολέμου» που διεξήγαγε στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» ο Μωρίς Παπόν, χωρίς ποτέ να θυσιάζει τις απαιτήσεις της μυθιστορηματικής φόρμας ή να καταφεύγει σε υπεραπλουστευτικές περιγραφές των ψυχολογικών χαρακτηριστικών των ηρώων του.
544 pages, Paperback
First published January 10, 2019
About the author
Thomas Cantaloube
9 books7 followersThomas Cantaloube est un journaliste et écrivain.
Diplômé de Sciences-Po Paris (1992) et du Centre de formation des journalistes (1995), il commence sa carrière aux Cahiers du cinéma. En 1997, il s'installe à Los Angeles en tant que journaliste pigiste. Là, il collabore aux Cahiers du Cinéma, à La Tribune, à L'Événement du jeudi, à BFM, à Croissance, à RAGE et à L'Humanité, dont il devient le correspondant aux États-Unis.
En 1999, à la faveur de la nouvelle formule de l'Humanité et de son ouverture à des journalistes non-communistes, il rentre en France et devient Rédacteur en chef adjoint de l'Humanité Hebdo. En parallèle de son travail de coordination, il effectue des reportages en Afrique, en Amérique du Sud et en Australie.
En 2001, en désaccord avec la ligne éditoriale du journal, il le quitte à la faveur d'un plan social et prend une année sabbatique, durant laquelle il effectue un tour du monde en onze mois, treize pays et trois continents.
En 2003, il part s'installer à Washington D.C. en tant que correspondant free-lance pour Le Parisien, Marianne et La Vie. Pendant trois ans dans la capitale américaine (2003-2005), puis deux ans à New York (2006-2007), il couvre l'actualité politique, diplomatique, sociale et culturelle pour ces trois journaux.
En 2008, il rentre en France pour participer au lancement de Mediapart. Pendant douze ans, il couvre l'actualité internationale pour le journal, effectuant de multiples reportages à l'étranger.
En janvier 2019, il publie son premier roman, "Requiem pour une république", une plongé dans les débuts de la Ve République sur fond de guerre d'Algérie entre 1959 et 1961. L'ouvrage est salué par la presse, de nombreux blogs consacrés au polar et obtient six prix littéraires dont le Prix Landerneau du Polar 2019 et le Prix des lecteurs du Quais du polar 2020.
En mars 2020, il quitte Mediapart pour se consacrer à l'écriture de fiction, romans et scénarios.
son site : http://www.cantaloube.com
Twitter : https://twitter.com/tomcant
Diplômé de Sciences-Po Paris (1992) et du Centre de formation des journalistes (1995), il commence sa carrière aux Cahiers du cinéma. En 1997, il s'installe à Los Angeles en tant que journaliste pigiste. Là, il collabore aux Cahiers du Cinéma, à La Tribune, à L'Événement du jeudi, à BFM, à Croissance, à RAGE et à L'Humanité, dont il devient le correspondant aux États-Unis.
En 1999, à la faveur de la nouvelle formule de l'Humanité et de son ouverture à des journalistes non-communistes, il rentre en France et devient Rédacteur en chef adjoint de l'Humanité Hebdo. En parallèle de son travail de coordination, il effectue des reportages en Afrique, en Amérique du Sud et en Australie.
En 2001, en désaccord avec la ligne éditoriale du journal, il le quitte à la faveur d'un plan social et prend une année sabbatique, durant laquelle il effectue un tour du monde en onze mois, treize pays et trois continents.
En 2003, il part s'installer à Washington D.C. en tant que correspondant free-lance pour Le Parisien, Marianne et La Vie. Pendant trois ans dans la capitale américaine (2003-2005), puis deux ans à New York (2006-2007), il couvre l'actualité politique, diplomatique, sociale et culturelle pour ces trois journaux.
En 2008, il rentre en France pour participer au lancement de Mediapart. Pendant douze ans, il couvre l'actualité internationale pour le journal, effectuant de multiples reportages à l'étranger.
En janvier 2019, il publie son premier roman, "Requiem pour une république", une plongé dans les débuts de la Ve République sur fond de guerre d'Algérie entre 1959 et 1961. L'ouvrage est salué par la presse, de nombreux blogs consacrés au polar et obtient six prix littéraires dont le Prix Landerneau du Polar 2019 et le Prix des lecteurs du Quais du polar 2020.
En mars 2020, il quitte Mediapart pour se consacrer à l'écriture de fiction, romans et scénarios.
son site : http://www.cantaloube.com
Twitter : https://twitter.com/tomcant
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 20 of 20 reviews
June 5, 2021
Ένα χορταστικό μυθιστόρημα που η αναγνωστική του απόλαυση δεν περιορίζεται στην πλοκή και τους χαρακτήρες. Ζωντανεύει τα γεγονότα που αφορούν τις σχέσεις Γαλλίας Αλγερίας γύρω στο 60 και σίγουρα θα αρέσει σε όσους έχουν διαβάσει Μωρίς Αττιά.
October 19, 2021
Το «Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέως. Μα τι εντυπωσιακή είσοδο του πρωτοεμφανιζόμενου Cantaloube στα λημέρια της λογοτεχνίας. Σχεδόν ασύλληπτο στα δικά μου μάτια κάποιος να γράφει με τόσο θαυμαστό τρόπο για πρώτη φορά ένα λογοτεχνικό έργο.
Ο Κανταλούμπ με τη μορφή ημερολογιακής αφήγησης έρχεται να μας μεταφέρει κάπου στα 1960 ανασυνθέτοντας την εικόνα της Γαλλίας εκείνης της εποχής. Μιας Γαλλίας που όπως κάθε χώρα κρύβει τα δικά της σκοτεινά μονοπάτια. Της Γαλλίας ονομάζεται Αλγερία.
Συνθέτοντας μια χορταστική αστυνομική ιστορία, ο Κανταλουμπ παραδίδει μαθήματα γαλλικής ιστορίας αναβιώνοντας την πιο αιματηρή και δύσκολη περίοδο του Γαλλοαλγερινού πολέμου . Μια δολοφονία θ’ ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και θα δώσει στο συγγραφέα τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα από τα πιο ελκυστικά νουάρ μυθιστορήματα που διάβασα τελευταία. Την ίδια ώρα που η Αλγερία αγωνίζεται για την απελευθέρωση της, η δολοφονία αυτή θ’ αποτελέσει το βασικό γεγονός και τον κορμό της ιστορίας ή οποία εξελίσσεται στα μάτια του αναγνώστη μέσα από τρεις διαφορετικές αφηγήσεις. Ο ένοχος γνωστός εξαρχής. Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας οι 3 αυτές διαφορετικές πλευρές δε θ’ αργήσουν να διασταυρωθούν και παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις θα συνεργαστούν στο κυνήγι του δολοφόνου. Τους συμπάθησα και τους 3 παρά τη διαφορετικότητα τους. Δεν ξέρω γιατί.
Βαθύς γνώστης και μελετητής της Γαλλικής ιστορίας παρά το νεότερο της ηλικίας του και χωρίς να έχει ζήσει τα παραπάνω γεγονότα, χαρίζει στον αναγνώστη μια σπουδαία εμπειρία, τον βάζει μέσα στα γεγονότα, ενώ καταφέρνει να συνδυάσει άψογα το στοιχείο της μυθοπλασίας με την πολιτική διάσταση της ιστορίας με φόντο τη Γαλλική πρωτεύουσα, το Παρίσι.
«Αδελφέ μου, Η έρημος έγινε φίλη μου. Ναι, ξέρω, είναι παράξενο. Μεγαλώσαμε στην πόλη, στην όχθη της θάλασσας και στη σκιά που ρίχνουν οι πορτοκαλιές. Κι ωστόσο, από τότε που άρχισα να περιπλανιέμαι στην άμμο και τα βράχια, από τότε που περπατώ τη μέρα κάτω από το ηλιακό άστρο και κοιμάμαι τη νύχτα σκεπασμένος με τρεις κουβέρτες για να προφυλαχθώ από το κρύο, από τότε που εγκατέλειψα την άσφαλτο για τους χωματόδρομους, την ερωτεύτηκα τούτη την άνυδρη και κατάξερη γη που αποτελεί ένα τεράστιο κομμάτι της χώρας μας. Ναι, της χώρας μας. Την κληρονομήσαμε και μας ανήκει δικαιωματικά».
Η ιστορία θεμελίωσης της δημοκρατίας. Γοητευτικό, ευφυές. Συναρπαστικό.
Ο Κανταλούμπ με τη μορφή ημερολογιακής αφήγησης έρχεται να μας μεταφέρει κάπου στα 1960 ανασυνθέτοντας την εικόνα της Γαλλίας εκείνης της εποχής. Μιας Γαλλίας που όπως κάθε χώρα κρύβει τα δικά της σκοτεινά μονοπάτια. Της Γαλλίας ονομάζεται Αλγερία.
Συνθέτοντας μια χορταστική αστυνομική ιστορία, ο Κανταλουμπ παραδίδει μαθήματα γαλλικής ιστορίας αναβιώνοντας την πιο αιματηρή και δύσκολη περίοδο του Γαλλοαλγερινού πολέμου . Μια δολοφονία θ’ ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και θα δώσει στο συγγραφέα τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα από τα πιο ελκυστικά νουάρ μυθιστορήματα που διάβασα τελευταία. Την ίδια ώρα που η Αλγερία αγωνίζεται για την απελευθέρωση της, η δολοφονία αυτή θ’ αποτελέσει το βασικό γεγονός και τον κορμό της ιστορίας ή οποία εξελίσσεται στα μάτια του αναγνώστη μέσα από τρεις διαφορετικές αφηγήσεις. Ο ένοχος γνωστός εξαρχής. Καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας οι 3 αυτές διαφορετικές πλευρές δε θ’ αργήσουν να διασταυρωθούν και παρά τις διαφορετικές αντιλήψεις θα συνεργαστούν στο κυνήγι του δολοφόνου. Τους συμπάθησα και τους 3 παρά τη διαφορετικότητα τους. Δεν ξέρω γιατί.
Βαθύς γνώστης και μελετητής της Γαλλικής ιστορίας παρά το νεότερο της ηλικίας του και χωρίς να έχει ζήσει τα παραπάνω γεγονότα, χαρίζει στον αναγνώστη μια σπουδαία εμπειρία, τον βάζει μέσα στα γεγονότα, ενώ καταφέρνει να συνδυάσει άψογα το στοιχείο της μυθοπλασίας με την πολιτική διάσταση της ιστορίας με φόντο τη Γαλλική πρωτεύουσα, το Παρίσι.
«Αδελφέ μου, Η έρημος έγινε φίλη μου. Ναι, ξέρω, είναι παράξενο. Μεγαλώσαμε στην πόλη, στην όχθη της θάλασσας και στη σκιά που ρίχνουν οι πορτοκαλιές. Κι ωστόσο, από τότε που άρχισα να περιπλανιέμαι στην άμμο και τα βράχια, από τότε που περπατώ τη μέρα κάτω από το ηλιακό άστρο και κοιμάμαι τη νύχτα σκεπασμένος με τρεις κουβέρτες για να προφυλαχθώ από το κρύο, από τότε που εγκατέλειψα την άσφαλτο για τους χωματόδρομους, την ερωτεύτηκα τούτη την άνυδρη και κατάξερη γη που αποτελεί ένα τεράστιο κομμάτι της χώρας μας. Ναι, της χώρας μας. Την κληρονομήσαμε και μας ανήκει δικαιωματικά».
Η ιστορία θεμελίωσης της δημοκρατίας. Γοητευτικό, ευφυές. Συναρπαστικό.
September 19, 2021
"...είχε περιπλανηθεί αρκετά στα παρασκήνια της εξουσίας ώστε να κατανοεί πως η τωρινή περίοδος έμοιαζε με τεράστιο χάος όπου οι αλλοτινές συνεργασίες μετρούσαν λιγότερο από τις συγκυριακές μάχες για λόγους τακτικής.Γκωλιστές και αντιγκωλιστές ήταν όλο αγκαλιές και φιλιά.Φανατικοί αντιστασιακοί κυκλοφορούσαν αγκαζέ με δωσίλογους.Φασίστες,οπαδοί του Πουζάντ και νοσταλγοί του Βισύ είχαν επιστρέψει στη δημόσια διοίκηση ή στην Εθνοσυνέλευση,με τις ευλογίες των πρώην αντιπάλων τους.Ως την προσεχή αλλαξοπιστία τους.Η αστυνομία της Γαλλικής Δημοκρατίας καθοδηγούσε εξ αποστάσεως αιμοσταγείς πολιτοφυλακές κατώτατης υποστάθμης.Ο στρατός και ορισμένοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί ήταν έτοιμοι να εναντιωθούν στον συνάδελφό τους που έγινε πρόεδρος.Έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα."
"Μπάχαλο,έλλειψη ιδεολογίας,δέλεαρ του κέρδους και αγώνας για την εξουσία..."
Αν νομίζουμε ότι μόνο η χώρα μας έχει μαύρες ιστορικές σελίδες μετά τον Β' Π.Π τότε κάνουμε μεγάλο λάθος...
Η λέξη "παρακράτος" δεν ανήκει μόνο στο ελληνικό λεξιλόγιο!
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά αποσπάσματα δείχνουν το ξεκάθαρο μήνυμα του βιβλίου το οποίο μπλέκει γλυκά το ιστορικό παρελθόν με το γαλλικό νουάρ.
Ομολογώ, ότι δεν έχω ασχοληθεί ενδελεχώς με το γαλλικό πολιτικό νουάρ,καθώς δεν διαβάζω αστυνομικά.Όμως το παρόν βιβλίο σου δίνει μια γερή αφορμή να αναζητήσεις περισσότερα έργα στον αντίστοιχο λογοτεχνικό χώρο, όπως λόγου χάρη τα έργα του Maurice Attia και του Ζαν-Κλοντ Ιζζό.
Επίσης,δίνει αρκετές εικόνες των πολιτικοκοινωνικών γεγονότων της μεταπολεμικής γαλλικής ιστορίας,που μπορεί να αγνοεί ο αναγνώστης, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να αναζητήσει για να συμπληρώσει το παζλ,που δυστυχώς αφήνει κάπως ημιτελές ο συγγραφέας.
Ένα βιβλίο ευκολοδιάβαστο και όχι τόσο σκοτεινό,σε σχέση με αυτό που περίμενα,παρουσιάζει διαφορετικούς ήρωες-χαρακτήρες που κινούνται παράλληλα με σημαντικά ιστορικά γεγογόνα της Γαλλίας και τα νήματα της επιστήμης του χρόνου τους κινούν εκεί που δεν θέλουν...ή μήπως θέλουν;
Πάνω απ'όλα όμως είναι ο ανθρώπινος χαρακτήρας και το αίσθημα της ευθύνης.Αρχικά απέναντι στους άλλους,στο κοινό σύνολο και καλό και μετά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.
Ομολογώ ότι θα ήθελα περισσότερη ανάλυση των χαρακτήρων,περισσότερη γεγονοτολογία,αλλά και μυστήριο στην πλοκή,που δυστυχώς άμεσα συνειδητοποιείς τι έχει συμβεί και πώς θα εξελιχθεί το βιβλίο.
Ωστόσο,για πρωτόλειο έργο είναι μια αξιέπαινη παρουσία στο χώρο των Γραμμάτων!
"Μπάχαλο,έλλειψη ιδεολογίας,δέλεαρ του κέρδους και αγώνας για την εξουσία..."
Αν νομίζουμε ότι μόνο η χώρα μας έχει μαύρες ιστορικές σελίδες μετά τον Β' Π.Π τότε κάνουμε μεγάλο λάθος...
Η λέξη "παρακράτος" δεν ανήκει μόνο στο ελληνικό λεξιλόγιο!
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά αποσπάσματα δείχνουν το ξεκάθαρο μήνυμα του βιβλίου το οποίο μπλέκει γλυκά το ιστορικό παρελθόν με το γαλλικό νουάρ.
Ομολογώ, ότι δεν έχω ασχοληθεί ενδελεχώς με το γαλλικό πολιτικό νουάρ,καθώς δεν διαβάζω αστυνομικά.Όμως το παρόν βιβλίο σου δίνει μια γερή αφορμή να αναζητήσεις περισσότερα έργα στον αντίστοιχο λογοτεχνικό χώρο, όπως λόγου χάρη τα έργα του Maurice Attia και του Ζαν-Κλοντ Ιζζό.
Επίσης,δίνει αρκετές εικόνες των πολιτικοκοινωνικών γεγονότων της μεταπολεμικής γαλλικής ιστορίας,που μπορεί να αγνοεί ο αναγνώστης, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να αναζητήσει για να συμπληρώσει το παζλ,που δυστυχώς αφήνει κάπως ημιτελές ο συγγραφέας.
Ένα βιβλίο ευκολοδιάβαστο και όχι τόσο σκοτεινό,σε σχέση με αυτό που περίμενα,παρουσιάζει διαφορετικούς ήρωες-χαρακτήρες που κινούνται παράλληλα με σημαντικά ιστορικά γεγογόνα της Γαλλίας και τα νήματα της επιστήμης του χρόνου τους κινούν εκεί που δεν θέλουν...ή μήπως θέλουν;
Πάνω απ'όλα όμως είναι ο ανθρώπινος χαρακτήρας και το αίσθημα της ευθύνης.Αρχικά απέναντι στους άλλους,στο κοινό σύνολο και καλό και μετά απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.
Ομολογώ ότι θα ήθελα περισσότερη ανάλυση των χαρακτήρων,περισσότερη γεγονοτολογία,αλλά και μυστήριο στην πλοκή,που δυστυχώς άμεσα συνειδητοποιείς τι έχει συμβεί και πώς θα εξελιχθεί το βιβλίο.
Ωστόσο,για πρωτόλειο έργο είναι μια αξιέπαινη παρουσία στο χώρο των Γραμμάτων!
Read
September 12, 2021Πολύ δυνατό και γεμάτο αγωνία και ανατροπές, μέσα από την παράδοση του νουάρ παρουσιάζει ανάγλυφα το παρακράτος στη Γαλλία της εποχής, μια πτυχή που οι περισσότεροι προτιμούν να αγνοούν αλλά πολλοί συγγραφείς μας θυμίζουν.
Το συστήνω σε όλους!
Το συστήνω σε όλους!
September 6, 2021
Γαλλικό νουάρ και ανεξαρτησία της Αλγερίας σε γενικές γραμμές μυρίζει win win κατάσταση. Και όντως κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα εισχωρούν στη μυθοπλασία δημιουργώντας ένα κουβάρι που όσο προχωρά το βιβλίο ξετυλίγεται κρατώντας το ενδιαφέρον αμείωτο. Τρεις αφηγητές που εναλλάσσονται ανά κεφάλαιο, γρήγορος ρυθμός και γλώσσα που δεν πέφτει σε υπερβολές.
Μια πολύ καλή επιλογή!
Μια πολύ καλή επιλογή!
August 3, 2021
Ενδιαφέρουσα πλοκή εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα.
Ζωντανοί χαρακτήρες που ψάχνουν να βρουν γαλήνη παρόλο που γνωρίζουν πόσο βουτηγμένοι είναι στην βρωμιά.
Ένα καλά δομημένο μυθιστορήμα που δεν κουράζει πουθενά
Ζωντανοί χαρακτήρες που ψάχνουν να βρουν γαλήνη παρόλο που γνωρίζουν πόσο βουτηγμένοι είναι στην βρωμιά.
Ένα καλά δομημένο μυθιστορήμα που δεν κουράζει πουθενά
Read
September 4, 2021Μα τι βιβλίο! Το Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία, είναι το απόλυτο μυθιστόρημα για το καλοκαίρι. Κι αν αυτό φαντάζει υπερβολικό, θα συμβιβαστώ τονίζοντας πως θα είναι ένα από τα καλύτερα noire μυθιστορήματα για το 2021. Από τα λίγα ―τα ελάχιστα― που μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιστορικά με αστυνομικά στοιχεία, ή ως αστυνομικά με ιστορικά στοιχεία, αν προτιμάτε.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις σε προσεγμένη και προσεκτική μετάφραση του Δημήτρη Δημακόπουλου. Οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου είναι άρτιες και φανερώνουν βαθιά γνώση. Ο μεταφραστής μάς διδάσκει ―και πράττει σοφά― γαλλική ιστορία εκείνης της ταραγμένης γαλλικής περιόδου που τελειώνει, εκρήγνυται, σπάζει ως πυώδες αγγείο τον ταραγμένο Μάη του ’68. Οι εκδόσεις Πόλις μάς έχουν συνηθίσει σε εξαιρετικές επιλογές μεταφρασμένων τίτλων, κυρίως προερχόμενων από τη γαλλική λογοτεχνία.
Ο Thomas Cantaloube στήνει μια υπέροχη αστυνομική ιστορία, έχοντας στα σίγουρα πραγματοποιήσει ιστορική έρευνα, και έχοντας χτίσει την αφηγηματική ροή ακολουθώντας, συμπλέοντας, συμβαδίζοντας με γεγονότα τα οποία πράγματι συνέβησαν.
Αυτό που σαν αναγνώστης παρατηρώ είναι η σχεδόν εμμονική θεματολογία των Γάλλων συγγραφέων σε σχ��ση με τη δεκαετία του Πενήντα και του Εξήντα και την αποκαθήλωση της Γαλλίας από αποικιοκρατική δύναμη. Η Αλγερία, ο αγώνας ανεξαρτησίας της, τα χρόνια λίγο πριν ή τα χρόνια λίγο με��ά, είναι στοχαστικό σημείο αναφοράς. Κάτι αντίστοιχο με μια χαίνουσα αιμάζουσα πληγή. Κάτι σαν το Βιετνάμ των Αμερικάνων ή αντίστοιχο ―για να υπεισέλθω στα καθ’ ημάς κακώς κείμενα― του Εμφυλίου.
Το μυθιστόρημα Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία ―τι ταιριαστός τίτλος, αλήθεια― κινείται σε πολλά αφηγηματικά επίπεδα. Μέσα από την εναλλαγή των αφηγηματικών φωνών η ιστορία εξελίσσεται γραμμικά, ύφος που θεωρώ ότι αφομοιώνει την ουσία της noire αστυνομικής διήγησης ξεκινώντας από το ξεκλήρισμα μια μικτής οικογένειας ―Αλγερινός μπαμπάς, Γαλλίδα μαμά― στο Παρίσι για να καταλήξει σε ένα κατευόδιο στο λιμάνι της Μασσαλίας.
Κύριοι πρωταγωνιστές ο εντός και εκτός νόμου μονόχειρας Σείριος Βολκστρόμ ―αδίστακτος, αιμοσταγής, παρανοϊκός και ταυτόχρονα στιγμές στιγμές ευαίσθητος και συναισθηματικός και αυτοκαταστροφικός―, ο νέος στην υπηρεσία αστυνομικός επιθεωρητής Λυκ Μπλανσάρ ―διστακτικός, άγουρος, έντιμος, ιδεολόγος και ταυτόχρονα σκληρός και αποφασιστικός―, ο Κορσικανός παράνομος Αντουάν Καρεγκά ―καιροσκόπος, τυχοδιώκτης, κυνικός, αδιάφορος, αλλά και φιλικός, δοτικός, έμπιστος― οι οποίοι υφαίνουν το νήμα της ιστορίας.
Η δολοφονία της οικογένειας λειτουργεί ως το σπυροειδές εργαλείο ώστε να εξελιχθεί ο μύθος. Διατρέχουμε παρέα με τους πρωταγωνιστές εκείνους τους υγρούς σκοτεινούς δρομίσκους όπου η παρανομία κυριαρχεί, ταξιδεύουμε μέχρι την άκρη της νύχτας εντός των συνόρων της γαλλικής επικράτειας, μεθάμε με κρασί και παστίς σε καταγώγια, σε καταστήματα-βιτρίνες εμπορίας ηρωΐνης, κρατάμε την ανάσα μας στα δακρυγόνα δίπλα στον Σηκουάνα και προσπαθούμε να δούμε καθαρά μέσα από την αχλή των γεγονότων.
Με κύριο φόντο τον αγώνα της ανεξαρτησίας της Αλγερίας και έχοντας χρησιμοποιήσει με ευφυία και σύνεση ιστορικά πρόσωπα, ο Cantaloube μάς προσφέρει μια υπέροχη αξέχαστη ιστορία. Οι δεύτεροι και τρίτοι ρόλοι προσφέρουν τα μέγιστα στη ροή της ιστορίας όπου οι αντίρροπες δυνάμεις ―πολιτικές, συναισθηματικές, ερωτικές― ισορροπούν με άνεση στο τεντωμένο σκοινί της ιστορίας.
Με συνεχόμενες ανατροπές, ο συγγραφέας οδηγείται στη λύση και τη λύτρωση με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, έχοντας μας χαρίσει ένα ακόμη μαγικό ταξίδι του νου μέσα από τις σελίδες του Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις σε προσεγμένη και προσεκτική μετάφραση του Δημήτρη Δημακόπουλου. Οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου είναι άρτιες και φανερώνουν βαθιά γνώση. Ο μεταφραστής μάς διδάσκει ―και πράττει σοφά― γαλλική ιστορία εκείνης της ταραγμένης γαλλικής περιόδου που τελειώνει, εκρήγνυται, σπάζει ως πυώδες αγγείο τον ταραγμένο Μάη του ’68. Οι εκδόσεις Πόλις μάς έχουν συνηθίσει σε εξαιρετικές επιλογές μεταφρασμένων τίτλων, κυρίως προερχόμενων από τη γαλλική λογοτεχνία.
Ο Thomas Cantaloube στήνει μια υπέροχη αστυνομική ιστορία, έχοντας στα σίγουρα πραγματοποιήσει ιστορική έρευνα, και έχοντας χτίσει την αφηγηματική ροή ακολουθώντας, συμπλέοντας, συμβαδίζοντας με γεγονότα τα οποία πράγματι συνέβησαν.
Αυτό που σαν αναγνώστης παρατηρώ είναι η σχεδόν εμμονική θεματολογία των Γάλλων συγγραφέων σε σχ��ση με τη δεκαετία του Πενήντα και του Εξήντα και την αποκαθήλωση της Γαλλίας από αποικιοκρατική δύναμη. Η Αλγερία, ο αγώνας ανεξαρτησίας της, τα χρόνια λίγο πριν ή τα χρόνια λίγο με��ά, είναι στοχαστικό σημείο αναφοράς. Κάτι αντίστοιχο με μια χαίνουσα αιμάζουσα πληγή. Κάτι σαν το Βιετνάμ των Αμερικάνων ή αντίστοιχο ―για να υπεισέλθω στα καθ’ ημάς κακώς κείμενα― του Εμφυλίου.
Το μυθιστόρημα Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία ―τι ταιριαστός τίτλος, αλήθεια― κινείται σε πολλά αφηγηματικά επίπεδα. Μέσα από την εναλλαγή των αφηγηματικών φωνών η ιστορία εξελίσσεται γραμμικά, ύφος που θεωρώ ότι αφομοιώνει την ουσία της noire αστυνομικής διήγησης ξεκινώντας από το ξεκλήρισμα μια μικτής οικογένειας ―Αλγερινός μπαμπάς, Γαλλίδα μαμά― στο Παρίσι για να καταλήξει σε ένα κατευόδιο στο λιμάνι της Μασσαλίας.
Κύριοι πρωταγωνιστές ο εντός και εκτός νόμου μονόχειρας Σείριος Βολκστρόμ ―αδίστακτος, αιμοσταγής, παρανοϊκός και ταυτόχρονα στιγμές στιγμές ευαίσθητος και συναισθηματικός και αυτοκαταστροφικός―, ο νέος στην υπηρεσία αστυνομικός επιθεωρητής Λυκ Μπλανσάρ ―διστακτικός, άγουρος, έντιμος, ιδεολόγος και ταυτόχρονα σκληρός και αποφασιστικός―, ο Κορσικανός παράνομος Αντουάν Καρεγκά ―καιροσκόπος, τυχοδιώκτης, κυνικός, αδιάφορος, αλλά και φιλικός, δοτικός, έμπιστος― οι οποίοι υφαίνουν το νήμα της ιστορίας.
Η δολοφονία της οικογένειας λειτουργεί ως το σπυροειδές εργαλείο ώστε να εξελιχθεί ο μύθος. Διατρέχουμε παρέα με τους πρωταγωνιστές εκείνους τους υγρούς σκοτεινούς δρομίσκους όπου η παρανομία κυριαρχεί, ταξιδεύουμε μέχρι την άκρη της νύχτας εντός των συνόρων της γαλλικής επικράτειας, μεθάμε με κρασί και παστίς σε καταγώγια, σε καταστήματα-βιτρίνες εμπορίας ηρωΐνης, κρατάμε την ανάσα μας στα δακρυγόνα δίπλα στον Σηκουάνα και προσπαθούμε να δούμε καθαρά μέσα από την αχλή των γεγονότων.
Με κύριο φόντο τον αγώνα της ανεξαρτησίας της Αλγερίας και έχοντας χρησιμοποιήσει με ευφυία και σύνεση ιστορικά πρόσωπα, ο Cantaloube μάς προσφέρει μια υπέροχη αξέχαστη ιστορία. Οι δεύτεροι και τρίτοι ρόλοι προσφέρουν τα μέγιστα στη ροή της ιστορίας όπου οι αντίρροπες δυνάμεις ―πολιτικές, συναισθηματικές, ερωτικές― ισορροπούν με άνεση στο τεντωμένο σκοινί της ιστορίας.
Με συνεχόμενες ανατροπές, ο συγγραφέας οδηγείται στη λύση και τη λύτρωση με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, έχοντας μας χαρίσει ένα ακόμη μαγικό ταξίδι του νου μέσα από τις σελίδες του Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία.
September 28, 2021
Αριστούργημα από κάθε άποψη. Ο Τζέιμς Ελρόι συναντά το γαλλικό πολιτικό νουάρ σχεδόν σε κάθε σελίδα του - με τους Αλγερινούς μετανάστες στη θέση των μαύρων ή των Μεξικανών και το Παρίσι ως σαφώς πιο πολιτικό Λος Άντζελες (όπου ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου πέρασε δυο χρόνια ως ανταποκριτής γαλλικής εφημερίδας). Μεσα από τα μάτια των, εντελως διαφορετικών μεταξύ τους, τριών κεντρικών χαρακτήρων, παρακολουθούμε μια ιστορία διαφθοράς, ωμής βίας και στενής συνεργασίας ανάμεσα στο γαλλικό βαθύ κράτος, τους δωσίλογους, το οργανωμένο έγκλημα και τους νεοφασίστες. Η ιστορία που καλύπτει την περίοδο 1959-1962 κορυφώνεται με την σφαγή Αλγερινών διαδηλωτών από τη γαλλική αστυνομία στους δρόμους του Παρισιού. Είναι η ιστορία της θεμελίωσης της σημερινης πέμπτης γαλλικής δημοκρατίας επάνω στα πτώματα των πιο μελαμψών και των πιο απείθαρχων λευκών πολιτών της.
March 13, 2022
Thriller politique qui débute par l'assassinat d'un avocat algérien et de sa famille à Paris en 1959, "Requiem pour une République" est un excellent roman qui mêle habilement personnages réels et personnages inventés, tous agissant avec vraisemblance et suivant leurs propres intérêts.
Nous avons trois personnages principaux, chacun ayant ses raisons pour débusquer la vérité cachée derrière ces meurtres: un barbouze parfois mandaté par Papon, un inspecteur de la Crim', et un bandit corse. L'auteur alterne les points de vues de manière fluide, il est aisé de suivre le récit et Thomas Cantaloube en profite pour faire revivre la France de ces années-là , avec ses anciens de Vichy et les tenants de l'Algérie française.
Si le sujet vous intéresse, ne manquez pas la BD "Cher Pays de notre Enfance" d'Etienne Davodeau
Nous avons trois personnages principaux, chacun ayant ses raisons pour débusquer la vérité cachée derrière ces meurtres: un barbouze parfois mandaté par Papon, un inspecteur de la Crim', et un bandit corse. L'auteur alterne les points de vues de manière fluide, il est aisé de suivre le récit et Thomas Cantaloube en profite pour faire revivre la France de ces années-là , avec ses anciens de Vichy et les tenants de l'Algérie française.
Si le sujet vous intéresse, ne manquez pas la BD "Cher Pays de notre Enfance" d'Etienne Davodeau
July 29, 2023
[3.5*]
Ο Τομά Κανταλούπ αξιοποιεί τη δημοσιογραφική του εμπειρία και γράφει ένα αστυνομικό νουάρ μυθιστόρημα, που πατάει όμως αρκετά σε μια βίαιη περίοδο της ιστορίας της Γαλλίας: τον γαλλο-αλγερινό πόλεμο (1954-1962). 500 και κάτι σελίδες που καλύπτουν την περίοδο 1959-1961 και μεταφέρουν τον αναγνώστη σε ιδιαίτερα σκοτεινά και βίαια χρόνια αυτής της περιόδου.
Το ρέκβιεμ για μια δημοκρατία διαβάζεται γρήγορα, βοηθάει και η πλοκή, αν και κάποιες φορές η σελίδα γυρίζει κάπως δύσκολα λόγω της ατμόσφαιρας που επικρατεί. Συνολικά πρόκειται για ένα ενδιαφέρον βιβλίο, με αφήγηση που ρέει -άρα, αξίζουν μπράβο στον Δημήτρη Δημακόπουλο για τη μετάφραση-, το οποίο, όμως, θα μπορούσε να έχει μία σύντομη εισαγωγή, ή έστω ένα επίμετρο, για αυτή την περίοδο που μάλλον δεν συγκαταλέγεται σε αυτές που θέλουν να μιλάνε οι Γάλλοι.
Ο Τομά Κανταλούπ αξιοποιεί τη δημοσιογραφική του εμπειρία και γράφει ένα αστυνομικό νουάρ μυθιστόρημα, που πατάει όμως αρκετά σε μια βίαιη περίοδο της ιστορίας της Γαλλίας: τον γαλλο-αλγερινό πόλεμο (1954-1962). 500 και κάτι σελίδες που καλύπτουν την περίοδο 1959-1961 και μεταφέρουν τον αναγνώστη σε ιδιαίτερα σκοτεινά και βίαια χρόνια αυτής της περιόδου.
Το ρέκβιεμ για μια δημοκρατία διαβάζεται γρήγορα, βοηθάει και η πλοκή, αν και κάποιες φορές η σελίδα γυρίζει κάπως δύσκολα λόγω της ατμόσφαιρας που επικρατεί. Συνολικά πρόκειται για ένα ενδιαφέρον βιβλίο, με αφήγηση που ρέει -άρα, αξίζουν μπράβο στον Δημήτρη Δημακόπουλο για τη μετάφραση-, το οποίο, όμως, θα μπορούσε να έχει μία σύντομη εισαγωγή, ή έστω ένα επίμετρο, για αυτή την περίοδο που μάλλον δεν συγκαταλέγεται σε αυτές που θέλουν να μιλάνε οι Γάλλοι.
November 12, 2021
Κινούμενος θα έλεγε κανείς στα χνάρια του Maurice Attia, ο Th. Cantaloube μας συστήνεται με αυτό το "σκληρό" όσο και ρεαλιστικό μυθιστόρημα, που θα έλεγα ότι είναι ένα πρώτης τάξεως γαλλικό νουάρ αντάξιο των προγόνων του. Στην αρχή - όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις- ίσως να δυσκολεύεται λίγο κανείς να παρακολουθήσει τις τρεις παράλληλες ιστορίες αλλά από ένα σημείο και μετά αυτές -όλες- είναι συναρπαστικές ώστε να αγωνιάς για τη συνέχεια. Ως κλασικό νουάρ έχει στο επίκεντρο το κοινωνικό στοιχείο στον ίδιο βαθμό με την αστυνομική πλοκή, γεγονός που κρατά οπωσδήποτε το ενδιαφέρον του αναγνώστη! Αναμένουμε και τα επόμενα εγχειρήματα του συγγραφέα (ήδη έχει γράψει ακόμη ένα βιβλίο αλλά δεν έχει μεταφραστεί προς το παρόν), καθώς η αρχή ήταν πολλά υποσχόμενη.
June 21, 2021
Εξαίρετη γραφή, ενδιαφέρουσα πλοκή, αγωνία μέχρι το τέλος. Αν και κάπου απλούστευε αντιλήψεις περί πολιτικών επιλογών. Ο συγγραφέας έχοντας γνώση των μετέπειτα πολιτικών μεταβολών θα μπορούσε να κατέγραφε πιο ισορροπημένα κοινωνικές καταστάσεις. Γιατί ρέκβιεμ μιας δημοκρατίας δεν είχαμε στις χώρες της Δύσης έστω και εάν ακροδεξιές ή εθνικιστικές πολιτικές εμφανίστηκαν στην μεταπολεμική Δυτική Ευρώπη. Εν πάση περίπτωση πολύ καλό βιβλίο....
August 17, 2022
Novel·la negra considerable, amb uns personatges molt convincents, i aparicions ben curioses de polítics reals, Mitterrand, Le Pen (breu aparició) i l'infame Maurice Papon, que sembla que tothom sabia que havia lliurat molts jueus francesos als alemanys durant el règim de Vichy, del que formava part, però no va ser fins que un diari francès ho destapà i provar que fou jutjat i condemnat.
També descriu la brutal repressió de la manifestació dels algerians a París a l'octubre del 1961, quan la policia disparà a foc real contra molts manifestants, els cadàvers dels quals van ser llençats al Sena. Malgrat l'exactitud i profunditat històrica, és una novel·la molt sòlida i interessant.
També descriu la brutal repressió de la manifestació dels algerians a París a l'octubre del 1961, quan la policia disparà a foc real contra molts manifestants, els cadàvers dels quals van ser llençats al Sena. Malgrat l'exactitud i profunditat històrica, és una novel·la molt sòlida i interessant.
September 20, 2019
Excellent livre qui nous plonge dans une époque pas si lointaine mais truffée de secrets et non-dits.
On suit avec plaisir l’histoire de ces 3 personnages que tout oppose et dont les vies se croisent à cause d’un meurtre.
On suit avec plaisir l’histoire de ces 3 personnages que tout oppose et dont les vies se croisent à cause d’un meurtre.
February 24, 2019
Si vous êtes comme moi fan de polar et d'histoire (guerre d'Algérie, SAC, OAS, Papon, Mitterrand, et même le Pen) ce livre est pour vous. Que du bonheur !
February 3, 2022
Ένα αριστούργημα!
April 15, 2022
Bien mais j'ai toujours du mal avec ce genre politiquehyper réaliste
October 20, 2022
Ενδιαφέρον για γνωστές της γαλλικής πολιτικής σκηνής του 60
Σχετικά γρήγορη γραφή με υπαρκτή δεξιοτεχνία !
Σαφέστατα ως δημοσιογράφος της mediapart ξεκάθαρη η πολιτική ματιά του συγγραφέα
Σχετικά γρήγορη γραφή με υπαρκτή δεξιοτεχνία !
Σαφέστατα ως δημοσιογράφος της mediapart ξεκάθαρη η πολιτική ματιά του συγγραφέα
July 7, 2024
Ολίγον τούβλο, με πολλές πολλές σημειώσεις για την μεταπολεμική Γαλλία (δυστυχώς στις πίσω σελίδες). Ωστόσο η ατμόσφαιρα είναι όντως νουάρ και πολύ πολύ γαλλική. Ομολογώ ότι δεν με άγγιξε κανεις από τους ήρωες εκτός ίσως από τον Κορσικανό - και αυτό ήταν κι η αδυναμία του βιβλίου για μένα.
Όμως: ωραία αφήγηση, πλοκή με ανατροπές, κινηματογραφικη αίσθηση. Δεν είναι λίγο να με μεταφέρει εν μέσω καύσωνα σε ένα μουντό, βροχερό Παρίσι του 1960.
Όμως: ωραία αφήγηση, πλοκή με ανατροπές, κινηματογραφικη αίσθηση. Δεν είναι λίγο να με μεταφέρει εν μέσω καύσωνα σε ένα μουντό, βροχερό Παρίσι του 1960.
Displaying 1 - 20 of 20 reviews