مومو، یه پسربچه‌‌ی مسلمونه که مادرش روسپی‌‌ست. وقتی که خیلی کوچیک بوده، می‌سپرندش به رُزا خانمِ یهودی که کارش نگهداری از این بچه‌هاست. مومو توی یک خونمومو، یه پسربچه‌‌ی مسلمونه که مادرش روسپی‌‌ست. وقتی که خیلی کوچیک بوده، می‌سپرندش به رُزا خانمِ یهودی که کارش نگهداری از این بچه‌هاست. مومو توی یک خونهی خوابگاهمانند همراه با بچههای دیگه بزرگ میشه. داستان این کتاب از زبون «مومو» روایت میشه. یه جورایی مومو داره زندگیش رو با تمام جزئیات برامون تعریف میکنه. یه چیزی تو مایههای «ناتور دشت». فکر کنم این بهترین تشبیه ممکنه؛ چون این انتظار رو از بین میبره که کتاب خط داستانی «مشخصی» برای تعریف کردن داشتهباشه، چون نداره. اما دیدن همهچیز از قاب نگاه مومو، قرارگرفتن چیزهایی کنارهم که تصورشون خیلی سخت به نظر میرسه و کلاً روایت سادهی زندگی، باعث میشه از یه جایی به بعد نخوای کتاب رو کنار بذاری.
اوایلش به نظرم کسالتبار میاومد، اما رفتهرفته جذاب شد. اگه تازه شروعش کردین، از خوندنش ناامید نشین.
یه اکانت توییتر هست که روزای مهر و موم شدن گوجو رو می‌شماره. الان بالای ۹۰۰ روزه (یعنی حدود سه ساله) که گوجو توی مانگا نیست، ولی توی مانگاه همه‌ش دو یه اکانت توییتر هست که روزای مهر و موم شدن گوجو رو می‌شماره. الان بالای ۹۰۰ روزه (یعنی حدود سه ساله) که گوجو توی مانگا نیست، ولی توی مانگاه همه‌ش دو هفتهست. ʕಠ_ಠʔ
# گوجو ساتورو را آزاد کنید :)) # یوجی ایتادوری کجاست؟...more
داستان کتاب توی دنیایی اتفاق می‌افته که یک ارگانی وجود داره به نام «قاصد مرگ» که می‌تونه پیش‌بینی کنه که فرد در ۲۴ ساعت آینده می‌میره، بدون اینکه زماداستان کتاب توی دنیایی اتفاق می‌افته که یک ارگانی وجود داره به نام «قاصد مرگ» که می‌تونه پیش‌بینی کنه که فرد در ۲۴ ساعت آینده می‌میره، بدون اینکه زمان دقیق یا نوع مرگ رو اعلام کنه، البته. قاصدین مرگ نیمهشب، یعنی ساعت صفر تماس میگیرند و بهشون اعلام میکنن که قراره تا ۲۴ ساعت آینده دار فانی رو وداع بگن. به اقتضای شرایط یه سری اپلیکیشن وجود داره که «روزِ آخری»ها رو با هم کانکت میکنه؛ مثلاً اینطوری میتونن «آخرین دوست»شون رو ملاقات کنند و با هم برن یه سری جاها که برای روز آخریها تعبیه شده، یا بهشون خدمات ویژهای ارائه میده و اینجوری از آخرین روزشون نهایت استفاده رو ببرن.
داستان این کتاب هم مربوط به متیوی محافظهکارِ ترسویِ زندگینکرده و روفوسِ بیکلهست که از طریق اَپ با هم آشنا میشن و روز آخرشون رو با هم میگذرونن. و هر کدوم در انتها به نسخهی های بهتری از خودشون تبدیل میشن.
خب تا همینجا که گفتم، ایدهی کتاب جالبه و البته پیام کتاب هم مشخصه؛ همین که همون «یک روز» رو «زندگی» کنیم. و اون «آخرین روز» استعاره از کل زندگیست و دم را غنیمت بشمار و الوبل.
از این جنبه که یک کوچولو با متیو همزادپنداری میکنم، برام کتاب تأثیرگذاری بود. و تونست توی افکارم در مورد انجام کارهایی که دوست دارم بدون ترسیدن از نگاه و افکار دیگران در موردم، تغییراتی ایجاد کنه. ولی کتابی هم نیست که بعد خوندنش بخوام به نویسنده بگم «احسنت!»؛ نه. یه جاهایی حتی کتاب به نظرم لوس و الکی کِشدار بود.
خلاصه اگه تازه دارین کتابخون میشین، آفرین! گزینهی خوبی رو انتخاب کردین. ولی اگه بعد از خوندن «سهشنبهها با موری» یا «انجمن شاعران مُرده» دارین سراغ داستان میرین، احتمالاً خیلی ازش لذت نخواهید برد.
× آخرین چیزی که میخوام در موردش صحبت کنم دستای قدرتمند سانسور کتابه که هرجا سخن از گرلفرند یا اکسگرلفرند بود از واژههای نامزد و نامزد سابق استفاده کرده بود. من نسخهی «نشر نون» رو خوندم. فکر میکنم باید گامهام به سمت خوندن نسخههای اصلی داستانها رو زینپس محکمتر بردارم....more
![呪術廻戦 22 [Jujutsu Kaisen 22]](https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1687585937l/61438770._SX50_.jpg)
![呪術廻戦 21 [Jujutsu Kaisen 21]](https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1669924371l/61124345._SY75_.jpg)
Loading...
